Ur. 5 II 1920 w Zenonowie k. Wołomina – zm. 11 I 1992 w Szczecinie
Pedagog, harcmistrz, działacz i instruktor harcerski, s. Franciszka Wacława (1869−1940) i Leonardy z d. Podgórskiej (1877−1944), brat Aleksandry (1900−1943) [zob.], Anieli Rollinger (1913−2001), Eugenii, Stanisławy, Karola (1902−1980) i Wacława, mąż Marii z d. Puc (1921−1983), ojciec Jolanty, Włodzimierza i Grzegorza (1944−2008). Członek Związku Harcerstwa Polskiego od 1 II 1936. Żołnierz Szarych Szeregów i Armii Krajowej w stopniu kapitana ps. „Wiktor”, „Tesiek”. W ramach AK ukończył pierwszy kurs w Szkole Podchorążych Piechoty w Wołominie (październik 1942). Brał udział w wielu akcjach zbrojnych przeciwko okupantowi niemieckiemu. Dowódca Oddziału Bojowego w strukturach NSZ–AK (marzec 1944). Walczył w Powstaniu Warszawskim (1944).
Po II wojnie światowej zamieszkał w Myśliborzu pod zmienionym nazwiskiem – Bogusławski. Był organizatorem i pierwszym kierownikiem Technicznej Obsługi Rolnictwa w Myśliborzu (1945−1950). Następnie zamieszkał w Policach (1950–1956), organizował szkolnictwo zawodowe dla potrzeb rolnictwa, założył Zasadniczą Szkołę Budowlaną przy Fabryce Urządzeń Budowlanych − „Hydroma” i pełnił funkcję jej dyrektora, następnie kierownika warsztatów szkolnych (1950–1956; 1961–1964 – wychowawca klasy A). Współorganizator odradzającego się harcerstwa w Szczecinie (1956), założyciel i pierwszy komendant Hufca ZHP Szczecin-Pogodno (25 IV 1957−30 IX 1960). W 1960 usunięty ze stanowiska komendanta Hufca pod zarzutem nawiązywania do tradycji harcerstwa przedwojennego, używania jego symboliki i haseł. Wówczas założył Harcerski Teatrzyk Lalkowy „Zuch”, który prowadził do śmierci. Był prześladowany przez NKWD, UB, a następnie SB. Kochał pracę z młodzieżą i nigdy z niej nie zrezygnował.
Patron skweru u zbiegu al. Wojska Polskiego z ul. Bohdana Zaleskiego w dzielnicy Łękno w Szczecinie (1996). Znajduje się tam jego pomnik w formie obelisku, postawiony z inicjatywy rzeźbiarki dr hab. Janiny Jeleńskiej-Papp i wychowanków (wykonany w 1998, a odsłonięty 9 V 1999). Odznaczony Krzyżem Narodowego Czynu Zbrojnego, dwukrotnie Krzyżem Virtuti Militari V kl. przez władze krajowe i Rząd na uchodźstwie w Londynie, Krzyżem Partyzanckim, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Armii Krajowej, Krzyżem Polonia Restituta, Krzyżem Powstania Warszawskiego, Złotym Krzyżem Zasługi, Złotym Krzyżem „Za Zasługi dla ZHP” i innymi odznaczeniami za pracę społeczną na rzecz dzieci i młodzieży.
Źródło: Badetko Telesfor, [w:] Encyklopedia Szczecina, t. 1, red. T. Białecki, Uniwersytet Szczeciński, Szczecin 1999, s. 66; Pomnik – obelisk Telesfora Badetki, [w:] Encyklopedia Szczecina, suplement 1, red. T. Białecki, Uniwersytet Szczeciński, Szczecin 2003, s. 195; Związek Harcerstwa Polskiego. Hufiec Szczecin-Pogodno im. Janusza Korczaka, www.szczecinpogodno.zhp.pl [dostęp: 18 III 2013]; Narodowe Siły Zbrojne. Konspiracja w Wołominie…, dz. cyt., s. 11, 23, 25, 44, 45.
+ Nie ma komentarzy
Add yours