Szkolne kalendarium budynku przy ulicy Wileńskiej 32 w Wołominie

• 1905 – Stanisław Brzuszczyński pobudował dom przy ulicy Duczkowskiej róg Długiej (obecnie ulica Wileńska róg Legionów w Wołominie).
• 1918 – Koniec I wojny światowej przyniósł po ponad stu latach niewoli, niepodległość Rzeczypospolitej. Szkolnictwo i oświata stanowiły w formującym się państwie jedną z najdonioślejszych dziedzin życia społeczno-kulturalnego. Nareszcie szkoła stała się polską. Myślała, czuła i uczyła po polsku, z polskich podręczników. To była niezwykła zdobycz państwa i społeczeństwa. Jednakże bieda tego państwa uniemożliwiała rozwój szkolnictwa na miarę marzeń Polaków żyjących w niewoli.

• 1918/1919 – W Wołominie przy ulicy Pocztowej (Warszawska) funkcjonowała 3 – klasowa szkoła powszechna z jednym nauczycielem, Bronisławem Pardo. Następnie szkołę przekształcono w 4-klasową, a na kierownika powołano Kazimierza Czajkowskiego. Oprócz kierownika w szkole pracowało pięciu nauczycieli, m.in. Natalia Lisik [Kwapiszewska]. W 1920 r. szkoła została przekształcona w 7-klasową Szkołę Miejską z kilkoma nauczycielami. Pierwszym kierownikiem tej szkoły został Stanisław Michniewski, a nauczycielami byli m.in.: Jerzy Michniewski, Zofia Wanda Bublewska, Maria Naruszewicz, Felicja Malinowska i Antonina Szuslerówna, we wrześniu 1920 r. pracę rozpoczął Józef Kwapiszewski.
• 7.02.1919 – Został wydany dekret „O obowiązku szkolnym”, który był pierwszym krokiem na drodze do wprowadzenia bezpłatnej, obowiązkowej 7- letniej szkoły powszechnej dla wszystkich dzieci od 7 do 14 roku życia.
• 22.06.1919 – Tego dnia w protokole Rady Miejskiej zapisano: „…dotąd w Wołominie istniała 3-klasowa szkoła o programie szkół średnich. Dla tych uczniów, celem kontynuacji nauki, powinny być otwarte 4 klasy gimnazjalne. Rada postanowiła, że nie będzie wynajmować budynku, a kupi na własność jeden z wielu wolno stojących”. 50 tysięcy marek na kupno domu postanowiono uzyskać z pożyczki długoterminowej (20 lat).
• 09.11.1919 – „Miasto Wołomin w połowie zrujnowane liczyło 6500 osób. Powszechną tendencją właścicieli nieruchomości jest rozbiórka domów i rozprzedaż materiałów budowlanych, a to z tej przyczyny, że Wołomin przed wojną miał stałej ludności do 13000, z przyjeżdżającymi zaś na letnisko 18000; obecnie zaś fabryki, za małymi wyjątkami są nieczynne i ludność fabryczna w połowie wyjechała, a w połowie mieszka tu – i jest bezrobotna. Następuje dewastacja domu Stanisława Brzuszczyńskiego – jedynego, a najlepiej zbudowanego i największego. Jego właściciel zrywa dach, rozbiera klatki schodowe, podłogi, okna i rozprzedaje. Reszta z powodu opadów szybko popada w ostateczną ruinę. Dom jest trzypiętrowy, mury i wiązania są w dobrym stanie, należy zaś do Centralnego Towarzystwa Rolniczego w Warszawie, które za pomocą swego plenipotenta p. Olgierda Karolkiewicza, dąży do jego rozbiórki. Nieruchomość nadaje się na szkołę, magistrat i policję. Rada Miejska upoważniła Mieczysława Czajkowskiego do kupienia powyższej nieruchomości, zwanej „Chylówka”, położonej na rogu ulic Długa i Duczkowska”
• 1920 – Magistrat Miasta Wołomin kupił budynek, położony na rogu ulic Długiej i Duczkowskiej. W protokole Rady Miejskiej zapisano: „Rozważywszy oferty złożone przez; Józefa Durga, Szmula – Dawida Wilwiskiego, Józefa Łękawskiego, Wincentego Sarnackiego i Stanisława Gawrzyńskiego na roboty przy odbudowie domu miejskiego przy ulicy róg Duczkowskiej i Długiej, Rada Miejska jednogłośnie postanawia: roboty przy odbudowie rzeczonego domu prowadzić sposobem gospodarczym. Do wynajęcia prowadzącego roboty i samych robotników upoważnić ławników Szymona Donde i Feliksa Koprowskiego”.
• 28.03.1920 – Tego dnia w księdze protokołów zapisano: „Rada Miejska w Wołominie z powodu Świąt Wielkanocnych jednogłośnie postanowiła wydać burmistrzowi i urzędnikom miejskim jak również stróżom gratyfikację w wysokości 50 proc. pensji jaką pobierali do dnia 1.01.1920 r. Zaś nauczycielom Szkoły Powszechnej w Wołominie w następującej wysokości: kierownikowi szkoły Stanisławowi Michniewskiemu 200 mk, Jerzemu Michniewskiemu, Zofii Wandzie Bublewskiej, Marii Naruszewicz po 150 mk., Felicji Malinowskiej i Antoninie Szuslerównie po 100 mk”.
• 18.12.1920 – Inspektorem Szkolnym powiatu radzymińskiego był H. Miączyński – wcześniej dyrektor Szkoły Realnej Polskiej Macierzy Szkolnej w Kutnie.
• 1920 -1921 – W tym okresie Wacława Peretjatkowiczowa prowadziła tajne komplety gimnazjalne w Wołominie.
• 1921-1923 – Odbudowa i rekonstrukcja budynku według projektu architekta Felixa Michalskiego z przystosowaniem na szkołę. Strona tytułowa projektu brzmi: „Projekt Odbudowy i Rekonstrukcji istniejącego domu 2 piętrowego zniszczonego podczas wojny wszechświatowej – na czasowe pomieszczenie 7-mio klasowej Szkoły Powszechnej w m. Wołominie. Na posesji położonej na rogu ulic: Długiej nr 5 i Duczkowkiej nr 28, pod nazwą hipoteczną „Chylówka” należącej do Magistratu miasta Wołomina pow. Radzymińskiego”.

