Zygmunt Brzuszczyński

(ur. 19 III 1897 w Warszawie – zm. 18 V 1970 w Wołominie)

Ekonomista, s. Lucjana – piekarza i Józefy z d. Zielińskiej, mąż Janiny z d. Leśniewskiej (1907–2001), ojciec Haliny Marii (1928–1944) [zob.], Zbigniewa, Janusza i Jacka Władysława, teść Jolanty Brzuszczyńskiej z d. Szymborskiej (1962–2013). Absolwent 7-klasowej Szkoły Handlowej Artura Jeżewskiego przy ul. Wilczej 64 w Warszawie (1916). Starszy sierżant w 8. Polowej Autokolumnie, 9. Polowej Autokolumnie i w Autokolumnie Naczelnego Wodza Marszałka Józefa Piłsudskiego (1919−1921). Po ukończeniu służby wojskowej pracownik w Urzędzie Śledczym w Centrali Badań Lotniczych (1921–1927), sekretarz Sądu Grodzkiego w Wołominie (1927–1933).

Po zdaniu egzaminów z prawa cywilnego, karnego i administracyjnego założyciel koncesjonowanego Biura Pisania Podań do Władz Administracyjnych i Sądowych w Wołominie (1933–1942), sekretarz w kancelarii adwokata Antoniego Fortunata Kępińskiego w Wołominie (1 IX 1941–1 XII 1942). Członek PPS i Polskiej Organizacji Wojskowej (1914–1918).

W czasie okupacji niemieckiej (1939–1944) żołnierz w strukturach PPP, zmienił nazwisko na Marceli Patoka. W sierpniu 1944 aresztowany przez Gestapo, prawdopodobnie przetrzymywany w obozach przejściowych w Beniaminowie, Szymanowie i Skierniewicach. 10 VIII 1944 roku wraz z grupą 460 osób wywieziony w głąb Niemiec. Do 20 IX 1944 roku przebywał w obozie dla jeńców w Paderborn, od 20 do 25 IX 1944 roku w obozie przejściowym w Soest, następnie został skierowany do cywilnego obozu pracy w Eichen k. Siegen, gdzie przebywał do 1 kwietnia 1945. „Pracował przymusowo w hucie w miejscowości Eichen Kreis Siegen, gdyż i ja pracowałem razem z nim” [Witold Kakitek].

Po powrocie do Polski referendarz i kasjer w Ministerstwie Ziem Odzyskanych (1946–1949), kasjer w Ministerstwie Administracji Publicznej (1949–1950), pracownik w Państwowym Banku Rolnym w Wołominie (od 1950). Odznaczony m.in. Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918–1921 „Polska Swemu Obrońcy”, Srebrnym Krzyżem Zasługi za zasługi na polu pracy społecznej, nadanym przez prezesa Rady Ministrów Felicjana Sławoja Składkowskiego (1938) i pośmiertnie Krzyżem Narodowego Czynu Zbrojnego, przyznanym przez prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Lecha Wałęsę (1995).

Źródło: dokumenty ze zbiorów prywatnych syna Jacka Władysława Brzuszczyńskiego [Wołomin 28 XI 2014]; Zygmunt Brzuszczyński, życiorys, rękopis, Wołomin 1950; Zygmunt Brzuszczyński, kwestionariusz personalny, rękopis, Wołomin 2 IX 1949; Witold Kakitek, Oświadczenie, rękopis, zbiory prywatne, Wołomin 1971; Janina Brzuszczyńska, żona, podanie do ZUS w Warszawie, maszynopis, Wołomin 1971; Radzymin w hołdzie Żołnierzom Niezłomnym, Aktualności… https://www.mswia.gov.pl [dostęp: 8 IV 2018].

Za bramą wiecznego spokoju.
Zwykli niezwykli związani z Ziemią Wołomińską.
W stulecie Odrodzonego Państwa Polskiego (1918–2018)

Więcej tego autora:

+ Nie ma komentarzy

Add yours

Zostaw komentarz

Witryna wykorzystuje Akismet, aby ograniczyć spam. Dowiedz się więcej jak przetwarzane są dane komentarzy.