Poświęcenie kamienia węgielnego pod budowę nowego kościoła w Wołominie

Poświęcenie kamienia węgielnego pod budowę nowego kościoła w Wołominie (pod Warszawą) odbyło się wczoraj niezwykle uroczyście w obecności tłumów kilkutysięcznych. Wszystkie do my przy ulicy prowadzącej do miejsca uroczystości przybrano kwiatami i zielenią, na drodze ustawiono pięć bram z napisami religijnemi, a przy krzyżu, w pobliżu przyszłego kościoła, urządzono piękny ołtarz polowy. Zainteresowanie tym aktem było tem większe, że sprawa budowy nowego kościoła połączona była dotychczas z pewnemi trudnościami. Wołomin należy do parafii Kobyłki; proboszcz tej parafii, ks. Franciszek Marmo, dbały wielce o dobro duchowe i materyalne swych parafian, i dzięki temu powszechnie ukochany, w chwalebnej trosce o starodawny i pełen wspomnień historycznych kościół w Kobyłkach — nawiasem mówiąc, świeżo odrestaurowany przeważnie nakładem własnym ks. proboszcza — niechętnym był sprawie budowy kościoła w Wołominie, przysporzenie bowiem kosztów i tak niezbyt zamożnym parafianom musi, naturalnie, wypaść ujemnie dla kościoła w Kobyłkach. Gdy jednak mimo to uzyskano pozwolenie na budowę nowego kościoła, ks. Marmo, jak to wczoraj w przemowie swej zaznaczył, wszelkie przykrości i urazy, jakich doznał w ciągu roku, złożył w wieczną niepamięć pod kamieniem węgielnym, który własną ręką zamurował, i staje do wspólnej pracy około budowy nowej świątyni Pańskiej. Grunt pod nią (około 25,000 łokci kw.) ofiarowali mieszkańcy miejscowi: pp. Wróbel i Gołowiec. Aktu poświęcenia dopełnił ks. Teofil Kozłowski, dziekan radzymiński, w asystencyi delegata arcybiskupiego i kilku kapłanów z okolicy. Komitetowi budowlanemu, którym kierują dotychczas pp. Bugaj i Sanecki, życzyć należy powodzenia, przedewszystkiem zaś, aby kierownictwo sprawą objął proboszcz miejscowy, bo tylko w jego pomocy i energicznej zabiegliwości można mieć nadzieję szybkiego ukończenia nowego Do mu Bożego.

Dziennik Powszechny
pismo codzienne, polityczno-społeczne
R. 25, nr 237 (2 września 1907)