• 26.02.1923 – Z 7-klasowej Szkoły Powszechnej Nr 1 w Wołominie kierownik Szymon Radzewicz wysłał pismo do Burmistrza m. Wołomina informujące, że nauczyciele szkoły wybrali na członków Dozoru Szkolnego: Czesława Dąbrowskiego i jego zastępcę Bolesława Pławskiego. W tym samym budynku działała 7- klasowa Publiczna Szkoła Powszechna Nr 2 w Wołominie pod kierownictwem Zofii Wandy Bublewskiej i Wacławy Peretjatkowiczowej. Kierowniczka Peretjtkowiczowa zwracała się do Dozoru Szkolnego, pismem: „Niniejszym uprzejmie proszę o wydanie woźnemu dla szkoły powszechnej żeńskiej: 2 sztuk szczotek do zamiatania, 2 sztuk szczotek do mycia podłóg, 2 worki na ścierki do podłóg i 1 kubeł do noszenia wody”.

01.09.1923/ 31.08.1924

• 7-klasowa Publiczna Szkoła Powszechna Nr 2 w Wołominie liczyła 429 uczniów w 11 klasach żeńskich i męskich. Nauczycielkami były m.in. Janina Knapikówna, Maria Stawińska, Wanda Głuchowska i Stanisława Kaftańska [Bobkowska]. Absolwentami klasy VII byli: Jan Bałdyga, Marian Bielewicz, Eugeniusz Berezin, Bronisław Burakowski, Stanisław Dydkowski, Dawid Epstejn, Czesław i Edward Gajak, Stefan Gierantowski, Henryk Henke, Antoni i Adam Roman Hoffman, Witold Kakitek, Henryk Kleniewski, Izaak Kossower, Wacław Krzyżanowski, Józef Kowalski, Stanisław Kurek, Józef Łukasiewicz, Stefan Skłodowski, Bronisław Sokołowski, Czesław Franciszek Wróbel, Zenon Trojan, Zdzisław i Tadeusz Wróblewscy, Jan Witkowski i Stanisław Bott, późniejszy katecheta tajnych kompletów, nauczyciel języka łacińskiego i religii w Gimnazjum i Liceum Ogólnokształcącym w Wołominie w 1944 r. Uczniowie otrzymywali oceny z następujących przedmiotów: sprawowanie, porządek, religia, język polski i francuski, rachunki z geometrią, algebra, przyroda, fizyka z chemią, higiena, historia, geografia, nauka o Polsce współczesnej, rysunki, roboty, śpiew, gry i gimnastyka.
• 09.1923 – Funkcję Inspektora Szkolnego powiatu radzymińskiego pełnił Antoni Lumbe.
• 22.09.1923 – Dr Kazimierz Kosterski był lekarzem szkolnym szkół powszechnych w Wołominie od 19.10.1923 r.
• 13.03.1924 – Rozpoczął urzędowanie Inspektor Szkolny powiatu radzymińskiego Grzegorz Winogrodzki, którego nazwisko figuruje w dokumentach do 1927 r. Był pierwszym polskim Inspektorem Oświaty pow. mińsko-mazowieckiego i garwolińskiego. Od 1918 r. Inspektorem Szkolnym Okręgu Szkolnego warszawskiego, powiatu radzymińskiego. W okresie międzywojennym działał społecznie w Stowarzyszeniu „Komitet Budowy Kaplicy i Szkoły im. Księdza Ignacego Skorupki w Ossowie”, gdzie pełnił funkcję sekretarza. W okresie okupacji niemieckiej zamieszkał w Pucku. W maju 1943 r. dzięki jego staraniom powstało Liceum i gimnazjum w Pucku, którego został pierwszym dyrektorem, a następnie nauczycielem matematyki. Zmarł w 1948 r., pochowany na cmentarzu w Pucku.

