Mimo bieżących problemów warto spojrzeć w przeszłość, poczuć odpowiedzialność za dzieje pradziadków i dziadków, zachowując w pamięci wartość wiekowej pracy i służby. Dzięki odnalezionej kronice strażackiej z lat 60. XX wieku udało się uszczegółowić historię jednostki…
Zapisy w kronice strażackiej podają, że założycielami jednostki byli: Konstanty Barcikowski, Paweł Banasik, Bolesław Czerwiński, Jan Jakubowski, Franciszek Kwiatek, Stanisław Rolek, Bronisław Ołdak, Aleksander Kaczmarek, Stanisław Ciok, Władysław Kwiatek, Antoni Krajewski, Wiktor Żegota, Antoni Augustyniak, Mikołaj Szatkowski, Wacław Chmielewski, Jan Lipiński, Piotr Szatkowski, Jan Borkiewicz oraz Franciszek Stryjek. Pierwszym naczelnikiem został Wawrzyniec Kaczmarek, zaś stanowisko skarbnika zajął Mikołaj Szatkowski. Pierwszym prezesem został Konstanty Barcikowski. Władze jednostki stanowili w kolejnych latach: Jan Kokoszka, Wawrzyniec Kaczmarek, Jan Laszczka, Władysław Borowy. Zarząd w takim składzie działał w okresie międzywojennym.
Warto pamiętać, że w ówczesnym okresie Strachówka zabudowana była głównie drewnianymi domami. Pokryte strzechą domy nie stanowiły dla ognia żadnej przeszkody. Jeżeli dodać do tego mało ostrożne obchodzenie się z ogniem, strażacka pomoc była na wagę złota. Jednostka posługiwała się wówczas wozem konnym, kilkoma odcinkami węży i ręczną pompą. Pierwsza strażnica mieściła się na posesji ówczesnego naczelnika Wawrzyńca Kaczmarka. W roku 1934 wybudowano tam pierwszą, drewnianą remizę. W tym samym roku jednostka otrzymała swój pierwszy sztandar. Rok później odbyło się poświęcenie remizy. Dokonał tego proboszcz parafii Sulejów ks. Jan Truszkowski. W uroczystości wziął udział m.in. poseł na Sejm RP Stanisław Kielak, oraz Ryszard Wilmanowski – prezes Związku Powiatowych Straży Pożarnych, a także przedstawiciele okolicznych straży i gmin i licznie zgromadzeni mieszkańcy Strachówki. Nowy budynek napawał dumą mieszkańców Strachówki, bo oprócz pomieszczeń na sprzęt gaśniczy miał również piękną salę ze sceną.
Od początku istnienia OSP do roku 1939 opiekę lekarską nad strażakami sprawował doktor Ludwik Wiśniewski, ceniony w okolicy lekarz. Wybuch II wojny światowej spowodował przerwę w działalności jednostek OSP, w tym jednostki ze Strachówki. Straż nadal formalnie funkcjonowała, ale z racji zmobilizowania do wojska wielu strażaków ochotników, oraz przejęcia przez Niemców sprzętu nie było możliwe ratowanie dobytku i ludzi. W okresie okupacji członkowie OSP posiadali specjalne legitymacje, które wykorzystywali również do działalności konspiracyjnej.
Od 1945 roku jednostka, można powiedzieć, zaczynała swą działalność od zera. Pozbawiona w czasie wojny sprzętu i wielu członków zaczęła organizować się na nowo. Do wznowienia funkcjonowania jednostki przyczynili się głównie Marian Kobusiak i Zdzisław Bieniek. Po wojnie remiza pełniła nie tylko funkcję strażnicy, ale po spaleniu kościoła w Sulejowie zaadaptowana została na kaplicę kościelną.
W 1964 roku zawiązał się Społeczny Komitet Fundacji Sztandaru. W jego składzie znaleźli się: Józef Żegota (przewodniczący), Czesław Trzciński, Wiesław Suchenek, Zygmunt Stryjek, Jolanta Szatkowska, Eugeniusz Powierża, Stanisław Grabski, Stefan Kmieciński, Antoni Gąsiorek, Lucyna Malińska, Stanisław Rolek, Stanisława Ołdak, Teresa Bieniek, Wanda Łata, Wacław Maliński. Czynnymi członkami OSP byli wówczas: Z. Stryjek, B. Kokoszka, E. Powierża, S. Rolek, W. Maliński, H. Kaczmarek, Z Bieniek, H. Dzięcioł, B. Kur, R. Przytocki, A. Rosłon, A. Rudziński, A. Kwiatek, Z. Chychłowski, S. Kwiatek, P. Chychłowski, Z. Dzięcioł, Z. Grodkowski, J. Kurowicki, H. Kaczmarski, S. Maliński, A. Gadomski, J. Śliwa, K. Chychłowski, H. Owsianko, J. Ołdak, H. Ołdak, J. Pióro, K. Maliński. 30 sierpnia 1964 roku odbyła się uroczystość wręczenia jednostce OSP Strachówka sztandaru. W ufundowaniu sztandaru wiele pomocy udzielił Komendant PSP Czesław Trzciński oraz społeczeństwo wsi Strachówka. Powołano poczet sztandarowy w składzie: Eugeniusz Powierża, Stanisław Maliński, Aleksander Rudziński, Aleksander Kwiatek. W czasie uroczystości z tej okazji jednostka otrzymała również samochód bojowy STAR 20. Na tę uroczystość przybyli m.in. druhowie z OSP: Wołomin, Tłuszcz, Stanisławów, Okuniew, Turze, Radzymin, Sulejów, Cygów, Równe, Jasienica, Czyszków pow. Garwolin, Jadów, Miąse, Ząbki, powiatowe władze ZOP ZOSP i PSP, miejscowe władze gminne, kierownicy miejscowych szkół, Ośrodka Zdrowia, liczni mieszkańcy Strachówki.
