Po uroczystym rozpoczęciu roku szkolnego praca dydaktyczno-wychowawcza rozwinęła się w dobrej atmosferze z całym personelem szkoły i z organizacja młodzieżową ZMP, która po kilku tygodniach współdziałania z dyrekcja szkoły bardziej jeszcze włączyła się do oddziaływania wychowawczego na młodziez na terenie internatu, w szkole i poza szkołą. Baza lokalowa szkoły jest wystarczająca dla tej liczby młodzieży, ale z zapewnieniem uczniom w internacie sa kłopoty, ponieważ spora liczba lokatorów, niezwiązanych zupełnie ze szkołą, zajmuje pomieszczenie internatu. Młodzież miejscowa stanowi nikły procent w stosunku do całości uczniów.
Szkoła w środowisku jest mało popularna. Nazwa “szklarz” nie jest atrakcyjna i nie wzbudza zainteresowania wśród miejscowej młodzieży, która tuz pod bokiem, w Warszawie ma dostęp do szkół bardziej znanych i atrakcyjnych. Szkoła z konieczności opiera sie na elemencie z dalszych okolic, elemencie napływającym, który liczy na zapewnienie miejsc w internacie. Stąd zadanie: popularyzowanie szkoły i uwolnianie od lokatorów pomieszczeń w internacie. Wspólpraca z przemysłem układa sie dobrze, w konsekwencji z czego zostaje z inicjatywy i na życzenie przemysłu zorganizowany w lutym 1955 r. Wydział Zaoczny przy naszym Technikum dla pracowników przemysłu szklarskiego z całej Polski. Od tej pory zaciśnia sie korzystna dla rozwoju szkoły współpraca z zakładami, Zjednoczeniem i wiceministrem rozwoju Papiernickim (?). Kończymy rok szkolny przysporzeniem dla przemysłu 21 absolwentów techników technologii szkła.
Autora wspiera Wołomin Światłowód
+ There are no comments
Add yours