01.09.1924/31.08.1925

• Kierowniczką 7-klasowej Szkoły Powszechnej przedpołudniowej, była Zofia Wanda Bublewska z klasami I-VI żeńskimi i klasą VII koedukacyjną. Łącznie uczęszczało ok. 260 uczniów wyznania rzymsko- katolickiego, mojżeszowego i ewangelickiego. Nauczycielami byli m.in. Janina Knapikówna, Salomea Tygówna, Wanda Bublewska i Klaudiusz Rzepkowski – wychowawca klasy VII. Kierowniczką klas żeńskich I, II, IV w systemie popołudniowym była Wacława Peretjatkowiczowa, a wychowawczyniami: Maria Stawińska i H. Walkowska, uczęszczało 117 uczennic.

01.09.1925/31.08.1926

• Kontynuowany był dwupoziomowy cykl nauki: przedpołudniowy z kierowniczką Wacławą Peretjatkowiczową i siedmioma oddziałami, w których uczyło się 289 uczennic, oraz popołudniowy z kierowniczką Zofią Wandą Bublewską i 151 uczennicami w oddziałach II – V. Radę pedagogiczną tworzyły panie: Eugenia Pławska, Maria Stawińska, Barbara Rybowska, Wanda Bublewska, F. Frelkowa, Janina Knapikówna i Helena Żylińska.

01.09.1926/31.08.1927

• 09.1926 – Nastąpił podział na 7-klasową Publiczną Szkołę Powszechną Nr 1 [męską], która została umieszczona na I piętrze, z kierownikiem Józefem Kwapiszewskim i 7 – klasową Publiczną Szkołę Powszechną Nr 2 [żeńską] umieszczoną na II piętrze, której kierowniczką została Wacława Peretjatkowiczowa.
• 16.09.1926 – Był to nietypowy pierwszy dzień roku szkolnego. Opóźnienie nastąpiło ze względu na epidemię szkarlatyny i świnki, chorób szerzących się wśród wycieńczonych, niedożywionych dzieci.

01.09.1927/31.08.1928

• 01.09.1927 – Józef Świerczyński rozpoczął pracę w 7-klasowej Publicznej Szkole Powszechnej Nr 1 w Wołominie. W latach 1922-1927 był nauczycielem i kierownikiem 3-klasowej szkoły elementarnej w Lipinach, gm. Ręczaje, pow. radzymiński.
• 09.1927 – Do klasy Va zaczęła uczęszczać Emilia Kwapiszewska, siostra Józefa Kwapiszewskiego, która klasy I-IV ukończyła w Szembruku, na Pomorzu, gdzie wówczas mieszkali Wacław i Stefania Kwapiszewscy.
• 23.12.1927 – Po inspektorze szkolnym Grzegorzu Winogrodzkim, funkcję tę objął ponownie Antoni Lumbe.

