Wkrótce po upadku Powstania Styczniowego władze rosyjskie dokonały zmian administracyjnych w Królestwie Polskim. Między innymi z części powiatu stanisławowskiego utworzyły w 1865 r. powiat radzymiński (później wołomiński).
Komitetem Miejskim PPS w Wołominie kierował Antoni Dermo przy współpracy Józefa Kwapiszewskiego. W wyborach do Sejmiu 4 marca 1928 r. partia zdobyła w Wołominie 636 głosów, tj. prawie 19% ogółu. Natomiast w wyborach do Rady Miejskiej 14 kwietnia 1929 r. ruch socjalistyczny wystąpił już rozbity, bowiem powstała nowa partia rozłamowa – PPS dawna Frakcja Rewolucyjna, opowiadająca się po stronie Józefa Piłsudskiego. Grupa ta zdobyła dwa mandaty (A. Czyżewski i J. Sęk), natomiast sama PPS – sześć, w tym Dermo).
W 1872 roku powiat radzymiński obejmował 309 wsi i osad, 99 folwarków i tylko jedno miasteczko – Radzymin. Zamieszkiwało go wówczas prawie 45 tysięcy osób, w tym prawie 4500 Żydów i ponad 3100 protestantów, kolonistów niemieckich przybyłych na teren powiatu w ciągu XIX wieku.
Rada Miejska stanowiła w tamtych latach arenę ostrej walki politycznej między zwolennikami BBWR a przedstawicielami opozycji. Ofiarą rozgrywek politycznych padł zasłużony burmistrz Wołomina Mieczysław Czajkowski, którego 21 maja 1932 r. odwołał ze stanowiska starosta powiatowy. W dwa tygodnie później grupa radnych zgłosiła votum nieufności dla wiceburmistrza Stanisława Langego, także zasłużonego działacza samorządowego w Wołominie. W rezultacie władze powiatowe powołały w Wołominie zarząd komisaryczny z Samkiem, a potem Teodorem Roszko na czele.
Do roku 1916-1917 miasto było ciemne, bo oświetlała je chyba tylko jedna latarnia lampą naftową, która stała na ulicy Warszawskiej, przed budynkiem mieszczącym wtedy Państwową […]
Wobec tego, że Radzymin, czy to ze względu na walne targi miejscowe, czy jako przewozowa lub przejazdowa arteria komunikacyjna z Warszawą, często stawał się dużym […]
Po wojnie zdewastowane i wyludnione Ząbki szybko powracały do życia. Już w 1946 r. otrzymały ponownie oświetlenie elektryczne, restaurowana została działalność Ochotniczej Straży Pożarnej. Niebawem […]
Ur. 8 lipca 1903 w Szawlach (Litwa) – zm. 4 lipca 1980 w Wołominie Działacz społeczny, prawnik (przed 1939), adwokat, s. Wincentego ps. „Gawęda” (1861−1935) […]
Wołominianin Zdzisław W. Michalik napisał: „Budowa pierwszego wołomińskiego kościoła i wyposażanie jego wnętrza postępowały naprzód. Wkrótce dowiedziałem się z wiarygodnego źródła, w jaki sposób księdzu […]
Franciszek Kominek (ur. 15 VI 1892 w Turzu − zm. 8 I 1973 w Turzu), spoczywa na cmentarzu w Poświętnem k. Wołomina, kw. E–01–02 Działacz […]
13 października 1917 roku w miejscowości Ręczaje, wówczas będącej siedzibą gminy rozegrał się dramat, który wstrząsnął całą okolicą. Dokonano napadu rabunkowego na siedzibę gminy, którego […]
Czasy powojenne i PZPR Kolejni burmistrzowie czasów powojennych to: Stefan Wardak (1947–1948), Nikander Niepostyn (1948-1950) zmarły 30.01.1964 r. oraz Zdzisław Wieczorkiewicz (1950–1954). Mieli oni niewielką […]
Realia okupacyjne Dalszy rozwój miasta wstrzymał wybuch II wojny światowej. Zgodnie z tajnymi dyrektywami władz państwowych, urzędnicy pełniący funkcje samorządowe, w wypadku zajęcia Polski przez […]
Dzisiejszy Wołomin, jest wzmiankowany jeszcze w XV w. jako wieś. Miejscowość ta miała charakter wsi folwarcznej, aż do czasu jej zakupu przez Henryka Konstantego Woyciechowskiego. […]