Do rejestracji stowarzyszeń Wołomiński Klub Sportowy Huragan został wpisany w 1923 roku, a pierwszym prezesem został wybrany ówczesny burmistrz Wołomina inż. Mieczysław Czajkowski. Podkreślało to przychylność władzy samorządowej do kultury fizycznej i sportu, poważnie nobilitowało klub jako organizację, która ma do spełnienia ważne dla społeczeństwa Wołomina zadania. Do pierwszego zarządu klubu zostali wybrani: dr Stanisław Czapliński – radny miejski jako zastępca prezesa, a funkcję członków zarządu objęli: przodownik policji Stanisław Rydecki oraz ci obywatele Wołomina, którzy pierwsi udzielili pomocy sportowej i organizacyjnej: Włodzimierz Tiuryn, Wiktor Niebyłowski, Marian Sarnecki, bracia Alfred i Marian Burakowscy oraz bracia Ludwik i Henryk Płońscy. W skład zarządu weszli ponadto: Saturnin Dobrowolski, Stanisław Świrczak, bracia Wacław i Lucjan Diukowie, Kazimierz Ledóchowski oraz Czyżow i Matula, których imiona, niestety, nie zachowały się w źródłach i pamięci.Niezwłocznie po urzędowej legalizacji jako stowarzyszenia, klub został członkiem Polskiego Związku Piłki Nożnej i w jego warszawskim okręgu zgłosił swoje drużyny do rozgrywek o mistrzostwo Okręgu Warszawskiego (WOZPN). Wcześniej już zorganizowane przez działaczy klubu drużyny seniorów i juniorów poddane intensywnemu szkoleniu przystąpiły teraz do rozgrywek.
Już w 1924 roku Huragan wystartował w turnieju Kuriera Warszawskiego z udziałem 24 drużyn. Młody klub wołomiński zwyciężył w tym turnieju i każdy z jego zawodników otrzymał żeton – to była pierwsza pamiątka rywalizacji sportowej zdobyta poza Wołominem, turniej bowiem odbywał się w Warszawie w trudnej rywalizacji sportowej z drużynami stolicy.
W 1926 roku w turnieju szóstek piłkarskich zorganizowanych w Warszawie przez Polskie Towarzystwo Eugeniczne Huragan zajął III miejsce. Z pierwszych lat działalności klubu zachowały się nazwiska zawodników grających w czarno-białych koszulkach i białych spodenkach, reprezentujących barwy Huraganu. Byli to: H. Płoński, J. Uchmański, S. Szulich, Cz. Nadaj, Cz. Pąk, E. Gontarski, W. Tiuryn, Z. Hasselbusz, M. Strąk, M. Burakowski, Stemplewski, Złotnik i M. Hasselbusz. Utalentowana i ambitna młodzież, prawidłowe jej szkolenie, oddanie i mądrość działaczy klubu wzorowo współpracujących z władzami samorządowymi oraz wszechstronne poparcie wołomińskiego społeczeństwa uznające od początku Huragan za swój klub – czynniki, które powodowały nieustanny wzrost pozycji sportowej i prestiżu klubu w województwie warszawskim.
Społeczeństwo Wołomina od początku darzyło klub wielką sympatią i poparciem uznając Huragan za klub miasta i społeczeństwa. Wielu obywateli Wołomina wspomagało klub dotacjami pieniężnymi na jego działalność i rozwój. Rzemieślnicy w darze dla klubu szyli kostiumy sportowe niezbędne do gry, wykonywali i reperowali buty piłkarskie. Na jubileusz dziesięciolecia społeczeństwo Wołomina ufundowało klubowy proporzec dumnie noszony na czele kolumny zawodników i działaczy Huraganu w czasie uroczystości państwowych i patriotycznych. Historyczny proporzec – duma klubu – pieczołowicie jest przechowywany w klubowym muzeum.
W dowód uznania dla WKS Huragan, jego potrzeb i konieczności rozwoju w mieście, Wacława Mossakowska, córka dziedzica Wołomina Henryka Wojciechowskiego, wydzieliła w 1934 roku ze swoich posiadłości trzy hektary gruntu z przeznaczeniem na boisko sportowe dla Huraganu, który dotąd nie miał swojego boiska. Teren ten mieścił się przy końcu ul. Długiej (obecnie Legionów), przy lesie Nasfetera. Praca społeczna członków klubu, pomoc finansowa wołomińskiego magistratu z burmistrzem Józefem Cicheckim na czele oraz wsparcie społeczeństwa Wołomina doprowadziły do powstania ogrodzonego stadionu sportowego, ze skromnymi, ale funkcjonalnymi urządzeniami do piłki nożnej i innych, nowo powstających sekcji sportowych, które szybko powstawały obok wiodącej sekcji piłki nożnej.
Już w okresie międzywojennym rozwinęła się sekcja lekkoatletyczna, której wybitnymi zawodnikami byli późniejsi reprezentanci Polski w biegach długodystansowych: Marian Sarnecki i Zenon Puchalski. Z racji swojej klasy mistrzowskiej startowali później w stołecznym klubie Warszawianka – klubie mistrza olimpijskiego z Los Angeles Janusza Kusocińskiego. Powstały również sekcje gier ruchowych: siatkówka i koszykówka męska, strzelecka, tenisa ziemnego, ping ponga, sekcja kulturalno-oświatowa, mająca za zadanie organizowanie imprez artystycznych i rozrywkowych, przynoszących klubowi dochody na jego działalność. Pracowała również, kierowana przez wybitnego działacza klubowego Stanisława Billewicza sekcja młodzieżowa, która szkoliła najmłodszych w różnych dyscyplinach sportu, poświęcając jednocześnie wiele uwagi wychowaniu moralno-etycznemu i obywatelskiemu.
Rok 1935 to osiągnięty w imponującym stylu awans piłkarzy do klasy A. Natomiast w 1937 roku Huragan po ciężkich bojach osiągnął awans do Ligi Okręgowej – najwyższej klasy okręgu. Awans ten wywalczyli: N. Sielewicz, F. Budzyński, A. Nadwodny, J. Zabłotniak, J. Budny, M. Burakowski, A. Jóźwiak, Wł. Dobrowolski, A. Zieliński, E. Narowski, W. Szymborski, St. Hajduk, R. Czyżewski, W. Cieślak, J. Bieś i M. Grodzki.
Tygodnik Wieści Podwarszawskie nr 12/2008
+ There are no comments
Add yours