Tajne nauczanie jako forma obrony wołomińskiej społeczności przed okupantem Wybuch wojny dla całej społeczności Wołomina był wielką tragedią, ale wołominiacy nie poddawali się. Od pierwszych […]
Stan szkolnictwa w Wołominie w roku 1939 W Wołominie w roku 1939 działały cztery szkoły powszechne. Szkoła nr 1 i nr 2 mieściły się w […]
U progu niepodległości Polski w 1918 r. Wołomin liczył niewiele ponad 6 tys. mieszkańców, jednak po wojnach o granice odrodzonej Rzeczypospolitej zaczął się szybko rozwijać […]
1905 – Stanisław Brzuszczyński pobudował dom przy ulicy Duczkowskiej róg Długiej (obecnie ulica Wileńska róg Legionów w Wołominie). 1918 – Koniec I wojny światowej […]
31 października 1932 roku Zofia Wanda Bublewska napisała swój życiorys. W dwunastu zdaniach ujęła 52 lata swojego życia, w którym przeplatały się szczęście, niedola, rozpacz […]
Jej profesją było nauczanie języka polskiego, opiekowała się też biblioteką szkolną. To były jej pasje i im poświęcała najwięcej czasu, zaś dla uzupełnienia etatu uczyła również rysunku i prowadziła zajęcia praktyczne z dziewczętami. Dużym wyzwaniem dla Wiesławy Cicheckiej była organizacja konkursów czytelniczych, na które składały się: recytacje wierszy, piosenki, dzienniczki lektur, albumy przedstawiające ilustracje przeczytanych książek, albumy tekstowe, prace indywidualne i zbiorowe, plastyczne (z papieru, tektury, filcu i innych materiałów). W pierwszym, trwającym trzy miesiące konkursie, wzięły udział wszystkie klasy (począwszy od klas drugich). Ogółem dzieci wykonały 225 prac w tym: 44 albumy, 65 prac różnych i 116 dzienniczków lektury. 6 maja 1958 roku komisja złożona z kierownika szkoły oraz nauczycielek: Marii Łukaszewicz i Ireny Haberman wyróżniła i nagrodziła 47 prac.
Była osobą wysoką, szczupłą, o gładko uczesanych włosach przyprószonych siwizną, a także zasadniczą, odważną w wypowiadaniu sądów, pryncypialną w swoich poglądach, kontrowersyjną, mimo to lubianą […]
Jego osoba jest rozpoznawana na każdym pożółkłym zdjęciu z lat trzydziestych, od początku pracy w wołomińskiej oświacie. „Wzrost średni, oczy niebieskie, usta i nos mierne, […]
W ciągu opisywanego półwiecza Wołomin zmienił się do niepoznania. Z niewielkiej wsi, jaką był w okresie zaborów, która nie posiadała nawet własnego kościoła, w szybkim tempie przeobraził się w całkiem spore miasteczko przemysłowe. Rozwój przemysłu przyniósł wielkie zmiany w życiu gospodarczym i społecznym. Powstał całkiem nowy krajobraz.
Całkiem niedawno trafiłam przypadkiem na stronę “Dawnego Wołomina”. Jej zawartość szczególnie w części poświęconej edukacji sprowokowała mnie do refleksji. Odżyły wspomnienia z lat szkolnych. Zaczęłam […]
Stanisław Julian Balon urodził się 6 lutego 1906 r. w Rybnej koło Krakowa. Ojciec jego był organistą, a matka zajmowała się domem i liczną gromadką […]
Pozwolę sobie zaprezentować rodzinę państwa Kwapiszewskich, która tak zacnie wpisała się w dzieje miasta Wołomina. Kontaktuję się często z panią Krystyną Kwapiszewską, która darzy mnie […]
Stanisława Maria – córka nauczyciela Aleksandra Metelskiego i Marii z Nowosielskich, urodziła się 20 kwietnia 1913 r. w Puławach. W trakcie pracy zawodowej była nauczycielką […]
Szkoła Podstawowa nr l w Wołominie powstała w roku szkolnym 1918/1919, przekształcona z 3-oddzialowej szkoły z jednym nauczycielem (p. Pardo), na 7-klasową szkołę publiczną z […]