01.09.1928/31.08.1929

• 03.09.1928 – Przyjechała z Pomorza do Wołomina Jadwiga Markowska, której powierzono kierownictwo w 7- klasowej Publicznej Szkole Powszechnej nr 2 [żeńskiej]. Z tym dniem rozpoczęła pisanie subiektywnego pamiętnika, Kroniki z lat 1928-1938 7-mio klasowej Publicznej Szkoły Powszechnej Nr 2 (żeńskiej) w Wołominie. Kronika wydana drukiem w 1998 r., staraniem ZNP Oddziału w Wołominie, jest dziś bogatym źródłem informacji: o ważnych wydarzeniach politycznych w świecie; sytuacji politycznej, społecznej i gospodarczej w Polsce; wyglądzie Wołomina z jego zabudową, ulicami, zielenią; radościach i kłopotach pracy w szkole i panujących w niej stosunkach międzyludzkich; postrzeganiu pracy nauczyciela przez władze oświatowe, miejskie i społeczeństwo; działalności społecznej na rzecz dzieci i środowiska.

• 06.11.1928 – Odbyło się posiedzenie Magistratu wołomińskiego. W protokole czytamy: „W związku z uroczystością 10-lecia Odzyskania Niepodległości, Magistrat postanowił zwrócić się do ludności o przyjęcie udziału w uroczystościach obchodu 10-lecia Odzyskania Niepodległości wg programu opracowanego przez specjalny komitet oraz iluminacji swych lokali w godzinach wieczorowych. Domy winny być udekorowane flagami przepisowymi. Postanowiono zakupić tablicę pamiątkową z odpowiednim napisem i wmurować na budynku szkolnym, upoważniając burmistrza do rozchodowania potrzebnej na ten cel sumy. Postanowienie to zaakceptowano większością głosów trzy przeciw jednemu. Magistrat postanowił wyasygnować z sum miejskich do dyspozycji Komitetu Obchodu 10-lecia sumę 500 zł, które winny być użyte na potrzeby ubogiej dziatwy szkolnej, jak na zakup obuwia, ubrania, książek itp. Wydane w związku z obchodem uroczystości 10-lecia winny znaleźć pokrycie w dodatkowym budżecie na rok 1928/1929”.
• 10.11.1928 – W 10. Rocznicę Niepodległości Polski odbyła się uroczysta akademia w kinie „Weneda”. Część artystyczną przygotowały dzieci ze Szkoły Nr 1 i Nr 2. Na tę uroczystość burmistrz miasta inż. Mieczysław Czajkowski zaprosił członków Magistratu i Rady Miejskiej. Z zaproszenia skorzystali: wiceburmistrz Antoni Bartoszewski, ławnicy Adam Dzwonkowski, Antoni Derma i Szymon Donde oraz radni Wacław Walentynowicz, Wincenty Kowalski, Wacław Szafrankowski, Stefan Piątkowski, Nisen Wajnman, Josek Laskowski, Alfred Orwicz Żyliński, Józef Kwapiszewski, Bolesław Pławski, Jankiel Wólfowicz, Mieczysław Połonecki, Josek Zylbersztein, Jakub Tomczak, Abram Mandelberg, Aleksander Wojciechowski, Dawid Golsztein, Stanisław Nadaj, Feliks Koprowicz, Stanisław Lipski, Wojciech Szewc i Jakub Sygałow. Ten dzień i wrażenia z uroczystości J. Markowska zapisała w Kronice: „Uroczysta akademia w sali kina „Weneda” (jest sala w drewnianej, bardzo brzydkiej szopie należącej do Straży Ogniowej, mało nadająca się do tego celu) miała służyć zebranej tu dziatwie i jej rodzicom do przypomnienia, czym była Polska dla ojców naszych i czym jest dziś, dla nas. Odczyt, a raczej referat, ilustrowały dzieci deklamacjami, śpiewami, obrazami żywymi. Przewinął się przed wpatrzonymi w dawne lata oczyma obecnych, barwny szlak gehenny polskiej, jej poczynania dla oswobodzenia i działalność dzisiejsza. Widziałam jak tu i ówdzie zaszkliło się oko łzą, zabłysło zapałem, zmąciło zadumą”.
• 11.11.1928 – O godzinie 8.30 w kościele Matki Bożej Częstochowskiej rozpoczęła się msza św., którą koncelebrował ks. Proboszcz Jan Golędzinowski. Obecność na niej była obowiązkowa dla członków władz miejskich, nauczycieli i uczniów oraz osób sprawujących kierownicze stanowiska w Wołominie. Jednak niektórzy radni wyznania mojżeszowego i niektórzy socjaliści nie przyszli. Po uroczystości kościelnej pochód przeszedł ulicą Kościelną do Szkoły Nr 1 pod pamiątkową tablicę, (dotychczas nie udało się odnaleźć więcej informacji na temat tablicy, dop. autorki).
