Od rana wyważyli furtkę i weszło ich czterech. Ten, co mu „do widzenia” mówiłam. Przyszli na gruszki, ale z tych tylko blondyn był ten sam, chmurny i zły. Pytali o miód, o owoce. Pytałam się, co to za błyski czerwone. Wybuchy. Ale czego? To amunicję wysadziliśmy. Inni mi mówili, że to sygnały.
Otworzyli do ula, ale jakoś nie ruszali nic, tylko gruszki zjedli. Podobno zajęci Pragą i podobno bolszewicy w Białymstoku! Skąd bolszewicy? Nie chce się wierzyć. Wieczorem ruch, jeżdżenie, zdjęli telefon i pojechali w stronę Lipin. Widziałam karetki z Czerwonego Krzyża, więc się biją, bronią Warszawy, jeśli są ranni.
19 września 1939
Zofia Popławska z domu Łozińska, urodzona 14.01.1890 roku w Warszawie. Zamieszkała wraz z mężem Janem i dziećmi w Wołominie w październiku 1935 roku.
Dom Popławskich położony był w dużym ogrodzie z kapliczką, vis a vis ogrodzenia późniejszych Zakładów Stolarki Budowlanej. Sąsiadował z budynkiem kolejowym przy stacji Słoneczna, oddzielony bocznicą kolejową, prowadzącą do Stolarki. Nosił adres Kolonia Kurp 1 (po wojnie ul. Hibnera, a następnie Geodetów). Domu i ogrodu już nie ma -pozostała kapliczka…
Zofia Popławska mieszkała w Wołominie aż do śmierci, 30.09.1980 roku. Pisała wiersze i opowiadania, pod pseudonimem “Boguwola” publikowała w przedwojennych czasopismach: “Bluszcz”, “Kobieta w świecie i w domu”, “Praktyczna Pani Dobra Obywatelka” i innych.
W czasie II Wojny Światowej prowadziła dziennik.
+ There are no comments
Add yours