Zygmunt Siedlecki
Doktor medycyny, chirurg Zygmunt Siedlecki od 1930 roku mieszkał przy ulicy Warszawskiej 15, m. 2 w Wołominie, a od 1938 roku we własnym domu przy […]
Doktor medycyny, chirurg Zygmunt Siedlecki od 1930 roku mieszkał przy ulicy Warszawskiej 15, m. 2 w Wołominie, a od 1938 roku we własnym domu przy […]
Feliks Szturo (ur. 27 X 1922 w Wiereńkach na Wileńszczyźnie – zm. 7 I 1999 w Warszawie), kw. B 2 Nauczyciel geografii, s. Pawła i […]
Dyzma Szymanowski h. Jezierza (ur. 1719 − zm. 1/2 IV 1784 w Warszawie) spoczywa w podziemiach kościoła pw. św. Jana Chrzciciela i św. Wojciecha Biskupa […]
Ur. 15 VII 1936 w Elżbiecinie k. Łomży – zm. 4 XI 2011 w Wołominie, spoczywa na cmentarzu parafialnym Świętej Trójcy przy al. Jana Pawła […]
Karol Henryk Streich (zm. 1927) i Maria Magdalena Streich z d. Schlenert spoczywają na dawnym cmentarzu Ewangelicko-Augsburskim przy ulicy Mińskiej w Majdanie k. Wołomina Rodzice […]
Antoni Zagańczyk, ks. (ur. 9 I 1856 w Aleksandrowie, pow. Mińsk Mazowiecki – zm. 23 XI 1934 w Kobyłce), spoczywa na cmentarzu parafialnym Świętej Trójcy […]
Franciszek Kominek (ur. 15 VI 1892 w Turzu − zm. 8 I 1973 w Turzu), spoczywa na cmentarzu w Poświętnem k. Wołomina, kw. E–01–02 Działacz […]
Pierwsze lekcje organizował w domu Antoniego Czechowskiego, następnie we własnym nowo zbudowanym domu, w którym część pomieszczeń przekazał na potrzeby szkoły. Nauczał przez cały czas okupacji niemieckiej. Działacz Polskiego Stronnictwa Ludowego (do 1947), mąż zaufania w wyborach do Sejmu Ustawodawczego. Zginął w pożarze własnego domu, pogrzeb stał się manifestacją społeczeństwa, uważano, że była to zemsta komunistów na niezłomnym nauczycielu.
Żołnierz Związku Jaszczurczego, Narodowych Sił Zbrojnych. Dowódca Sekcji Dywersyjno-Propagandowej z ramienia OW „Wilki”, a następnie NSZ. Szef propagandy NSZ na powiat Radzymin. Aresztowany przez Gestapo 6 XI 1943 w czasie tzw. blokady Wołomina przeprowadzonej przez niemieckie oddziały policyjne i wojskowe. Więzień Pawiaka przy ul. Dzielnej 24/26 w Warszawie. Rozstrzelany wraz z 111 więźniami Pawiaka w egzekucji ulicznej na podwórzu spalonego domu przy ul. Puławskiej 21/23, obok zajezdni tramwajowej „Mokotów” 13/15 (3 XII 1943).
Ur. 24 XI 1914 w Grodźcu k. Konina − zm. 24 II 2011 w Pułtusku Księgowy, s. Jana i Stefanii z d. Smarzyńskiej, brat Haliny, […]
W czasie wojny polsko-bolszewickiej inicjator powołania 150-osobowego Powiatowego Komitetu Pogotowia Wojennego (lipiec 1920). Organizator punktów żywnościowych dla żołnierzy w Radzyminie, w Wołominie i w Tłuszczu oraz licznych punktów werbunkowych dla wojska. Pierwszy w niepodległej Polsce starosta powiatu radzymińskiego (27 XII 1920−30 XI 1921). Naczelnik Wydziału Samorządowego w Urzędzie Wojewódzkim w Warszawie (30 XI 1920−1926), wicewojewoda warszawski (1926), wojewoda stanisławowski (18 XII 1926–12 IX 1927), wojewoda kielecki (12 IX 1927−28 II 1930), dyrektor Departamentu Samorządowego w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i wiceminister spraw wewnętrznych (28 II 1930−IX 1939). Prezes Towarzystwa Krzewienia Kultury Teatralnej w Warszawie, członek zarządu Polskiego Banku Komunalnego i rady nadzorczej Banku Gospodarstwa Krajowego.
Pedagog, harcmistrz, działacz i instruktor harcerski, s. Franciszka Wacława (1869−1940) i Leonardy z d. Podgórskiej (1877−1944), brat Aleksandry (1900−1943) [zob.], Anieli Rollinger (1913−2001), Eugenii, Stanisławy, Karola (1902−1980) i Wacława, mąż Marii z d. Puc (1921−1983), ojciec Jolanty, Włodzimierza i Grzegorza (1944−2008). Członek Związku Harcerstwa Polskiego od 1 II 1936. Żołnierz Szarych Szeregów i Armii Krajowej w stopniu kapitana ps. „Wiktor”, „Tesiek”. W ramach AK ukończył pierwszy kurs w Szkole Podchorążych Piechoty w Wołominie (październik 1942). Brał udział w wielu akcjach zbrojnych przeciwko okupantowi niemieckiemu. Dowódca Oddziału Bojowego w strukturach NSZ–AK (marzec 1944). Walczył w Powstaniu Warszawskim (1944).
Od ponad 58 lat jest mieszkanką Wołomina. Doskonale czuje się na „scenie” wtedy, kiedy uwaga słuchacza jest na nią skierowana: śpiewa, deklamuje wiersze i reżyseruje […]
Antoni Wełna służył Polsce jako łącznościowiec – podporucznik radiotelegrafista. Zadania jakie miała radiostacja kompanii Orbis (łac. Świat) kierowana przez niego w czasie wojny to m.in. utrzymywanie stałej łączności z Londynem. Niektóre meldunki wywiadowcze nadawane były z narażeniem życia załogi i zawierały informacje o dużym znaczeniu strategicznym np. dotyczyły pilnie strzeżonej tajemnicy hitlerowskiej – informacji o dalekosiężnych rakietach typu V-2 i dalekosiężnych pociskach V-1, których produkcję rozpoczęły Zakłady Doświadczalne w Peeneműnde na wyspie Uznam.