• 23.12.1928 – Była to niedziela. O godzinie pierwszej po południu, w sali rekwizytorni Straży Ogniowej odbyła się choinka dla 200 ubogich dzieci z Wołomina. W komitecie organizacyjnym byli: burmistrz Wołomina inż. Mieczysław Czajkowski, ks. proboszcz Jan Golędzinowski, dr Budzylewicz, Jaworska, Popielicka, Antoni Bartoszewski, Feliks Koprowicz, Szymon Donde, Jakub Sygałow, Czyżewski, Wojciech Szewc i Stanisław Piątkowski. Na ten cel Rada Miejska przeznaczyła 400 zł, PPS 100 zł oraz 25 zł przekazała Fabryka Łóżek metalowych i Odlewnia Żelaza B-cia Wajnman w Wołominie. Postanowiono zakupić dla każdego dziecka na prezent gwiazdkowy 1/2 kg cukierków mieszanych, 1/10 kg orzechów mieszanych, 1/2 kg słodkiej strucli.
• 01.1929 – Kierowniczka, J. Markowska, pisała: „Do magistratu m. Wołomina. Dla wykonania spisu inwentarza szkolnego Szkoły Nr 2 potrzebny mi jest niezbędnie spis inwentarza Szkoły Nr 1, bo inwentarz jest pomieszany, a księgi inwentarzowe Szkoły Nr 2 poginęły gdzieś. Podobno księgi Szkoły Nr 1 są w magistracie, proszę o nie, bo inaczej roboty wykonać nie mogę.”
• 30.01.1929 – Jadwiga Markowska zwracała się też do Magistratu m. Wołomina z prośbą o skierowanie dr Stanisława Czaplickiego celem przeprowadzenia oględzin dzieci, które. „mają być <posilane> tranem. Podkładów zeszłorocznego badania nie mam, a nie chcę się omylić, wyznaczając dzieci, którym tran niepotrzebny lub szkodliwy.”
• 06.02.1929 – Lekarz Miejski dr Stanisław Czaplicki, dokonał przeglądu uczniów szkoły żeńskiej, celem stwierdzenia ich stanu zdrowia i konieczności podawania tranu. Dr Stanisław Czaplicki był też kierownikiem lekarskim Stacji Opieki nad Matką i Dzieckiem w Wołominie przy ulicy Długiej mieszczącej się w willi Brystol.
• 04-10.02.1929 – W tych dniach zajęcia w Szkole Nr 1 i Nr 2 odwołano ze względu na duże mrozy. Z siódmego na ósmego lutego 1929 r. temperatura powietrza w nocy wynosiła – 43 stopnie Celsjusza. Zanotowano intensywne opady śniegu, tworzące kilkumetrowe zaspy, które paraliżowały komunikację. Z tego względu zajęcia w szkole częściowo zawieszono lub odwołano ponieważ temperatura w klasach, mimo ogrzewania, wynosiła + 2 stopnie Celsjusza.
• 01.07.1929 – Jan Malik otrzymał etat nauczyciela w Szkole Nr 1, na który czekał dwa lata. Od 1927 r. był nauczycielem kontraktowym. Na umowie inspektor Grzegorz Winogrodzki dopisał: „Na miejsce p. W. Peretjatkowiczowej zgodnie z postanowieniem Kuratorium z dn. 23.11.1927”.
• 03.08.1929 – W tym dniu Bolesław Bohusz – nauczyciel Publicznej Szkoły Powszechnej Nr 2 uzyskał status stałego nauczyciela. W 1928 r., w szkole poznał Eugenię Pławską – nauczycielkę, która w 1932 r. została jego żoną.
• 20.03.1929 – J. Górecki – Naczelnik Wydziału Kuratorium Okręgu Szkolnego Warszawskiego, na mocy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 27 września 1928 r. oraz na mocy upoważnienia Ministra Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego z dnia 3 grudnia 1928 r. przyznał Wandzie Bublewskiej (senjor), nauczycielce publicznej szkoły w Wołominie, prawo do Medalu Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości.
• 28.08.1929 – Inspektor Szkolny Antoni Lumbe zwracał się do Magistratu m. Wołomina o „utworzenie etatu hygjenistki szkolnej, które jest tym bardziej nieodzowne, że szkoły w Wołominie nie mają należnych warunków hygjenicznych”.

