Ur. 26 kwietnia 1910 w Grudusku, pow. Ciechanów – zm. 6 lutego 1985 w Wołominie
Podoficer, następnie podporucznik radiotelegrafista, s. Adama i Julii z d. Jankowskiej, brat Józefa, Aleksandra i Jana, mąż Mieczysławy Jadwigi z d. Białek (1916–2005), ojciec Adama i Ewy. Absolwent szkoły elementarnej w Grudusku (1924), gimnazjum w Grudusku (1928), Centrum Wyszkolenia Łączności w Zegrzu (1931). Biegle posługiwał się językiem angielskim i niemieckim, w stopniu dostatecznym językiem francuskim. Żołnierz zasadniczej służby wojskowej WP, kapral w pułku radiotelegraficznym 2. batalionu, 2. kompanii w Beniaminowie k. Zegrza (październik 1931–październik 1937), plutonowy zawodowy, następnie sierżant w Batalionie Korpusu Ochrony Pogranicza „Sarny” w Sarnach (październik 1937 – wrzesień 1939). Do 5 X 1939 żołnierz kampanii wrześniowej w Grupie Operacyjnej „Polesie” (dowodzonej przez gen. bryg. Franciszka Kleeberga), z którą przebył szlak bojowy jako żołnierz 60. Dywizji Piechoty, 183. Pułku Piechoty.
W niewoli niemieckiej (6 X 1939 – 13 V 1942), przebywał w obozach przejściowych w Dęblinie, Radomsku, Częstochowie oraz w Stalagu XI A w Altengrabow k. Magdeburga, z którego został zwolniony z powodu choroby 13 V 1942. Po przyjeździe do Radzymina działacz Polskiego Państwa Podziemnego, żołnierz Armii Krajowej, ps. „Żbik”, „Kieł”. Służył w pierwszym plutonie alarmowym kompanii Orbis w batalionie radiotelegraficznym Iskry. W maju 1944 nominowany do stopnia podporucznika AK. Brał czynny udział w Powstaniu Warszawskim (do ostatniego dnia), pełnił funkcję dowódcy plutonu kompanii Orbis (ostatni adres – ul. Poznańska 12). Po wojnie represjonowany przez Urząd Bezpieczeństwa. Pracownik w instytucjach związanych z telekomunikacją: w Centralnym Zarządzie Radiostacji i Telewizji przy ul. Pięknej 19 w Warszawie (1960–1971), w Głównym Urzędzie Telekomunikacji Międzymiastowej przy ul. Barbary 2 w Warszawie (1971–1976).
Antoni Wełna służył Polsce jako łącznościowiec – podporucznik radiotelegrafista. Zadania jakie miała radiostacja kompanii Orbis (łac. Świat) kierowana przez niego w czasie wojny to m.in. utrzymywanie stałej łączności z Londynem. Niektóre meldunki wywiadowcze nadawane były z narażeniem życia załogi i zawierały informacje o dużym znaczeniu strategicznym np. dotyczyły pilnie strzeżonej tajemnicy hitlerowskiej – informacji o dalekosiężnych rakietach typu V-2 i dalekosiężnych pociskach V-1, których produkcję rozpoczęły Zakłady Doświadczalne w Peeneműnde na wyspie Uznam.
Odznaczony Krzyżem Virtuti Militari V kl. (1948), Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari (1965), Krzyżem Walecznych (1944, 1964), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1982), Krzyżem Armii Krajowej (1972), Warszawskim Krzyżem Powstańczym (1982), Medalem „Za Udział w Wojnie Obronnej 1939”, Medalem Zwycięstwa i Wolności 1945 (1949), Odznaką Grunwaldzką (1960), Srebrną Odznaką Honorową „Za Zasługi dla Warszawy”(1972), Złotą Odznaką Honorową „Za Zasługi dla Warszawy” (1978), Złotą Odznaką Zasłużony Pracownik Łączności (1977), Złotym Medalem za Zasługi dla Pożarnictwa (1982).
Źródło: dokumenty ze zbiorów prywatnych syna Adama Wełny [Wołomin 14 IX 2016]; M. Chojnacki „Młodzik”, dz. cyt., s. 102, 103; K. Malinowski, dz. cyt., s. 51, 154, 189, 192–195, 263, 265, 292; Z. Zonik, dz. cyt., s. 3, 4.
+ There are no comments
Add yours