Władysław Korsak

Władysław Korsak

Ur. 23 XII 1890 w Sławucie na Wołyniu − zm. 30 XII 1949 w Nowym Jorku

Działacz państwowy, s. Augustyna Stefana (1860–1930) i Władysławy z d. Ostaniewicz (1869–1939), brat Olgierda, Zygmunta i Edmunda, mąż Haliny Marii z d. Gołębiowskiej (1899−1976) − prawnika, socjologa i psychologa, ojciec Tadeusza Zbigniewa. Absolwent Państwowego Gimnazjum Realnego w Równem na Wołyniu, Instytutu Leśnictwa w Petersburgu i Instytutu Politechnicznego w Kijowie. Na uczelniach był członkiem młodzieżowej, lewicowej „Korporacji”, następnie Młodzieży Postępowo-Niepodległościowej „Filarecja” i Związku Walki Czynnej. Za działalność rewolucyjną (od 1908 należał do Polskiej Partii Socjalistycznej Frakcji Rewolucyjnej) aresztowany (1913). Po odbyciu kary więzienia deportowany do Witebska. W 1917 ponownie przyjechał do Kijowa, pracował w instytucjach polskich przy Centralnej Radzie Ukraińskiej. Referent w Wydziale Ogólnym i Oświaty Pozaszkolnej Ministerstwa Spraw Polskich w Kijowie (styczeń−wrzesień 1918), Komisarz Ludowy na powiat radzymiński (16 I 1919−27 XII 1920).

Władysław Korsak
Władysław Korsak

W czasie wojny polsko-bolszewickiej inicjator powołania 150-osobowego Powiatowego Komitetu Pogotowia Wojennego (lipiec 1920). Organizator punktów żywnościowych dla żołnierzy w Radzyminie, w Wołominie i w Tłuszczu oraz licznych punktów werbunkowych dla wojska. Pierwszy w niepodległej Polsce starosta powiatu radzymińskiego (27 XII 1920−30 XI 1921). Naczelnik Wydziału Samorządowego w Urzędzie Wojewódzkim w Warszawie (30 XI 1920−1926), wicewojewoda warszawski (1926), wojewoda stanisławowski (18 XII 1926–12 IX 1927), wojewoda kielecki (12 IX 1927−28 II 1930), dyrektor Departamentu Samorządowego w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i wiceminister spraw wewnętrznych (28 II 1930−IX 1939). Prezes Towarzystwa Krzewienia Kultury Teatralnej w Warszawie, członek zarządu Polskiego Banku Komunalnego i rady nadzorczej Banku Gospodarstwa Krajowego.

Od 1939 przebywał na emigracji, w 1941 zamieszkał w Stanach Zjednoczonych. W Nowym Jorku zakładał komitety opieki i pomocy nad uchodźcami, pracował w Polskim Komitecie Imigracyjnym. Odznaczony Orderem Polonia Restituta III kl., Krzyżem Niepodległości, Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski z Gwiazdą (1938). Nagrodzony Złotym Wawrzynem Polskiej Akademii Literatury (1936). Uhonorowany tytułem „Honorowy Obywatel Wołomina” (czerwiec 1931). Jego imieniem nazwano niewielką uliczkę w Wołominie, łączącą obecnie ul. Sportową z ul. Thomasa Woodrowa Wilsona (Uchwała Rady Miejskiej w Wołominie z 8 III 1931) oraz ulice w Kielcach i w Gorzowie.

Źródło: Kalendarium Wołomina…, dz. cyt.; Z. Nałkowska, Dzienniki IV 1930−1939, cz. 2, oprac., wstęp i komentarz Hanna Kirchner, Czytelnik, Warszawa 1988, s. 11; Władysław Korsak, dawny Wołomin…, dawny.pl/klucz/wladyslaw-korsak [dostęp: 18 II 2016]; Muzeum Historii Kielc, www.muzeumhistoriikielc.pl [dostęp: 18 II 2016]; Powiat Wołomiński, www.powiat-wolominski.pl, [dostęp: 18 II 2016]; J. Szczepkowska, I. Korga, Dokumenty ze zbiorów Instytutu Piłsudskiego w Ameryce, New York 2016; J. Żarnowski, Korsak Władysław (1890–1949), [w:] Polski Słownik Biograficzny, t. 14, Zakład Narodowy im. Ossolińskich – Wyd. PAN, Wrocław 1968–1969, s. 118.

Więcej tego autora:

+ Nie ma komentarzy

Add yours

Zostaw komentarz

Witryna wykorzystuje Akismet, aby ograniczyć spam. Dowiedz się więcej jak przetwarzane są dane komentarzy.