W styczniu 1935 r. zaczęło wychodzić pismo “Przemysł Szklany”, którego wydawcą był Związek Hut Szkła w Polsce (jednoczący wówczas 36 hut) z redakcją w Warszawie na ul. Traugutta, w miejsce dotychczas wydawanych od 1933 r – 27 numerów „Komunikatów Związku Hut Szklanych w Polsce”. Podawano tam przeróżne statystyki produkcyjne, eksport i import, sprawy związkowe, przepisy podatkowe i in. o polskich hutach szkła między in. wołomińskich. Pismo jako miesięcznik wychodziło do II wojny światowej 1939 r. Już wtedy w organach redakcyjnych wielką rolę odgrywał późniejszy twórca Technikum Przemysłu Szklarskiego w Wołominie inż. Aleksander Dobrzański, który zamieszczał w nim szereg artykułów poświęconych szklarstwu i jego historii.
Po wojnie, w grudniu 1945 r. wyszedł numer Przemysłu Szklanego zapowiadający, że od 1 stycznia 1946 r. będzie wychodził dwutygodnik (tylko początkowo) „Przemysł Szklany”. Tym razem redakcja znajdowała się w Piotrkowie Trybunalskim, gdzie była zatrudniona większość polskich fachowców-szklarzy w miejscowych 4 hutach szkła: Kara, Feniks, Hortensja i Rektyfikacja. Wydawcą pisma było Północne Zjednoczenie Przemysłu Szklarskiego w Piotrkowie Trybunalskim. To z tego pisma wszyscy szklarze czerpali tak potrzebną wiedzę w zrujnowanym po wojnie kraju, a w 1946 r. było już 85 w miarę czynnych hut szkła.
W styczniu 1950 r. została poszerzona tematyka o problemy przemysłu ceramicznego i nastąpiła zmiana tytułu pisma na “Szkło i Ceramika”, a w czerwcu tegoż roku zmienił się wydawca. Od tamtej pory jest nim NOT, obecnie SIGMA-NOT.
Ciekawostką w życiu pisma “Szkło i Ceramika” jest to, że od 1952 do 1970 r. naczelnym redaktorem pisma był b. dyrektor Technikum Przemysłu Szklarskiego, wspomniany wyżej inż. Aleksander Dobrzański, a redakcja pisma miesięcznika o zasięgu ogólnopolskim znajdowała się w Wołominie. Inż. Aleksander Dobrzański to niekwestionowany, najwyższej rangi autorytet w branży szklarskiej i wielce zasłużony w rozwoju przemysłu szklarskiego i szkolnictwa szklarskiego. Przypomnijmy, że ten absolwent Politechniki Kijowskiej z 1917 r., mieszkał przez ponad 20 lat (1950-70) na tyłach szkoły podstawowej nr 4 na ul Poniatowskiego.
Wszystkie najnowsze trendy w światowym szklarstwie były tu właśnie na obecnej ul. Legionów 85 w gmachu byłego Technikum Przemysłu Szklarskiego opracowywane w artykułach z pomocą najwybitniejszych autorów z zakresu przemysłu szklarskiego – miedzy in. nauczycieli Technikum, inż. A. Dobrzańskiego, Wacława Nowotnego, inż. Witolda Żołędziowskiego, prof. dr Włodzimierza Świetlika. Był to okres powstawania wielu badawczych Instytutów związanych ze szkłem jak również budowa najnowocześniejszych hut w Polsce. Wieloletnim sekretarzem redakcji była Antonina Nowotna która za redakcyjnym biurkiem spędziła kilkadziesiąt lat, mieszkanka Wołomina od ponad 50 lat. W 1968 r. redakcja pisma została przeniesiona do Warszawy a w 1989 r. konkretnie do Instytutu Szkła i Ceramiki na ul Postępu w Warszawie i istnieje w dalszym ciągu, a minęło już 75 lat. To w historii naszego miasta jedyne pismo, które było o zasięgu ogólnopolskim z wołomińskim adresem redakcji.
+ There are no comments
Add yours