Benedykcja‎ ‎kościoła‎ ‎w‎ ‎Dąbrówce

D.‎ ‎14‎ ‎września‎ ‎odbyła‎ ‎się‎ ‎benedykcja‎ ‎i‎ ‎wprowadzenie nabożeństwa‎ ‎do‎ ‎nowo‎ ‎wybudowanego‎ ‎kościoła‎ ‎parafialnego,‎ ‎pod‎ ‎wezwaniem‎ ‎Podwyższenia‎ ‎św.‎ ‎Krzyża w‎ ‎Dąbrówce,‎ ‎dekanacie‎ ‎radzymińskim,‎ ‎archidjecezji warszawskiej. Benedykcji‎ ‎dokonał‎ ‎ks.‎ ‎Kozłowski,‎ ‎dziekan,‎ ‎a‎ ‎kazanie‎ ‎zastosowane‎ ‎do‎ ‎uroczystości,‎ ‎miał‎ ‎ks.‎ ‎Walenty Kalicki,‎ ‎proboszcz‎ ‎parafji‎ ‎Kobełki.

Ks.‎ ‎Bartłomiej‎ ‎Pawalski,‎ ‎miejscowy‎ ‎proboszcz, pragnąc‎ ‎w‎ ‎miejsce‎ ‎grożącego‎ ‎ruiną‎ ‎drewnianego‎ ‎kościoła,‎ ‎zbudowanego‎ ‎w‎ ‎XV‎ ‎w.,‎ ‎wybudować‎ ‎nowy‎ ‎kościół‎ ‎murowany,‎ ‎a‎ ‎niemając‎ ‎na‎ ‎to‎ ‎funduszu,‎ ‎podczas świąt‎ ‎Bożego‎ ‎Narodzenia‎ ‎przemówił‎ ‎do‎ ‎kmiotków‎ ‎w‎ ‎tesłowa:‎ ‎„Kochani‎ ‎bracia!‎ ‎Dziś‎ ‎nowonarodzonemu‎ ‎Panu‎ ‎Jezusowi‎ ‎Królowie‎ ‎przynieśli‎ ‎dary,‎ ‎a‎ ‎pastuszkowie co‎ ‎mieli;‎ ‎a‎ ‎wy,‎ ‎coście‎ ‎przynieśli‎ ‎Chrystusowi?‎ ‎ale‎ ‎ja wam‎ ‎doradzę,‎ ‎oto‎ ‎za‎ ‎Bugiem‎ ‎są‎ ‎tam‎ ‎kamienie,‎ ‎poproście‎ ‎obywatela‎ ‎by‎ ‎je‎ ‎wam‎ ‎dał,‎ ‎przywieźcie‎ ‎je‎ ‎tu,‎ ‎na fundamenta‎ ‎pod‎ ‎nowo‎ ‎budować‎ ‎się‎ ‎mający‎ ‎kościół‎ ‎dla Pana‎ ‎Jezusa“.‎ ‎Zaledwie‎ ‎kilka‎ ‎dni‎ ‎upłynęło,‎ ‎a‎ ‎plac naokoło‎ ‎kościoła‎ ‎był‎ ‎zawalony‎ ‎łamami‎ ‎kamieni,‎ ‎gorliwy‎ ‎kapłan‎ ‎widząc,‎ ‎że‎ ‎słowa‎ ‎jego‎ ‎trafiły‎ ‎do‎ ‎serc kmiotków,‎ ‎zachęcał‎ ‎ich‎ ‎w‎ ‎nieustannej‎ ‎pracy,‎ ‎by‎ ‎czem kto‎ ‎może,‎ ‎przyczynił‎ ‎do‎ ‎wzniesienia‎ ‎nowej‎ ‎świątyni.

Włościanie‎ ‎złożyli‎ ‎składkę‎ ‎i‎ ‎pomiędzy‎ ‎sobą‎ ‎podzielili pracę,‎ ‎aby‎ ‎nikt‎ ‎nie‎ ‎próżnował,‎ ‎nie‎ ‎wyłączając‎ ‎nawet i‎ ‎dzieci,‎ ‎kolejno‎ ‎zaczęto‎ ‎zwozić‎ ‎cegłę‎ ‎z‎ ‎Marek,‎ ‎o‎ ‎21 wiorst‎ ‎(jako‎ ‎najlepszą),‎ ‎piasek‎ ‎z‎ ‎Buga,‎ ‎o‎ ‎8‎ ‎wiorst i‎ ‎wodę,‎ ‎o‎ ‎2‎ ‎wiorsty‎ ‎drogi,‎ ‎a‎ ‎wapno,‎ ‎cement,‎ ‎gips i‎ ‎inne‎ ‎materjały‎ ‎z‎ ‎Warszawy,‎ ‎o‎ ‎31‎ ‎wiorst‎ ‎po‎ ‎piasczystej‎ ‎drodze.‎ ‎Fundamenta‎ ‎pod‎ ‎nowy‎ ‎kościół‎ ‎położono w‎ ‎maju‎ ‎1881‎ ‎r.‎ ‎Usiłowania‎ ‎ks.‎ ‎proboszcza‎ ‎popierali prócz‎ ‎kmiotków‎ ‎obywatele‎ ‎pp.‎ ‎Nowodworski,‎ ‎Czarnowski,‎ ‎Egert.

Kościół‎ ‎w‎ ‎Dąbrówce‎ ‎jest‎ ‎murowany,‎ ‎o‎ ‎jednej nawie,‎ ‎z‎ ‎trzema‎ ‎bocznemi‎ ‎kaplicami‎ ‎i‎ ‎zakrystją, w stylu romańskim, ma długości 150 stóp, szerokości 44 stóp i tyleż wysokości, pomieści 1,200 ludzi, sklepienia są ostro-łukowe, wieża w środku frontonu kościoła ma wysokości od ziemi 135 stóp, a szczyt jej zakończa krzyż żelazny, wsparty na bani miedzianej pozłacanej w ogniu. Dach pokryty grubym cynkiem, zaś wieża także cynkiem w łuskę. Koszta budowy kościoła wynoszą do 36,000 rubli.

Plan budowy kościoła wykonał p. Zygmunt Twarowski, budowniczy, roboty zaś mularskie, ciesielskie i blacharskie p. Władysław Czosnowski, ślusarskie p. Turowski, a stolarskie p. Mirecki. Robotami od fundamentów do zupełnego wykończenia kościoła kierował p. Filip Przemyski, technik.

Kościół w Dąbrówce nie ma ołtarzy, konfesjonałów i ławek, lecz gdy fundusze się zbiorą, parafianie pragną wznieść ołtarze stiukowe, aby stanowiły ozdobę, a konfesjonały i ławki z dębu.

Przegląd Katolicki
R.20, nr 40
5 października 1882

Łukasz Rygało

Autora wspiera Wołomin Światłowód