Presbiterium oddzielone od nawy głównej kratą z drzewa; posadzkę ma cementową. Na pierwszem piętrze po prawej i lewej stronie są loże rzeźbione koloru perłowego. Sklepienie ma kuliste z malowidłami figurycznemi Starego Zakonu pędzla malarzy włoskich.
W środku presbiterium jest umieszczony wielki ołtarz, niedochodzący do ściany, cały z drzewa pięknie rzeźbiony. Mensa ołtarza wsparta na barkach dwóch aniołów pozłacanych. Pod mensą złożone relikwie t. j. głowa św. Paulina biskupa; niegdyś za szkłem, ustawiona na postumencie pięciogradusowym obitym ponsowem suknem z obramowaniem: sychowem złotem. Pomiędzy aniołami, stosownie do wielkości mensy, znajdowały się okna z podwójnym gradusem z drzewa, dzisiaj zastąpiono go marmurowem antepedium, okna zaś zniesiono.
W mensie znajduje się portatyl z kararyjskiego marmuru. Nad mensą – cyborium z zasuwą, na której cenna olejno malowana “Wieczerza Pańska”. Po bokach cyborium znajdują się podłużne ważkie witryny z gustem urządzone osobliwej piękności z relikwiami: św. Julianny, św. Klemensa, św. Feliksa i św. Jukundy.
Przed cyborium zawieszona srebrna, ustawicznie płonąca lampa. Wnętrze cyborium, gdzie przechowuje się w pozłacanej puszce Najświętszy Sakrament, wyłożone jest szklanemi płytami ujęte w ramy drewniane pozłacane.
Nad cyborium – tabernakulum pokryte piękną sztukaterją złożone z siedmiu filarków, nad któremi dwaj siedzący aniołowie podtrzymują dużą ażurową koronę. W zagłębieniu tabernakulum – rama za szkłem zdobna w bronzy pozłacane, zawiera nader cenną, artystycznego wyrobu, pasyjkę z kości słoniowej. W filarkach relikwie: św: Sympliciusza, św. Fausta, św. Juljana. Św. Felicjana, św. Lucyny, św. Optata, św. Perpetui i św. Wiktoryi.
Obok tabernakulum znajdują się dwa postumenta nad gradusami mensy, w których relikwie św. Symplicjusza z jednej i drugiej strony są pomieszczone. Obok mensy, idąc za ołtarz, z obydwóch stron są bramki o drzwiach z płaskorzeźbą złoconych serafinów. Ramy drzwi oszklone, za szkłem sztucznie i gustownie poobsadzane relikwie: św. Optata, św. Seweryna, św. Donata, św. Juljana, św. Teodora i św. Perpetui. Na ramach drzwi są umieszczone klęczące figury serafinów. Nad bramkami obsadzone lichtarze żelazne pozłacane i wyginane, w środku bramek rodzaj sarkofagu z relikwiami, św. Symplicjusza i św. Perfekta.
Cały więc wielki ołtarz przedstawia formę wielkiego, pięknego i okazałego relikwiarza.
Za wielkim ołtarzem – chór zakonny bardzo wązki z mensą do przechowywania świec do ołtarza; na górnej ścianie jego, wyobrażona Przenajświętsza Trójca co stanowi główny obraz wielkiego ołtarza, niżej Narodzenie Chrystusa Pana a w środku jednego i drugiego obrazu, okrągła framuga, wykuta w murze, a w niej medalion Św. Athenogenesa biskupa i męczennika w srebrnej ramie ze złotemi ozdobami.
Za chórem wązki korytarz, z którego wchodzi się do zakrystyi i skarbca.
Kościół parafialny Świętej Trójcy w Kobyłce pod Warszawą
przez Ks. Marcelego Weissa
z ilustracjami
1901
Dziekan i proboszcz parafii pw. św. Mikołaja w Lubieniu (pow. Włodawa), b. proboszcz parafii pw. św. Aleksego w Oleksinie (ok. 1926), pw. św. Idziego w Inowłodzu, Kaski (ok. 1914), b. wikariusz parafii pw. Świętej Trójcy w Kobyłce (1901‑2).
+ There are no comments
Add yours