01.09.1929/31.08.1930

• 01.09.1929 – Przy 7-klasowej Publicznej Szkole Powszechnej Nr 1 [męskiej] powstała 64. Drużyna Harcerska im. Stefana Batorego, zorganizowana przez druha Mieczysława Cicheckiego i jego przybocznego Zenona Wiśniewskiego, a przy Szkole Nr 2 [żeńskiej] powstała drużyna harcerska (skauting), Samorząd Szkolny oraz Opieka Szkolna pod przewodnictwem proboszcza ks. Jana Golędzinowskiego.

• 03.09.1929 – Tego dnia rozpoczęła naukę w klasie VI 7-klasowej Publicznej Szkole Powszechnej Nr 2 [żeńskiej] Dwojra Grinberg, ur. 20.04.1916 r. w Wołominie (tak zapisano w: Księdze głównej ocen postępów uczniów w naukach za rok szkolny 1930/31), późniejsza słynna piosenkarka, występująca pod pseudonimem Wiera Gran. Wcześniej ukończyła pięć klas w 7-klasowej Publicznej Szkole Powszechnej nr 3 z polskim językiem nauczania w Wołominie (szkoła żydowska) przy ulicy Warszawskiej. Była córką Luby i Eliasza Grinbergów, miała dwie starsze siostry: Hindę (Helenę) i Marjem (Marylę). Cała rodzina Wiery została zamordowana w Treblince. W Wołominie artystka zamieszkała w 1919 r. w kamienicy przy ul. Warszawskiej 11 (obecnie 13). Po latach mówiła, że na balkonie tej kamienicy z widokiem na tory kolejowe spędziła dzieciństwo. W Szkole nr 2 nauczycielka śpiewu, Wanda Głuchowska, przepowiedziała jej karierę piosenkarską: – Wiera, ty masz wielki talent, ty na pewno dostaniesz się do konserwatorium. W 1933 r. rodzina Grinbergów przeprowadziła się do Warszawy, na ul. Elektoralną. W następnym roku Wiera nagrała pierwszą płytę pod pseudonimem Sylwia Grin. Miała 16 lat, była najmłodszą piosenkarką świata. Później ze względu na niski wzrost przybrała pseudonim Gran (ang. ziarenko).

