Dziś istny szał, strzelanina w lasku, jakieś jeneralne manewry, po pojedynczych tygodniowych strzałach do centra strzelali, aż się rozlegało i dzieciaki z całych Lipin poleciały oglądać. Wracali ze śpiewem. Oczywiście po swojemu z przerwami w pół takt lub półtora prześpiewają, a potem pauzę 3-4 kroki, muszą się wysapać i znów 2 takty śpiewu.Czytaj dalej
Przerwałam notowania kolejne. O Warszawie wprost nie mogę pisać. Jest za straszna i za bardzo ją kochałam. Nie mogę o niej myśleć. Jedna zbrodnia! Myśleć o tym, że za nią nie doczekamy ukarania winnych, to przestać wierzyć w Boga, w Jego moc i sprawiedliwość.Czytaj dalej
1.XI
Zabrali kołdrę Marysi dla jeńców
10.XI
Aresztowano księży, doktora Siedleckiego, rabina. Kościoły zamknięte na 3 dni.Czytaj dalej
5 października
Jasio, Zosia i Jadzia poszli do Warszawy
6 października
Wrócił Kunc. O Andrzeju nic nie wie.Czytaj dalej
Byłam u spowiedzi i Komunii Świętej. Uprzątnęłam gnój koński. Szłam właśnie alejką w bok, koło rabarbaru, a tu – Jasio!! Nogi się pode mną ugięły. Jasio! Przyjechał, żyje. Pierwsze jego słowa: – Hania i Ziuta żyją! (Modliłam się do ojca Beyzyma, wrócili 2.X., w dzień)
Przyjechał furą z rzeczami. Mówią straszne rzeczy! Głód i zawalone ulice rumowiskami, pełno mogił, trupów. Nie można się cieszyć nawet, bo rozpacz bierze.
2 października
Poszłam do Wołomina, do kościoła. Rozlepione rozporządzenie, żeby witać przy spotkaniu żołnierzy, a żyd ma schodzić z trotuaru. Po powrocie zastałam całą kompanię wyszykowaną na trawie, pod parkanem. A Dębski czekał, by mnie pożegnać! Uf! Poszli do Warszawy. Tak mówili. na górze brud okropny. Roczek zabrał słomę. Wrócił Powichrowski.
1 października
Noc spokojna. Poszły po kartofle. Augustyniakowa zrobiła mi awanturę o ptaka, którego dzieci złapały. Aż się spłakałam. W ogóle ważna! Bo niemcy u niej skwarki topią.
Podobno można iść do Warszawy? Niemcy myją się, ładują karabiny. Rozbroili żołnierza naszego, jakiś maluśki poznaniak.
30 września 1939
Wczoraj gdzieś zarekwirowali wieprza. Zapłacili 50 marek, według tego co niejaki Sobota, fachman od wieprza powiedział. Od rana istny film. Zabił i rozebrał wieprza, jakby to na każdym postoju robił. Jak wiatr, raz dwa uprzątnął, potem jedli, jedli, jedli. Jakby od początku roku wieprza nie widzieli. Była i wódka po kieliszku na osobę, do której pożyczałam kieliszka. Na szczęście gotuję u Augustyniaków. Byłam u pani Kuklowej. U niej stoi wielu, a ona sama jedna. Jeden młodzik jak dziecko. Mają ślicznego psa, zdaje się Borys.
Wieczorem łuna na Warszawie. Dębski przyszedł z wiadomością, że będzie tu protektorat, więc nie bolszewicy. Leciało znów moc bombowców.
29 września 1939
Wszyscy są bardzo grzeczni, zapewniają, że będzie świetnie, drogi, mosty i bogactwo, oczywiście słucham, aż nie wytrzymałam i rąbnęłam jakiemuś poczciwemu mazurowi: – A jeśli ja wolę być biedną i mieć Polskę? Zastanowił się, wytrzeszczył na mnie ślepia i nic nie powiedział. Potem mnie pilnie oglądał przy każdej okazji, jak ciekawy obiekt. Z podoficerem Dębskim rozmawiamy o polityce, o kinie, bo ciągle ogląda pisma o Warszawie, która jest… tu obcasem buta dziobie o ziemię. Wszystko ciągle we mnie dygoce, myślę, że gdyby nie różaniec, to bym zwariowała.
28 września 1939
Stoją też dwa konie, najpierw koło bramy, potem koło kapliczki. Prosiłam, żeby odsunęli. Ciągle coś jedzą ci niemcy. Rano myją się, twarz, ręce i szyję, golą się, myją menażki i twarze w beczce od śledzi spod rynny! Gruszki objedli, kalarepki też, zajrzeli do uli, ale ciągle pilnuję, żeby szkody nie było. Dziewczęta chodzą po zboże i po kartofle. Wciąż mówią o bolszewikach, że mają przyjść i po Pragę zająć, a dalej już niemcy. Każdy mówi co innego.Czytaj dalej
Była pani Kuklowa. Podobno czekają na bolszewików?
Po południu cios! Kwatera – 30 żołnierzy i podoficer Dębski. Na dole śpi u Jasia, a żołnierze na górze, po 12 na zmianę. Zanieśli słomę od Roczka, zestawili biurko ze stołem i tam siedzą. Boję się, że spalą, albo się zawali. Coraz dudnią buciory po schodach. Wszystko gęby pocieszne, stare już chłopy, mazury pruskie. Nazwiska takie, jak: Kostek, Sobota itp. Wielu mówi po polsku, ale się z tym kryją, rozumieją. Pokazałam oficerowi Hani pokój, prosiłam, żeby nie ruszali. Zakazał. Ale schowanko sprzewracane do szczętu, nawet figielki na choinkę.
Łuny!
26 września 1939
Byłam w kościele. Przed kościołem zapłaciłam p. Walaskiej za kartofle, ma oddać p. Słaboszewiczom. Całą noc łuny i nad ranem nalot na radzymińskiej szosie jakby setek wozów. Uciekają niemcy z Grabia, koloniści odjechali jak stali, nawet podobno na patelniach racuchy zostały. Sąsiedzi dzielą się dobytkiem i z miasta idą ludzie młócić żyto i kartofle kopać. W stronie Warszawy pożar i dym okropny. Turkot.
25 września 1939
Noc przeszła cicho. Rano leciały bombowce. Byłam z Basią w kościele, bo to niedziela. Przy wyjściu dojrzałam auto ciężarowe, ktoś szepnął: – biorą mężczyzn. Jedni drugich ostrzegali szeptem, młodzi cofnęli się do kościoła. Auto z kilkoma odjechało. Podobno biorą do kopania okopów. Ciągle naloty i pożary, tak w bok, jak Drewnica. I strzały armatnie, a w nocy od 2-ej wybuchy, tylko dalej, jak za Okęciem.
24 września 1939
Niemców ani śladu. Wszystko gdzieś odpłynęło pod Warszawę. Pada deszcz. Cały dzień strzelanina na Zielonce. Widać tam pożar i jakby iskierki błyskające w górze.
23 września 1939