Pisząc historię wołomińskiej orkiestry dętej trudno pominąć działalność orkiestrową Stanisława Wojakowskiego – dyrygenta orkiestr i dziadka Andrzeja Wojakowskiego – dyrygenta. Dlatego pragnę przekazać garść wspomnień powtarzanych w rodzinie. Dawny Powiat Wołomiński

„Bałtyk” i „Hel” w służbie władzy ludowej Budynek kina „Oaza” przetrwał wojnę. Jednak Nasfeter już do niego nie wrócił jako właściciel i dyrektor placówki. Okupację przeżył w swoim majątku. Po wojnie zamieszkał z żoną Heleną przy ul. Stalowej w Warszawie….

KWATERA C4 Arkadiusz Kołodziejczyk (1957-2011). Historyk, nauczyciel akademicki na Uniwersytecie Warszawskim, w ostatnich latach życia związany z Uniwersytetem Przyrodniczo-Humanistycznym (Akademia Podlaska) w Siedlcach. Jego zainteresowania badawcze dotyczyły historii Mazowsza i Podlasia, historii Polski XX w. oraz dziejów islamu w Polsce….

Adres Ogrodowa 1a zapisał się w historii Wołomina jako miejsce związane z działalnością społeczną i kulturalną. Przez ostatnie sto lat zmieniały się nazwy i funkcje budynku, wygląd elewacji i wewnętrzna przestrzeń. Kolejne warstwy historii nakładały się na siebie, ale nie…

Podczas święta parafialnego w dniach 14-15 lipca 2018 roku Parafia Prawosławna Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Wołominie uroczyście świętowała 80-lecie poświęcenia budynku cerkwi przy ul. Fieldorfa 12. W roku 2019, gdy Wołomin świętuje 100-lecia nadania praw miejskich, prawosławie oficjalnie…

Ród Leśniewskich jest jednym ze starszych rodów Wołomina. Dokładna data przybycia protoplasty rodu, Franciszka Leśniewskiego do miasta nie jest znana, ale pierwsze wzmianki znajdziemy w historii Wołomina na początku 1900 roku. Protoplastami rodu Leśniewskich byli Franciszek Leśniewski z żoną Franciszką…

KWATERA A Grób rodziny Korolkiewiczów jest miejscem spoczynku siedemnastu członków tej rodziny. Są w nim chowani już trzeci wiek. Pierwsza była Zosia (1886-1891). Kolejne osoby to: Józef (1838-1909), doktor medycyny, powstaniec styczniowy, zesłaniec syberyjski, właściciel majątku Nowa Wieś koło Kobyłki,…

Pamięć o przodkach jest naszym obowiązkiem, zapomnienie – zdradą. prof. Andrzej Nowak Stary Cmentarz w Kobyłce założono w 1803 r. Do rejestru zabytków miasta stołecznego Warszawy został wpisany 20 lutego 1991 r. pod numerem 1466. Jest on historią nie tylko…

W okolicy Wołomina, w miejscowościach Ręczaje, Józefin, Mostówka, Nadbiel, a także nieistniejących już Holendrach, aż do czasów II wojny światowej żyły społeczności osadników niemieckich. Dlaczego tu przybyli? Czym się zajmowali? Co im zawdzięczamy? Wreszcie, co się z tymi ludźmi stało?…

Wkrótce zobaczyliśmy czoło swoistego pochodu. Ludzie dźwigali na plecach dobytek całego życia, zawiązany w tobołki lub upchany w tekturowych walizkach. Nieliczni pchali wózki dziecięce, naładowane dobytkiem, dzieci niosąc na rękach. Krysia, koleżanka Ireny, szła, trzymając na ręku dziesięciodniowe niemowlę. Obok niej matka, pani Zduńczykowa, dźwigała rzeczy niezbędne dla trzech osób. Niektórzy prowadzili ze sobą kozy i inne domowe zwierzaki, które szkoda było zostawić. Były też paniusie, które niosły na ręku swoje pieseczki, dokarmiając je smakołykami, wtedy gdy dzieci były głodne i spragnione. Wydawało mi się to niesprawiedliwe. Tego dnia ta ludzka rzeka dotarła do wsi Nadma, około 5 km od Wołomina.

Ur. 16 VII 1861 w Warszawie − zm. 19 V 1935 w Wołominie. Technik mechanik, s. Józefa – producenta powozów i karoserii do powozów we własnej Fabryce Powozów przy ul. Senatorskiej róg Elektoralnej i Julii z d. Gałczyńskiej, zmarłej z…

Ur. 8 VII 1903 w Szawlach (Litwa) – zm. 4 VII 1980 w Wołominie Działacz społeczny, prawnik (przed 1939), adwokat, s. Wincentego ps. „Gawęda” (1861−1935)  – organizatora ruchów robotniczych i niepodległościowych. Kształcił się prywatnie (1910−1913, 1917–1920), był także uczniem pierwszej…

Olgierd Piotr Korolkiewicz h. Dąbrowa (ur. 18 VIII 1873 – zm. 13 XI 1924) Inżynier rolnik, społecznik, s. Józefa (1838−1909) – dra medycyny i Wandy Luer (1840−1873), mąż Vlastimili z d. Vycpalek (9 V 1879–19 X 1970) – nauczycielki muzyki,…

Pewnego wieczora wpadła do nas pani Marczykowa i z płaczem woła do mamy: – Niech pani ratuje moją Halinę! Przyjechali jacyś Niemcy i chcą ją zabrać! Moja mama, nie namyślając się wiele, założyła na głowę jakąś starą chustkę, połatany fartuch…