Z historii harcerstwa wołomińskiego
Zbliża się 55-ta rocznica powstania 51-szej Mazowieckiej Drużyny Harcerstwa Polskiego na terenie Wołomina. Warto przypomnieć jego początki, bowiem z pewnością niewielu wołominiaków ją pamięta. Rzecz […]
Tag: harcerstwo
27 Szczep Drużyn Harcerskich i Zuchowych im. Tysiąclecia Państwa Polskiego przy Szkole Podstawowej nr 1 w Zielonce
Lata 30. Zanim powstał szczep, najstarsze udokumentowane wzmianki o harcerzach w Zielonce pojawiają się w latach 30-tych XX wieku. W 1935 r. chłopcy z 86 […]
Wydarzenia z 11 listopada 1939 roku na podstawie relacji świadków
Jeden z dramatów II wojny Światowej rozegrał się w rembertowskim lesie 11 listopada 1939 r. Tego dnia hitlerowcy rozstrzelali sześciu harcerzy i trzech mieszkańców Zielonki. […]
Walka kolejarzy z Tłuszcza z niemieckim okupantem (II)
Konspiracja Jednym z pierwszych działań komórki Polskiego Związku Powstańczego, a później przekształconej w Armię Krajową było rozpowszechnianie w zimie 1939/1940 r., tak wśród kolejarzy, jak […]
Edmund Leonard Kowalski
Ur. 8 lipca 1903 w Szawlach (Litwa) – zm. 4 lipca 1980 w Wołominie Działacz społeczny, prawnik (przed 1939), adwokat, s. Wincentego ps. „Gawęda” (1861−1935) […]
Zdzisław Stanisław Haberko
Żołnierz Związku Jaszczurczego, Narodowych Sił Zbrojnych. Dowódca Sekcji Dywersyjno-Propagandowej z ramienia OW „Wilki”, a następnie NSZ. Szef propagandy NSZ na powiat Radzymin. Aresztowany przez Gestapo 6 XI 1943 w czasie tzw. blokady Wołomina przeprowadzonej przez niemieckie oddziały policyjne i wojskowe. Więzień Pawiaka przy ul. Dzielnej 24/26 w Warszawie. Rozstrzelany wraz z 111 więźniami Pawiaka w egzekucji ulicznej na podwórzu spalonego domu przy ul. Puławskiej 21/23, obok zajezdni tramwajowej „Mokotów” 13/15 (3 XII 1943).
Wspomnienie o Jacku Wąsiku
Trudno jest pisać o kimś “był” jeśli zawsze mówiło się “jest”. To małe słowo “był” mówi nam o przemijaniu o nieubłaganych zrządzeniach losu. Jacek był… […]
Telesfor Badetko
Pedagog, harcmistrz, działacz i instruktor harcerski, s. Franciszka Wacława (1869−1940) i Leonardy z d. Podgórskiej (1877−1944), brat Aleksandry (1900−1943) [zob.], Anieli Rollinger (1913−2001), Eugenii, Stanisławy, Karola (1902−1980) i Wacława, mąż Marii z d. Puc (1921−1983), ojciec Jolanty, Włodzimierza i Grzegorza (1944−2008). Członek Związku Harcerstwa Polskiego od 1 II 1936. Żołnierz Szarych Szeregów i Armii Krajowej w stopniu kapitana ps. „Wiktor”, „Tesiek”. W ramach AK ukończył pierwszy kurs w Szkole Podchorążych Piechoty w Wołominie (październik 1942). Brał udział w wielu akcjach zbrojnych przeciwko okupantowi niemieckiemu. Dowódca Oddziału Bojowego w strukturach NSZ–AK (marzec 1944). Walczył w Powstaniu Warszawskim (1944).
Zbigniew Jugo
W czasie okupacji niemieckiej strażak w Ochotniczej Straży Pożarnej w Wołominie i w Warszawie. Członek konspiracyjnego Państwowego Korpusu Bezpieczeństwa, zastępowy konspiracyjnej 64. Męskiej Drużyny Harcerskiej w Wołominie pod dowództwem Henryka Rudzińskiego (1940), żołnierz Armii Krajowej. Po wkroczeniu do Wołomina wojsk sowieckich aresztowany, więziony przy ul. Piaskowej 3 (wrzesień 1944).
Jacek Władysław Wąsik
Ur. 3 XII 1949 w Dąbrowie Górniczej – zm. 19 VI 2001 w Wołominie, spoczywa na cmentarzu w Wołominie, kw. P 17–87 (P 17−06−13). Chemik, […]
Oświata i kultura w Wołominie okresu II Rzeczypospolitej
U progu niepodległości Polski w 1918 r. Wołomin liczył niewiele ponad 6 tys. mieszkańców, jednak po wojnach o granice odrodzonej Rzeczypospolitej zaczął się szybko rozwijać […]
Harcerska służba
Jest 7 września 1939 płk. Umiastowski wydaje rozkaz na podstawie, którego o godzinie 11:00 sprzed izby harcerskiej w Wołominie (dawniej mieszczącej się przy ul. Wileńskiej […]
Kapitan Stanisław Wojciech Szewc ps. „Zaorski” (19.10.1921 – 02.01.2014)
Lata dzieciństwa Urodził się w Warszawie, na Woli. To miejsce, a może wrodzone cechy charakteru spowodowały, że na zawsze pozostał „chłopakiem z Woli”– zaradny, uśmiechnięty, […]
Narodowe Siły Zbrojne w powiecie wołomińskim
W 1942 roku odbyło się w Wołominie spotkanie w sprawie wejścia miejscowych struktur OW „Wilki” w skład Narodowych Sił Zbrojnych. „Z ramienia Komendy NSZ występował mężczyzna w sile wieku – wspomina Eugeniusz Renda – dystyngowany pan pseudo Aleksander, który prezentował swoje racje w sposób spokojny i z dużą kulturą naświetlając założenia polityczne NSZ. Głos zabierał kilkakrotnie. Jego adwersarz Leonarski twierdził, że jest przede wszystkim żołnierzem i sumiennie nakazuje mu podporządkować się rozkazom dowództwa Armii Krajowej. Nie interesuje go polityka.