Nauczyciele naszego regionu w latach 1944-1948
Gdy wegetujący nauczyciele zwrócili się do rodziców z apelem o dobrowolne opodatkowanie się w naturze (chleb, mleko, jarzyny) na rzecz szkoły, spotkali sie z zupełną obojętnością z ich strony. Wielu nauczycieli musiało więc dorabiać pracą w rzemiośle (krawiectwo), handlu, darciu pierza, pędzeniu samogonu, nawet wróżeniu z kart (jak to czyniła pewna nauczycielka w powiecie). Wielu nauczycieli nie mogło regularnie przychodzić na lekcje z powodu braku obuwia, inni mdleli w szkole z głodu i niedożywienia.
Nauczyciele regionu wołomińskiego w latach okupacji
Już na początku okupacji niemieckiej i sowieckiej, w październiku 1939 r. ZNP przekształcił się w Tajną Organizację Nauczycielską. Jej głównym zadaniem było rozwijanie tajnego nauczania w zakresie wszystkich typów szkół, począwszy od szkoły podstawowej, a kończąc na wyższych uczelniach. TON rozwijał w naszym regionie tajne nauczanie historii, geografii i literatury polskiej w szkołach podstawowych, a także organizował konspiracyjne szkolnictwo średnie.
Powiat radzymiński
W 1872 roku powiat radzymiński obejmował 309 wsi i osad, 99 folwarków i tylko jedno miasteczko – Radzymin. Zamieszkiwało go wówczas prawie 45 tysięcy osób, w tym prawie 4500 Żydów i ponad 3100 protestantów, kolonistów niemieckich przybyłych na teren powiatu w ciągu XIX wieku.
Wołomin w latach kryzysu gospodarczego 1930-1933
Rada Miejska stanowiła w tamtych latach arenę ostrej walki politycznej między zwolennikami BBWR a przedstawicielami opozycji. Ofiarą rozgrywek politycznych padł zasłużony burmistrz Wołomina Mieczysław Czajkowski, którego 21 maja 1932 r. odwołał ze stanowiska starosta powiatowy. W dwa tygodnie później grupa radnych zgłosiła votum nieufności dla wiceburmistrza Stanisława Langego, także zasłużonego działacza samorządowego w Wołominie. W rezultacie władze powiatowe powołały w Wołominie zarząd komisaryczny z Samkiem, a potem Teodorem Roszko na czele.
Julian Frydrychewicz
Szczęśliwym zdarzeniem dla Radzymina było osiedlenie się na stałe z rodziną około roku 1900 Juliana Frydrychewicza, warszawianina energicznego, światłego i pełnego zapału do pracy społecznej...
Kartki z dziejów I Liceum Ogólnokształcącego w Wołominie
Wraz z uzyskaniem przez Wołomin na mocy dekretu z 4 lutego 1919 roku praw miejskich szybko rosła liczba ludności miasta. Jednocześnie rosło zapotrzebowanie na placówki...
Dawno temu na Ogrodowej (II)
„Bałtyk” i „Hel” w służbie władzy ludowej Budynek kina „Oaza” przetrwał wojnę. Jednak Nasfeter już do niego nie wrócił jako właściciel i dyrektor placówki. Okupację...
Zgromadzenie Sióstr Rodziny Maryi w Markach-Pustelniku
Nie ma chyba w historii zgromadzeń zakonnych w skali świata takiego jak Zgromadzenie Sióstr Rodziny Maryi, które zrobiłoby więcej dla ocalenia Żydów przed śmiercią z...
Olgierd Piotr Korolkiewicz
Olgierd Piotr Korolkiewicz h. Dąbrowa (ur. 18 VIII 1873 – zm. 13 XI 1924) Inżynier rolnik, społecznik, s. Józefa (1838−1909) – dra medycyny i Wandy...
Trudne lata dzieciństwa (II)
Latem, podczas wakacji, nawet mowy nie było o tym, abyśmy mogli dokądkolwiek wyjechać. Skończyły się nawet wyjazdy do Klembowa. Ale nie narzekaliśmy, w takiej sytuacji...
Kronika Liceum Ogólnokształcącego w Wołominie – rok 1944/45
Dnia 6 września 1944 roku wczesnym rankiem wkroczyły do naszego miasta oddziały Armii Radzieckiej, które w zwycięskim marszu posuwały się na zachód, po drodze wyzwalając...
Trudne lata dzieciństwa (I)
Po śmierci ojca mama wpadła w skrajną rozpacz. Nie jadła, nie piła, nie spała. Julcia, która nie opuściła mamy w tych trudnych dniach, dosłownie zmuszała...
Feliks Szturo
Feliks Szturo (ur. 27 X 1922 w Wiereńkach na Wileńszczyźnie – zm. 7 I 1999 w Warszawie), kw. B 2 Nauczyciel geografii, s. Pawła i...
Józef Stryjek
Pierwsze lekcje organizował w domu Antoniego Czechowskiego, następnie we własnym nowo zbudowanym domu, w którym część pomieszczeń przekazał na potrzeby szkoły. Nauczał przez cały czas okupacji niemieckiej. Działacz Polskiego Stronnictwa Ludowego (do 1947), mąż zaufania w wyborach do Sejmu Ustawodawczego. Zginął w pożarze własnego domu, pogrzeb stał się manifestacją społeczeństwa, uważano, że była to zemsta komunistów na niezłomnym nauczycielu.