Pierwsze wyścigi samochodowe na torze: Struga (stacja kolejki Mareckiej) — Czarna Struga— szosą poprzeczną do szosy Zegrzyńskiej, szosą Zegrzyńską do szosy Radzymińskiej, w 3 okrążeniach — razem 43,630 klm. Oceń ten tekst [Total: 0 Average: 0]Łukasz RygałoAutora wspiera

Po raz piąty od ukończenia strasznej nawet dla zwycięzców wojny, Automobilklub polski złożył dowód przed sportową publicznością niestrudzonych swych wysiłków zmierzających do rozwoju naszego sportu samochodowego. Tym razem urządza on w dniu 8 października I-sze polskie wyścigi samochodów, motocykli, sidecar’ów (motocykle z wózkiem ) i cyclecar’ów (trzykołówki). Odbędą się one na specjalnie w tym celu przygotowanym torze, biegnącym od miejscowości Struga — Czarna Struga — szosą poprzeczną do szosy Zegrzyńskiej, Zegrzyńską do Radzymińskiej – Radzymińską z powrotem do Strugi.

Istnieje w Zielonce pod Warszawą instytucja cicha, o której rzadko się słyszy, która jednak oddaje wielkie usługi… Jest to schronisko dla nauczycielek, powołane ongi do życia przez zmarłego niedawno ks. prałata Zygmunta Chełmickiego. Ściślej, jest to schronisko dla nauczycielek staruszek,…

Niejaki Franciszek Lustyk, właściciel willi w osławionej Zielonce, podwyższył komorne p. L., urzędnikowi banku międzynarodowego (Ossolińskich 4) z 5 tys. mk na 20 tys. mk miesięcznie za 1 pokój z kuchnią, żądając zapłaty z góry za 4 miesiące. Gdy na…

W Jadowie pow. radzymińskim również się dzieją niewesołe i nie jasne rzeczy. Tam w czasie inwazji bolszewickiej już rządzili komuniści wespół z żydami, którzy wywędrowali stamtąd razem z wypędzonymi bolszewikami. Ale potem część wróciła i to uchodzi im bezkarnie. A…

Z jednej wsi w gminie Ręczajach pod Warszawą piszą do nas: Mieliśmy tu we wsi od lat 30-tu żyda, który trudnił się niby handlem, ale przytem siał rozpustę pomiędzy naszą młodzieżą. W końcu postanowiliśmy jednomyślnie usunąć go i tegośmy dokonali….

Gruchnęła wieść — w prasie żargonowej: Ministerjum spraw wewnętrznych zalegalizowało „Towarzystwo popierania rzemiosł i rolnictwa śród żydów w Polsce” P. n. „Ort”. Nawet nieco tylko znający stosunki żydowskie w Polsce, musiał być niemało zdziwiony ta wiadomością. Przedewszystkiem Towarzystwo o takim…

D. 18 b. m. odbyła się w Wołominie uroczystość poświęcenia Domu ludowego imienia Wojciecha Korfantego. Był to szczęśliwy wynik niezmordowanych usiłowań grona inteligencji wołomińskiej, która pod egidą p. Heleny Wielobyckiej, od trzech lat pracuje nad utworzeniem samodzielnego ogniska we własnym…

Okoliczna ludność umaiła groby kwiatami, za co należy się jej uznanie. Bratnią mogiłę otoczyła płotem, okryła darnią i zaopatrzyła w krzyże, słowem zabezpieczyła od doraźnego zniszczenia sekcja wojskowa opieki nad grobami. Zabezpieczenia tego dokonano dopiero w ostatnim czasie wskutek starań i domagań się grona osób dobrej woli, które patrzyły na zupełne zniszczenie mogiły i na wałęsające się po niej psy i gadzinę polną. To zacne grono stanowią: pp. Wanda z Korzonów Konradowa Prószyńska, Walenty Szczucki, Wincenty Krasiński i por. Józef Gorbaczewski.

Dnia 1 maja odbyło się poświęcenie i otwarcie Domu Ludowego w Tłuszczu. Stary, zrujnowany dom, wzniesiony przez Moskali w celach rusyfikacyjnych, został staraniem Komitetu Odbudowy odrestaurowany i oddany do użytku miejscowego społeczeństwa. Komi­tet Odbudowy stanowili: prezes Węgielski, wice-prezes Falka i…

Dnia 10 b. m. na plebanię w Kobyłce pod Wołominem, napadli trzej bandyci w mundurach wojskowych i steroryzowawszy księdza proboszcza A. Zagańczyka i służbę splądrowali mieszkanie,  zabierając księdzu złoty zegarek, serdak futrzany, kołnierz karakułowy, kilka sztuk bielizny i 5 tys….

W ostatnią niedzielę wrześniową postanowiono skromnym obchodem uczcić pamięć obrońców Warszawy i groby bezimienne poświęcać. Zajął się tem serdecznie dowódca poligonu w Rembertowie, pułkownik Hulanicki, ten arna, co po bitwie pamiętnej 1 zakrzątnął się, aby ciała bohaterów na miejscu śmierci zaszczytnej godnie pogrzebać. Uroczystość była prosta i skromna. Ks. kapelan Herget poświęcił krzyż drewniany. Chór żołnierski śpiewem żałobnymi pożegnał towarzyszów, co już w obronionej polskiej ziemi sen wieczny znaleźli. Przybyło na ten obchód kilka setek osób, przeważnie z pośród rodzin, towarzyszów broni i szkolnej młodzieży. Spora grupa dzieci ze szkół i ochron zasypała całą mogiłę smutnemi kwiatami jesieni.

Dopadli, zakotłowało się — nasi w okopach! Wróg stał twardo. Dywizje 2, 21 i 27 sowieckie wiły się, szukały naszych skrzydeł, naszego strachu. Napróżno. Kolumny na Radzymin i Ciemne krok za krokiem posuwały się a upomni, zaciętością straceńca, który postawił wszystko na jedną kartę. Zajęto Radzymin i Ciemne. W walce o losy dwóch idei, dwóch światów. Wróg mając już zajęte tyły, jeszcze się trzymał zawzięcie w Helenowie i Jankowie Starym.

„Naczalnyj komandir” Trockij pojechał automobilem na pozycję w otoczeniu wyższych sztabowców armji rosyjskiej, poczem na rynku w Radzyminie odbył „cercle” z wyższem oficerstwem. Obok Trockiego stał na rynku wysokiego wzrostu mężczyzna, o typowej formie i postawie niemieckiego junkra, w uniformie oficera pruskiego z pułkownikowskimi galonami i w pruskiej pickelhaubie na głowie. Ten sztabowiec niemiecki w rozmowie z przypuszczalnym Trockim, rozwinął mapę frontu pod Warszawą i wskazując parokrotnie na pewien punkt krzyczał kilkakrotnie z naciskiem: „Das muss man nehmen! Das muss man!”. Był to zdaje się plan generalnego ataku na Warszawę, do której Trockij miał wjechać tryumfalnie w niedzielę.