W tym samym roku została powołana sekcja młodzieżowa OSP Strachówka. Opiekunem drużyny został mianowany Janusz Śliwa. Młodzieżową drużynę tworzyli: Zenon Bieniek, Bogdan Wójcik, Stanisław Radzki, R. Dzięcioł, J. Przytocki, Wacław Maliński, Andrzej Stryjek, Aleksander Rolek, Tadeusz Chychłowski, Zygmunt Gadomski, J. Kalewski, Kazimierz Owsianko, Eugeniusz Kurowicki, Cz. Laszczka, Jerzy Ciok, J. Kaczmarski. W kolejnych latach powstała również młodzieżowa sekcja żeńska, w skład której weszły: Irena Kwiatek, Helena Kokoszko, Sabina Laszczka, Teresa Szatkowska, Joanna Radzka. Do męskiej drużyny w dalszych latach weszli: Adam Powierża, Jan Kurowicki, Mirosław Dzięcioł, Adam Maliński, Zenon Gadomski.
W tym samym roku, czyli w 1964, zainicjowano budowę murowanego budynku remizy. 23 listopada 1964 roku powołano Komitet Budowy Strażnicy w składzie: Zygmunt Stryjek (prezes), Eugeniusz Powierża, Czesław Trzciński, Józef Żegota, Bronisław Kur, Bolesław Kokoszko, Jolanta Szatkowska, Jadwiga Chychłowska, Stanisław Rolek, Roman Ołdak, Wacław Maliński, Wiesław Suchenek, Antoni Gąsiorek, Zdzisław Bieniek, Lucyna Malińska. 14 kwietnia 1966 roku Komitet Budowy Strażnicy dokonał uroczystego wmurowania kamienia węgielnego pod nowo powstający budynek remizy adaptowanego z projektu inż. Zygmunta Wrońko. Nadzór techniczny powierzono Henrykowi Kaczmarkowi. Komitet od chwili powstania gromadził fundusze i czynił starania o pozyskanie placu. Dzięki zaangażowaniu wielu osób zakupiono teren, zgromadzono znaczne środki finansowe, zakupiono część materiałów budowlanych, oraz uzyskano niezbędną dokumentację. Duże zasługi, obok zaangażowanych miejscowych ludzi, miał przy budowie remizy kpt. poż. Czesław Trzciński oraz Przewodniczący Gminnej Rady Józef Żegota. Bardzo dużo prac przy budowie zostało wykonanych w czynie społecznym, głównie przez samych strażaków oraz sfinansowane ze zbiórek wśród miejscowej ludności na festynach, zabawach, z przedstawień przygotowywanych przez Koło Gospodyń Wiejskich. W dniu 18 czerwca 1965 roku rozpoczęto wykopy pod fundamenty, wykonano część murów garażu. Wiosną 1966 roku „wyciągnięto” mury ścian, założono wieniec żelbetonowy, oraz nakryto część budynku. Intensywność prac wzbudziło zainteresowanie czasopisma „Strażak”, który opublikował w nr 19 artykuł o budowie strażnicy pt. „Gdzie niegdyś było źle”. W roku 1967 borykano się z problemami w dostępie do potrzebnych materiałów budowlanych, poza tym zmieniono kosztorys i zmodyfikowano plany. Wpłynęło to na postępy prac: wykonano jedynie prowizoryczne nakrycie sal, wykonano wewnątrz pomieszczenie na sklepik, w części sal ułożono podłogę i wybudowano piece grzewcze. Ponownie intensywne prace ruszyły wiosną 1968 roku w związku z jubileuszem 50-lecia założenia jednostki: założono dach, otynkowano budynek, dokończono układanie podłóg, założono instalacje oświetleniowo-sygnalizacyjną.
Informacje opracowane na podstawie kronik strażackich oraz wywiadów ze strażakami, przeprowadzonych przez autorkę.
Część materiałów została opublikowana w książce „Strażacy ziemi wołomińskiej”.
+ There are no comments
Add yours