Cmentarz

Umarłych, dawniej, grzebano w katakumbach pod sklepieniami podziemnemi i na cmentarzu koło kościoła; potem na grzebanie zmarłych urządzono osobne miejsce odległe pół wiorsty od wsi. Cmentarz parafialny położony w południowowschodniej stronie kościoła, w bliskości Zdradnika, jest dosyć obszerny. Prowadzi do niego szeroka aleja wysadzona brzeziną i akacją, na końcu alei, w środku, szeroka, żelazna brama stanowi wejście na cmentarz. Wprost bramy cmentarnej widnieje kaplica, bardzo skromna, wystawiona przez Wincentego Matuszewskiego w 1837 r. pod wezwaniem św. Filomeny z odpustem w pierwszą niedzielę m. maja.

W ołtarzu, na którym czasami odprawia się msza św., znajdują się relikwie św. Filomeny.

Oprócz kaplicy jest kilka grobów murowanych jak ś.p. ks. Józefa Goska, Koralkiewiczów, Świątkowskich i innych. W 1881 r. został nieco powiększony w stronę wioski, przez co została włączona miejscowość zwana Kąpiel, gdzie pogrzebano poległych w bitwie pod Kobyłką, 1794 r. W 1901, sprowadzono cegłę a Józef Orszagh właściciel Kobyłki, ofiarował 80 tysięcy łokci gruntu na jego powiększenie, w 1901 r. oparkaniono cegłą z fundamentem kamiennym, albowiem przed tem cały cmentarz opasany był rowem.

Kościół parafialny Świętej Trójcy w Kobyłce pod Warszawą
przez Ks. Marcelego Weissa
z ilustracjami
1901

Marceli Weiss

Dziekan i proboszcz parafii pw. św. Mikołaja w Lubieniu (pow. Włodawa), b. proboszcz parafii pw. św. Aleksego w Oleksinie (ok. 1926), pw. św. Idziego w Inowłodzu, Kaski (ok. 1914), b. wikariusz parafii pw. Świętej Trójcy w Kobyłce (1901‑2).