Tag: PRL

Losy więźniów obozu NKWD w Ostrówku

bty

NKWD nie rozpoczęło aresztowań wraz z otwarciem obozu, pierwsi ludzie którzy trafili w ich ręce więzieni byli w willi “Tatin” w Ostrówku, własności rodziny Dowbor-Muśnickich. Wielu więźniów chorowało na czerwonkę (krwawą dyzenterię). Jest to ostra choroba zakaźna, z willi Dowborów dotarła także do sąsiednich domostw, w wyniku czego zmarła mała Marysia Gołębiowska. Z dostępnych relacji wynika, że obóz nie był jedynym miejscem w którym przesłuchiwano i więziono ludzi. NKWD ulokowało swoje siedziby także w: mieszczącej się obok obozu willi p. Wesołowskich (pomiędzy przesłuchaniami więźniów trzymano w piwnicy, stłoczonych tak, że nie mogli nawet usiąść), domu p. Niedzielskiego, domu p. Jabłońskich (po więźniach pozostały napisy na ścianach), dworze p. Gołębiowskich i willi “Rozalia-Klementyna” przy ulicy Warszawskiej.

Urodziłem się nad Cienką (V)

Jadów, dom Ludwika Wiśniewskiego

Jadowski dom w typie drewnianego, parterowego dworku (istnieje do dziś choć w stanie podupadłym) z dwoma pokoikami na poddaszu i jednym w mansardzie z wyjściem na taras będący jednocześnie dachem werandy, od śmierci Dziadziusia w 1942 r. zamieszkiwany był przez wnuka Jego siostry, lekarza Antoniego Perłowskiego z rodziną. Ten młody wówczas kuzyn (od kilkunastu lat już nieżyjący) objął po Dziadziusu placówkę lekarską w Jadowie. Po wejściu armii sowieckiej w domu tym schronili się też bezdomni kuzyni Brudniccy z pobliskiego majątku z Berki spalonego w czasie działań wojennych.

Jan Estkowski – losy żołnierza i Honorowego Obywatela Tłuszcza (VIII)

Chrzesne
Od lewej por. Jan Nowicki, por. Jan Estkowski, pchor. Stanisław Wojciechowski (Chrzęsne 1944 rok)

W lutym Jan Estkowski razem z Karolem Ciokiem z Tłuszcza zostali przewiezieni do Warszawy i umieszczeni w piwnicy pod domem przy ulicy Szerokiej. 12 lutego oficer śledczy Warszawskiego Wojewódzkiego Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego ppor. Bronisław Łojko zapoznawszy się z dotychczasowymi materiałami wszczął śledztwo przeciwko Janowi Korzybowi z art. 1. Dekretu o Ochronie Państwa z 30 X 1944 roku. Jeszcze tego samego dnia Estkowski został przez niego przesłuchany.

Władysław Złotek (1903-1999)

zlotek
Władysław Złotek (pierwszy z lewej) wśród nauczycieli.

Władysław Złotek urodził się 26 października 1903 r. w rodzinie chłopskiej, we wsi Wrzawy, pow. tarnobrzeskiego. W 1926 r. ukończył Państwowe Seminarium Nauczycielskie w Rudniku […]

Moje spotkanie z piecem – zarys historii Zakładów Ceramiki Budowlanej w Zielonce (III)

Autor przy wózku kuchni
Autor przy wózku kuchni

Pracowałem przez 10 lat właśnie w Biurze Projektów „Bipropiec” w Krakowie w Oddziale Rozruchów i Serwisu „Ro-ser”, który zmienił nazwę na Przedsiębiorstwo Montażu i Dostaw Pieców Tunelowych i przypadł mi w udziale zaszczyt uruchomienia naprawdę prawdziwego kolosa wśród pieców tunelowych. Tak, tak – największego pieca tunelowego z instalacją „Octopus” w Europie. Niewykluczone, że za wschodnią granicą, w ówczesnym Związku Radzieckim, były takie piece, ale z pewnością w Europie – nie, jeśli chodzi o materiały ceramiki budowlanej typu cegła czy pustaki ceramiczne typu szczelinówka, kratówka.

Moje spotkanie z piecem – zarys historii Zakładów Ceramiki Budowlanej w Zielonce (II)

cegielnia prl
Do budowy dachów hal pro. dukcyjnych cegielni w Zielonce stosowane są luki prefabrykowane. Jedna z dwóch części łuku waży 1800 kg. Na zdjęciu brygada montażowa Stanisław i Ryszard Rytlowie wraz ze Stanisławem Pisarskim, przymocowuje luk do dźwigu, który za chwilę uniesie go w górę.

„Gigant” jednak w Zielonce Nieco szczegółów o budowie cegielni – „Zielonka” (streszczenie fragmentów z „Materiałów Budowlanych” nr 1/1952) Główny projektant Cegielni Zielonka inż. Drogowit Janaszewski […]