• 11.09.1929 – Jadwiga Markowska pisała do Magistratu m. Wołomina prośbę o udzielenie subwencji dla organizowanej przez szkołę wycieczki do Poznania na Powszechną Wystawę Krajową. Uzasadniała następująco: „Koszt wycieczki wynosi 45 zł. Gdybyśmy mogli obniżyć o 10-20 złotych taksę wyznaczoną, pojechałaby dużo większa ilość dziewczynek, co ze wszech miar jest pożądane i wskazane ze względu na cel naszego zamierzenia”. Natomiast Jan Malik i Józef Świerczyński zwracali się do magistratu: „o łaskawe udzielenie subsydjum w sumie 60 zł” na pokrycie kosztów prowadzenia tejże wycieczki.
• 01.10.1929 – dr Józef Kwapiszewski – dotychczasowy kierownik Szkoły nr 1 zrezygnował z pracy w Wołominie. Wobec tego inspektor szkolny Antoni Lumbe powierzył Zofii Wandzie Bublewskiej pełnienie obowiązków kierownika 7-klasowej Publicznej Szkoły Powszechnej nr 1 w Wołominie.
• 20.10.1929 – Inspektor szkolny Antoni Lumbe mianował od 01.11.1929 r. Rudolfa Aucha na stanowisko nauczyciela Szkoły nr 1 w Wołominie.
• 01.11.1929 – Dozór Szkolny w Wołominie wystosował do Magistratu m. Wołomina pismo nr 174: „Wobec nadchodzących chłodów za przykładem lat ubiegłych, jest rzeczą nieodzowną wznowienie dożywiania dzieci szkolnych. Na przeszkodzie temu stoi brak lokalu, gdyż ten, z którego dotąd korzystano, został zakwestionowany przez komisję sanitarną, jako znajdujący się za blisko miejsca ustępowego. Z uwagi na to, że szkoły [Nr 1 i Nr 2] wolnych, odpowiednich lokali w powyższym celu nie posiadają, przeto Dozór Szkolny prosi o przydzielenie lokalu, zajętego przez sklep miejski w tymże gmachu. Niniejszą sprawę uprasza się traktować jako bardzo pilną, gdyż dla wprowadzenia dożywiania byłoby konieczne w obecnym sklepie [mieszczącego się w budynku szkoły, na parterze] postawienie kuchenki.
• 23.11.1929 – Starosta Powiatowy w Radzyminie p. H. Graff oraz Burmistrz m. Wołomin p. Majerski skierowali pismo do kierowników Szkoły Nr 1, Nr 2, Nr 3 w sprawie propagowania informacji na temat walki z gruźlicą.
• 25.11.1929 – Zofia Wanda Bublewska, pełniąca obowiązki kierowniczki 7 – klasowej Szkoły Powszechnej nr 1 w Wołominie, w odpowiedzi na pismo w sprawie liczby uczniów informowała Magistrat m. Wołomina, iż do szkoły uczęszcza 693 chłopców.
• 01.12.1929 – 10.01.1930 – W tych dniach odbyła się akcja przeciwgruźlicza. Dzieciom rozdawano propagandowe ulotki dotyczące zapobiegania chorobie.
• 01.12.1929 – Zrezygnował ze stanowiska zastępcy inspektora szkolnego Wilhelm Wiatr. Stanowisko inspektora szkolnego na powiat radzymiński objął ponownie Antoni Lumbe.
• 12.1929 – Pod przewodnictwem Jadwigi Markowskiej rozpoczęły działalność konferencje rejonowe, jako doskonała forma samokształcenia nauczycieli, zebrania odbywały się w Szkole Nr 2.

Bibliografia:

• J. Stryjek, Kalendarium Wołomina do 1939, Wołomin, 2004.
• Archiwum Akt Dawnych, Protokoły Rady Miejskiej z lat 22.06.1919-06.1922, sygn. 1186
• J. Markowska: Kronika z lat 1928-1938 7-mio klasowej Publicznej Szkoły Powszechnej Nr 2 (żeńskiej) w Wołominie.
• Księga Główna ocen i postępów uczniów w naukach na lata 1924-1928.
• J. Świerczyński, Życiorys z 29.10.1932 r.
• G. Winogrodzki: Pisma do p. Bublewskiej Zofii Wandy (senjor)- nauczycielki Publ. Szk. Powsz. Nr 1 z 13.03.1924 i z 7.07.1927.
• Archiwum Państwowe m. st. Warszawy, Oddział w Grodzisku Mazowieckim, Akta Miasta Wołomin
• J. Bublewski – dokumenty dotyczące babci-Zofii Wandy Bublewskiej.
• T. Rogulska- dokumenty dotyczące rodziców-Eugenii i Bolesława Bohuszów
• Tygodnik Wieści Podwarszawskie nr 1/2011

Anna Wojtkowska

„Gdy gaśnie pamięć ludzka…”

Można?, Można! Uchronić ją od zapomnienia…

“Serdecznie zapraszam na sentymentalne spotkania w miejscach magicznych, pełnych wspomnień o zdarzeniach i ludziach, którzy tworzyli historię wiosek i miast powiatu wołomińskiego.”

Dwutomowa praca „Za bramą wiecznego spokoju. Zwykli niezwykli związani z Ziemią Wołomińską” wciąż do nabycia u Autorki! Może to dobry prezent dla kogoś zainteresowanego lokalną historią?