Postać doktor Marii Nachtmanówny kojarzy się wielu starszym mieszkańcom Wołomina z przychodnią dla dzieci. Pani doktor leczyła małych mieszkańców naszego miasta od połowy lat pięćdziesiątych. […]
Maria Nachtman była lekarzem pediatrą. Po wybuchu wojny włączyła się, za sprawą starszego brata Jerzego, do działalności konspiracyjnej i przyjęła pseudonim „Agata”. Działalność konspiracyjną łączyła […]
Doktor medycyny, chirurg Zygmunt Siedlecki od 1930 roku mieszkał przy ulicy Warszawskiej 15, m. 2 w Wołominie, a od 1938 roku we własnym domu przy […]
Film przedstawia niecodzienne wydarzenie. Miasteczko Jadów odwiedził Zdzisław Wiśniewski, wnuk doktora Ludwika Wiśniewskiego, słynnego jadowskiego lekarza, założyciela m. in. szpitala i Ochotniczej Straży Pożarnej w […]
Ur. 7 lutego 1927 w Warszawie – zm. 20 czerwca 1999 w Warszawie. Lekarz, s. Jana Bolesława (1895–1957) i Marty z d. Streich (1891–1986), brat […]
Jest sobie w Siedleckiem niewielkie, ale treściwe miasteczko Jadów, sławne m.in. z tego, iż w rynku można kupić najlepsze lody świata. Nie tylko my, czyli […]
Po zajęciu Marek przez wojska radzieckie, pozostał na żądanie nowych władz w Markach ze względu na dużą ilość rannych i zupełny brak lekarzy. Dwukrotnie aresztowany przez NKWD, 26.10 i 16.11.1944 r., ostatecznie został wywieziony w drugiej połowie listopada 1944 r do obozu w Borowiczach, a następnie w 1946 r. do obozu w Swierdłowsku. Pracując jako lekarz pomógł przeżyć wielu żołnierzom AK, wśród których byli też i z II Rejonu. Do kraju powrócił po trzech latach 16.11.1947 r. Wniosek o zaliczenie służby w konspiracji wojskowej i pobytu w obozach, zgłoszony po powrocie do kraju do Ministerstwa Obrony Narodowej załatwiony został odmownie.
O doktorze medycyny Kazimierzu Izdebskim, pomimo znacznego upływu czasu od jego śmierci, pamięta jeszcze wielu mieszkańców Wołomina i okolic. Złożyło się na to wiele przyczyn. […]
Pisarka Z. Nałkowska wspominając w “Dziennikach” swój pobyt w Wołominie na uroczystości zakończenia roku szkolnego w Szkole Szklarskiej, 28 czerwca 1952 r. zanotowała: “[Była] dama […]
Jan Mossakowski został zapamiętany w Wołominie jako zięć dziedzica Henryka Konstantego Woyciechowskiego i mąż ostatniej właścicielki majątku w Wołominie – Wacławy z Woyciechowskich.1 Przede wszystkim […]
W drewnianym domku doktor Koczorowskiej znajdowali schronienie różni ludzie. W czasie okupacji — wysiedleńcy, Żydzi, działacze konspiracji, czerwonoarmiejcy. Nie pytała kim są. Wystarczało, że szukali pomocy, że trzeba było ich ukryć. Znajdowali u niej przystań, kromkę chleba, ciepły piec kaflowy, opiekę lekarską. Zaraz po wojnie przewinęło się sporo różnych biedaków przez drewniany domek w Ostrówku — nauczyciel, który przybył z końca świata, emerytowana bibliotekarka. Pani doktor nie brała od swych lokatorów pieniędzy, podobnie, jak nie przyjmowała honorariów od pacjentów. Żyła skromnie, kontentowała się pensyjką z ośrodka zdrowia, którym kierowała aż do 1960 roku, do czasu, gdy stuknęło jej 77 lat i gdy w powiecie wołomińskim nie było już tak trudno o lekarza.
O swoje dzieło walczył dr. Rychliński najprzód z władzami rosyjskiemi, potem — z okupantem niemieckim, przyczem, jako wiceprezydent m. st. Warszawy, energją swoją objął i inne dziedziny zdrowia publicznego oraz opieki społecznej. Nic zatem dziwnego, że grono osób, znających tę niezmordowaną i twórczą działalność, postanowiło uczcić pamięć dr. Rychlińskiego trwałą pamiątką — pomnikiem w miejscu umiłowanej jego pracy.
Zalew wolnych zawodów przez żydostwo musi przejąć poważną troską społeczeństwo polskie. Żydzi w wolnym zawodzie nietylko zajmują miejsce studjującej młodzieży polskiej, która po ukończeniu studjów […]
W roku bieżącym ulokowałem na lato swoją rodzinę w Strudze, przy stacji tejże nazwy kolejki wąskotorowej mareckiej. W początkach zeszłego miesiąca pod moją nieobecność 4-letnia […]