Franciszek Kominek
Franciszek Kominek (ur. 15 VI 1892 w Turzu − zm. 8 I 1973 w Turzu), spoczywa na cmentarzu w Poświętnem k. Wołomina, kw. E–01–02 Działacz […]
Kategoria: Turze
Franciszek Kominek, ludowiec i peowiak z Turza
Mogłoby się wydawać, że historia Polski toczy się w Warszawie, Krakowie, czy innym podobnym miejscu. Dzisiaj zapraszamy Państwa do Turza, niewielkiej wsi pomiędzy Wołominem i Mińskiem Mazowieckim, bo także tam w czasach zaborów, I wojny światowej i dwudziestolecia międzywojennego rodziła i budowała się wolna Polska. Naszym bohaterem jest dzisiaj Franciszek Kominek, turzanin.
Opozycja antykomunistyczna w powiecie radzymińskim (1944-1947). Część I
Obóz prolondyński Przed wyzwoleniem ziem polskich w 1944 r. funkcjonowały w naszym kraju dwa liczące się obozy polityczne, szykujące się do zdobycia władzy: prolondyński i […]
Parafia w Cygowie w najstarszych dokumentach
„Ziarnko do ziarnka, a będzie miarka.“ Idąc za tem przysłowiem zebrałem o parafji Cygowskiej, niegdyś w djecezji Płockiej, obecnie zaś w archidjecezji Warszawskiej położonej, kilka […]
Zdziczenie
Jakiemi metodami walczą zwolennicy łączenia chłopów z obszarnikami i sługusi obszarników — dowodzi następujący akt. Na zebraniu Kółka Rolniczego w Turzu pow. Radzymińskiego w dniu […]
Ambona czy mównica polityczna?
Ambonę chcielibyśmy widzieć jako miejsce, skąd głoszone są prawdy Boże, a więc rzeczy nieomylne i nie podlegające krytyce ludzkiego rozumu. A ksiądz Chylicki już dawno ambonę przerobił na mównicę polityczną, z której w niedzielę rozlegają się mowy publiczne. Ponieważ zaś polityka — to ludzka rzecz, a ludzie są bardzo omylni, więc i ksiądz powtarza omyłki, czasami nawet rozmyślne kłamstwa puszczane przez obóz wrogi ludowi. Stwarza to w kościele atmosferę nie do wytrzymania, jeśli się jest przymusowym słuchaczem rzeczy niezgodnych z prawdą. Człowiek musi zęby zacisnąć, wysłuchać fałsz, zamilczeć i stać dalej w tym kościele jak na rozpalonym kamieniu.
Nieprzyjaciel światła
We wsi Turzu (p. Radzymiński) mieszka pewien gospodarz. Nazwiska tu jego nie wymieniam, choć by mu się to słusznie należało. Po siada on dwadzieścia kilka […]