image scaled

Kalendarium Parafii Matki Bożej Częstochowskiej w Wołominie – lata 1902-1922

1902

Mieszkańcy wsi Wołomin utworzyli społeczny Komitet Budowy i własnymi siłami wznieśli  niewielką ceglaną kaplicę. Została ona wystawiona na placu ofiarowanym przez Jana Wróbla i Józefa Gotowicza z przeznaczeniem pod budowę kościoła parafialnego. Do kaplicy tej przychodził co drugą niedzielę ksiądz Bolesław Jagiełłowicz (1871–1951),wikariusz z parafii pw. św. Trójcy w Kobyłce, do której należał wówczas Wołomin i odprawiał tu mszę św. dla okolicznych włościan.

1904

Został powołany pierwszy Komitet Budowy Kościoła, w skład którego weszli: Wojciech Bugaj – prezes, Tenk – zastępca prezesa, Jan Szanecki – skarbnik, Stanisław Biesiadecki, Czesław Dąbrowski, Romanowski, (później także Julian Garbolewski – zastępca prezesa i Feliks Koprowicz – kasjer). Komitet zamówił kosztorys budowy u architekta i inżyniera Henryka Juliana Gaya (1875–1936), autora licznych projektów budynków na terenach ówczesnego Imperium Rosyjskiego. Kosztorys opiewał na kwotę 30 000 rubli.

Członkowie Komitetu Budowy Kościoła wystąpili do władz carskich z pismem o wyrażenie zgody na budowę świątyni. Jednak z obawy przed represjami, które mogły dotknąć wieś, napisali, że zamierzają postawić w Wołominie jedynie kaplicę. W odpowiedzi uzyskali pozwolenie na kwestowanie w guberniach Kraju Przywiślańskiego, z wyłączeniem guberni Lubelskiej i Siedleckiej (ze względu na prowadzoną tam politykę rusyfikacyjną). Ofiary zbierane były do 24 puszek rozmieszczonych w różnych parafiach. Sprzedawano także wydane specjalnie w tym celu cegiełki – kartki pocztowe z rysunkiem projektu kościoła.

1906

24 listopada ksiądz kanonik Ksawery Marmo, proboszcz parafii św. Trójcy w Kobyłce (w latach 1884–1909), poświęcił plac, który kilka lat wcześniej podarowali Jan Wróbel i Józef Gotowicz pod budowę kościoła w Wołominie. Plac ów liczył 1 dziesięcinę i 675 sążni kwadratowych powierzchni.

1907

22 stycznia mieszkańcy osady Wołomin – Wiktoryn wystosowali list do księdza Arcybiskupa Metropolity Warszawskiego Wincentego Teofila Chościak–Popiela (1825–1912), prosząc w nim o pozwolenie na budowę kościoła.

Ksiądz kanonik Ksawery Marmo poświęcił kamień węgielny, położony pod budowę kościoła na dawnym placu Gotowicza i Wróbla, u wylotu dzisiejszej ulicy Kościelnej. W ten sposób zażegnał spór o miejsce, gdzie ma stanąć świątynia w Wołominie. Część mieszkańców uważała bowiem, że kościół parafialny powinien znajdować się na ulicy Długiej, obok dworu Henryka Konstantego Woyciechowskiego.

1908

Komitet Budowy Kościoła sprowadził z Warszawy majstrów, m.in. Wacława Wędrowskiego, a także zawarł umowę z budowniczym Wacławem Murarskim, w której wyszczególniono warunki pracy i ówczesne ceny.

Słowo, R.27, nr 242 (5 września 1908)
Słowo, R.27, nr 242 (5 września 1908)

1909

Zostały ukończone fundamenty kościoła.

Słowo R.29, nr 350 (5 sierpnia 1910)
Słowo R.29, nr 350 (5 sierpnia 1910)

1912

Pod kierunkiem księdza kanonika Antoniego Zagańczyka, proboszcza parafii w Kobyłce (w latach 1909–1934), rozpoczęto stawianie murów kościoła. W okresie budowy szczególną pracą i ofiarnością wyróżnili się Wojciech Bugaj i Feliks Koprowicz.

1914

Budynek świątyni stał już w stanie surowym zamkniętym, dach kościoła był przykryty czerwoną dachówką.

W sierpniu, z chwilą wybuchu I wojny światowej, prace budowlane zostały wstrzymane na kilka lat.

1920

W kościele odprawiono nabożeństwo. Było to pierwsze nabożeństwo po odzyskaniu przez Polskę niepodległości i pierwsze po nadaniu Wołominowi praw miejskich (1 lutego 1919 roku).

1922

Kościół został poświęcony.

Więcej tego autora:

+ Nie ma komentarzy

Add yours

Zostaw komentarz

Witryna wykorzystuje Akismet, aby ograniczyć spam. Dowiedz się więcej jak przetwarzane są dane komentarzy.