Eugeniusz Ajewski ur. 3 grudnia 1915 r. na Dalekim Wschodzie (Władywostok) w rodzinie patriotycznej. Harcerz. Plut./ppłk. żołnierz podziemia podczas Il wojny światowej. Architekt, działacz społeczny, sędzia bokserski. W Wojnie obronnej 1939 r. w Grupie Operacyjnej „Narew”, odzyskał 2 działa i zdobył 3 konie oficerskie nieprzyjaciela z pełnym osiodłaniem, za co otrzymał po raz pierwszy Krzyż Walecznych.
Po kapitulacji wrześniowej wrócił do Wołomina, gdzie zastał zburzony dom, wiadomość o śmierci brata i brak informacji o zaginionym ojcu. Podjął pracę jako robotnik budowlany w firmie prof. S. Bryły i W. Stankiewicza. Jednocześnie uczęszczał na tajne studia na Politechnice Warszawskiej. Za namową prof. Bryły przeniósł się na Wydział Architektury. Od października 1939 r. rozpoczął działalność konspiracyjną pod nazwiskiem Andrzej Morski. Był w grupie sabotażowo-dywersyjnej kpt. „Tygrysa” – Piotra Wojtyńskiego. Dokonał kilkunastu udanych akcji niszcząc obiekty militarne.
W powstaniu warszawskim 1944 r. jako z-ca d-cy komp. zdobył wraz z kolegami z 3 komp. VI Rej. koszary nieprzyjaciela w gmachach SGGW. Za tę akcję wyróżniony został Krzyżem Virtuti Militari V klasy. Do 22 września bronił Reduty „Magnet”, zaś po ciężkim zranieniu ppor. „Withala” dowodził zredukowaną kompanią w końcowej fazie walk aż do kapitulacji, tj. 27 września 1944 r. Po kapitulacji Mokotowa wzięty do niewoli. Udało mu się uciec z konwoju i dołączyć do oddziałów partyzanckich w Grójeckiem.
Po zakończeniu działań wojennych pracował w Biurze Odbudowy Stolicy przy odbudowie Zespołu Łazienkowskiego. Szykanowany jako AK-owiec i jako członek Zarządu Związku Zawodowego — zwolniony został mimo sprzeciwu kierownictwa Wydziału Architektury Zabytkowej BOS. Był sędzią sportowym od 1946 r. i dziennikarzem sportowym w SAP. W swojej działalności pracował nad odtworzeniem klubów sportowych. Był jednym z założycieli Towarzystwa Budowy Osiedli Podmiejskich. Od 1947 r. w Towarzystwie Opieki nad Zabytkami przez kilka kadencji pełnił funkcję prezesa i wiceprezesa Oddziału W. Do śmierci członek władz Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej. Zaprojektował i współrealizował 10 pomników oraz tablic upamiętniających czyny AK. Społecznie opracował monografię powstania, utrwalając działalność i czyny żołnierzy niepodległości. Przez sześć lat był członkiem komisji Budowy Muzeum Powstania Warszawskiego oraz członkiem Rady Honorowej Budowy Muzeum.
Był odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Wojennego Virtuti Militari, dwukrotnie Krzyżem Walecznych oraz Krzyżami Kawalerskim, Oficerskim i Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Armii Krajowej oraz wieloma innymi odznaczeniami. Zmarł 8 maja 2006 r.
+ There are no comments
Add yours