Pożar w Ossowie
31 maja 1934 Słowa kluczowe: organizacje inne Ochotnicza Straż Pożarna czas lata 1934 okresy lata 30. gmina Wołomin Wołomin
Tag: Ossów
Wyprawa po krwawe dynie
Ostatnio rozeszły się pogłoski, które odbiły się echem na łamach niektórych pism, jakoby w Ossowie pod krzyżem ks. Skorupki zaczęły dziać się jakieś osobliwe rzeczy… Podobno miały tam wyrosnąć zasiane przez gospodynię Orychową w dniu śmierci jej męża niesamowite dynie, o krwawej barwie i kształcie biretów kapłańskich… Podobno Orychowa, która zachorowała ciężko na serce — odzyskała nagle zdrowie po zerwaniu jednej z osobliwych dyń… Podobno inne dynie w tajemniczy sposób zginęły… Podobno w nocy od krzyżu biją jakieś dziwne blaski…
Uroczystości w Ossowie
Rocznica bitwy pod Ossowem święcona będzie wyjątkowo podniośle, a mianowicie: w dniu 14 sierpnia odbędzie się uroczyste wprowadzenie obrazu Matki Boskiej Częstochowskiej do kapliczki nowowzniesionej […]
Sprawozdanie z budowy pomnika w Ossowie
Biuro budowy pomnika i schroniska dla dzieci sierot w Ossowie imienia Księdza Ignacego Skorupki Warszawa, ul. Zamoyskiego N.45 m.30 Zwracamy się po raz ostatni, prosząc […]
Łuny groźnych pożarów pod Warszawą
Pozbawione środków obrony wieś Ossów i folwark Glinki padły pastwą niszczycielskiego żywiołu Włościanie obliczają straty na półtora miliona złotych W bliskiem sąsiedztwie stolicy wybuchły wczoraj […]
Komitet Budowy kaplicy i Szkoły im. ks. Skorupki w Ossowie
Dnia 14-go sierpnia 1920 r., w południe, kiedy to Radzymin został ostatecznie opanowany przez nasze wojska, a, pochód czerwonej armji na Warszawę wstrzymany, we wściekłym […]
Sprostowanie
Szanowny Panie Redaktorze! Pozwalam sobie prosić o zamieszczenie w Pańskiem poczytnem piśmie kilku słów, dopełniających sprawozdanie z poświęcenia pomnika w Ossowie. Przedewszystkiem tytuł „niezmordowanej” nazbyt […]
Na mogile tych, którym nie było dokonać cudu, wzniesiono pomnik
Wczoraj właśnie odbyła się rzewna uroczystość odsłonięcia poświęcenia pomnika ossowskiego. Zgromadziła ona przeszło 3.000 osób, przeważnie przedstawicieli stolicy i mieszkańców okolicznych, przybyłych oddać hołd poległym. Był więc duży, kilkaset głów liczący oddział harcerzy warszawskich, do którego przyłączyła się drużyna wołomińska; były harcerki, był liczny zastęp naszych dzielnych wioślarzy i wioślarek ze sztandarami, liczny pluton „Sokołów”, dalej oddział Związku strzeleckiego z Wołomina, grupa b. Hallerczyków, była też młodzież niektórych szkół warszawskich, obok której dziatwa szkolna z Wołomina pod kierunkiem nauczycieli. Dziatwa szkolna z Osowa, niosąc małe chorągiewki o barwach narodowych, przybyła wraz z procesją z parafii W Okuniewie, wiedzioną przez proboszcza ks. Wasilewskiego; towarzyszył jej odział Okuniewskiej straży ogniowej z orkiestra. Armie reprezentował: batalion manewrowy piechoty z doświadczalnego Centrum wyszkolenia w Rembertowie, bateria 28 p. a. p. z manewrowego dywizjonu w Rembertowie i orkiestra 36 p. p. wszystko pod dowództwem ppułk. Patera.
Pomnik pod Osowem
Od osób, zajmujących się budową pomnika poległych pod Osowem otrzymaliśmy z prośbą o ogłoszenie w Gazecie, co następuje: Dwie mile we wschodniej stronie od Warszawy, […]
W pierwszą rocznicę
Okoliczna ludność umaiła groby kwiatami, za co należy się jej uznanie. Bratnią mogiłę otoczyła płotem, okryła darnią i zaopatrzyła w krzyże, słowem zabezpieczyła od doraźnego zniszczenia sekcja wojskowa opieki nad grobami. Zabezpieczenia tego dokonano dopiero w ostatnim czasie wskutek starań i domagań się grona osób dobrej woli, które patrzyły na zupełne zniszczenie mogiły i na wałęsające się po niej psy i gadzinę polną. To zacne grono stanowią: pp. Wanda z Korzonów Konradowa Prószyńska, Walenty Szczucki, Wincenty Krasiński i por. Józef Gorbaczewski.
Na grobach obrońców Warszawy
W ostatnią niedzielę wrześniową postanowiono skromnym obchodem uczcić pamięć obrońców Warszawy i groby bezimienne poświęcać. Zajął się tem serdecznie dowódca poligonu w Rembertowie, pułkownik Hulanicki, ten arna, co po bitwie pamiętnej 1 zakrzątnął się, aby ciała bohaterów na miejscu śmierci zaszczytnej godnie pogrzebać. Uroczystość była prosta i skromna. Ks. kapelan Herget poświęcił krzyż drewniany. Chór żołnierski śpiewem żałobnymi pożegnał towarzyszów, co już w obronionej polskiej ziemi sen wieczny znaleźli. Przybyło na ten obchód kilka setek osób, przeważnie z pośród rodzin, towarzyszów broni i szkolnej młodzieży. Spora grupa dzieci ze szkół i ochron zasypała całą mogiłę smutnemi kwiatami jesieni.