Kategoria: XVII wiek

750 lat Radzymina

Radzymin

Druga historyczna wzmianka o Radzyminie pochodzi dopiero z 1383 r. Mówi ona, że ówczesny dziedzic wsi uznał zwierzchnictwo księcia Ziemowita Płockiego (zm. w 1426 r.), potomka Konrada I Mazowieckiego. Jak wiadomo, Mazowsze było wówczas podzielone na księstwa, stanowiące lenno królów polskich. Właścicielami wsi był ród Radzimińskich, znany nie tylko na Mazowszu. Jeden z nich, Jan, syn Czesława i wnuk Macieja, został kasztelanem warszawskim. W 1475 r. na zjeździe książąt w Pułtusku otrzymał od księcia Bolesława V przywilej na lokację miasta Radzimina na terenie przyległym do wsi.

Zarys dziejów społeczności żydowskiej w Radzyminie (I)

Radzymin

Już w latach czterdziestych XIX wieku w Radzyminie istniała silna i dobrze zorganizowana gmina żydowska. W 1840 r. ze składek członków gminy została wybudowana przy ulicy Warszawskiej okazała, drewniana bóżnica. Żydzi opanowali handel w mieście i okolicznych wsiach. Dzierżawili karczmy dworskie oraz prowadzili spółkę przewozową. Zajmowali się również rzemiosłem i pośredniczyli w różnego rodzaju transakcjach handlowych. Ponadto w latach trzydziestych XIX wieku Jonisz i Dawid Bernbaumowie otworzyli niewielką fabrykę mydła.

Parafia p.w. Podwyższenia Krzyża Św. w Dąbrówce do końca XVI w.

wnetrze kosciola dabrowka
wnetrze kosciola dabrowka

Z dokumentu sporządzonego w 1445 r. w Pułtusku (był to wówczas archidiakonat) wynika, iż pierwszym proboszczem w Dąbrówce był ksiądz o imieniu Felisław.[3] Kilka lat po utworzeniu parafii w Dąbrówce powstał konflikt między proboszczem z Klembowa i Dąbrówki o dziesięcinę ze wsi wcześniej należących do parafii w Klembowie, a obecnie znajdujących się w nowoutworzonej parafii w Dąbrówce. Konflikt ten był tak zacięty, iż jego rozwiązaniem zajął się biskup płocki.

Cztery wieki Ząbek (I)

Zabki

Z lustracji wynika, że najcięższym obowiązkiem była pańszczyzna. Ponadto chłopi dawali dziesięcinę Kościołowi. Uprawiali w Ząbkach pszenicę, jęczmień, owiec, proso, tatarkę (roślinę pastewną spokrewnioną z gryką), konopie i len, sadzili drzewa owocowe. Wieś Ząbkowa Wola była dość duża, miała 75-80 mieszkańców. Graniczyła wtedy z wsią szlachecką Mamki, Dębnem, Okuniewem, Kawęczynem, Grochowem, Kamionem i Targówkiem. Te cztery ostatnie miejscowości, dzisiaj należące do Warszawy, były wówczas oddzielnymi wsiami. Wokół Ząbek rozciągały się rozległe puszcze. Jedna z nich ciągnęła się aż do Bródna. Puszcze te były bogate w dobre gatunki drzew budowlanych, barcie i dziką zwierzynę, zwłaszcza sarny. Utrapieniem byli tu kłusownicy. Administracyjnie Ząbki należały do gminy Praga i parafii Kamion.

Właściciele Duczek i Lipin na przestrzeni dziejów do 1877 roku (I)

duczki XVI wiek
Rysunek 1. Fragment rekonstrukcji historycznej mapy terenów okolicy dzisiejszego Wołomina w II połowie XVI wieku [1].

Chociaż nazwa wsi Duczki pojawia się w znanych dokumentach dopiero w 1789 roku [1], to historia osadnictwa na tym terenie sięga co najmniej wieków średnich. […]