Ś. p. Antoni Kirn Słaboszewicz

19 listopada 1938 r. rozstał się z tym światem ś.p. inż. Antoni Kirn Słaboszewicz, członek Rady i Zarządu Polskiego Związku Przemysłowców Metalowych, Prezes Rady S. A. Herzfeld i Victorius, Członek Zarządu Towarzystwa Sosnowieckich Fabryk Rur i Żelaza.

Urodzony 10 sierpnia 1873 r. w majątku Butkajcie, pow. Rosieńskiego, po ukończeniu Korpusu Kadetów, odbył studia w Instytucie Technologicznym w Petersburgu, które ukończył w 1895 r. ze stopniem inżyniera mechanika technologa. Jako student w Petersburgu przyjmuje wybitny udział w organizowaniu studentów Polaków w tym mieście, będąc założycielem i pierwszym prezesem organizacji zw. „Kuchnia Polska”, która odegrała dużą rolę jako ośrodek polityczno-kulturalny studentów Polaków i organizacja somopomocowa.

Po ukończeniu studiów i odbyciu praktyki w Łodzi — pracuje przy budowie mostów i warsztatów na kolei Władykaukaskiej. W roku 1899 przechodzi do Zarządu Tow. Malcowskich Zakładów, gdzie przez długi okres czasu piastuje stanowisko naczelnego dyrektora. Koncern Zakładów Malcowskich należał do najpoważniejszych zakładów przemysłowych Rosji. Ś. p. A. Słaboszewicz, jako naczelny dyrektor Zakładów Malcowskich położył specjalne zasługi w dziale zorganizowania produkcji cementu, szkła stołowego i kryształów, wanien żeliwnych emaliowanych i radiatorów.

Podczas swej działalności w Rosji ś. p. A. Słaboszewicz stale opiekował się Polakami, których los zapędził na obczyznę, starając się dla nich o pracę i odpowiednie stanowiska. W okresie jego pracy w Zakładach Makowskich znacznie zwiększyła się liczba zatrudnionych w tych Zakładach Polaków, zwłaszcza na wyższych stanowiskach.

Podczas Wielkiej Wojny i rewolucji, ś. p. A. Słaboszewicz, który w tym czasie zamieszkiwał w Petersburgu wybitnie współpracuje z organizacjami polityczno-społecznymi polskimi, które w tym okresie w Rosji powstawały (Koło Pomocy Polskiej Młodzieży Uczącej się, Polska Macierz Szkolna, Polski Klub „Ognisko“. Koło Pomocy Polakom Ofiarom Wojny itp.).

W roku 1919 powraca do Polski i zostaje wybrany do Zarządu Starachowickich Zakładów Górniczo-Hutniczych, gdzie współdziała w organizacji produkcji sprzętu wojennego. Jednocześnie jako członek Zarządu i Viceprezes Tow. Żeglugi i Transportu, bierze udział w organizowaniu żeglugi parowej na Wiśle.

Od roku 1926 po wyjściu z Zarządu Starachowickich Zakładów Górniczych, Zmarły przyjmuje czynny udział w Zarządzie Tow. Sosnowieckich Fabryk Rur i Żelaza. W roku 1923 zostaje wybrany do Rady Tow. Herzfeld i Victorius, gdzie w roku 1930 zostaje mianowany na Viceprezesa Rady, a od roku 1936 piastuje godność Prezesa Rady. Udział ś. p. A. Słaboszewicza w zarządzie T-wa Herzfeld i Victorius w Grudziądzu przyczynia się w dużej mierze do zorganizowania produkcji wanien żeliwnych emaliowanych i pieców stałego palenia. O wartości technicznej wanien produkowanych przez Tow. Herzfeld i Victorius świadczy fakt, iż są one eksportowane zagranicę, nawet do Anglii.

Ś. p. A. Słaboszewicz przyjmował udział jako członek Zarządu lub Rady w Polskim Związku Przemysłowców Metalowych, Związku Przemysłowców Lotniczych, Związku Hut Żelaznych, Związku Eksportowym Hut Żelaznych, Związku Eksportowym Przemysłu Metalowego. Za zasługi położone dla rozwoju przemysłu w Polsce Zmarły odznaczony został przez Ministra Przemysłu i Handlu — Złotym Krzyżem Zasługi.

W roku 1925 ś. p. A. Słaboszewicz był delegowany do Rosji Sowieckiej w sprawie zawarcia umowy na import wyrobów z Polski, W tym czasie Zmarły organizował Izbę Handlową Polsko-Sowiecką, której Viceprezesem urzędującym pozostawał do końca 1930 roku. W roku 1928 zostaje mianowany członkiem delegacji polskich sfer gospodarczych udającej się do Rosji Sowieckiej.

Pomimo nawału zajęć zawodowych, Zmarły nie zapomina o obowiązku obywatelskim pracy społecznej. Jako wierzący katolik wspomaga budowy kościołów w Wołominie i kościoła-pomnika w Olszynce Grochowskiej, przy czym zstaje członkiem honorowym Komitetu budowy tego ostatniego.

Zmarł w pełni sił. Odszedł od warsztatu pracy zawodowej i społecznej jako człowiek, który pozostawił po sobie pamięć nie tylko zdolnego fachowca, nie tylko dobrego administratora, ale nadto, nadewszystko, człowieka kryształowego charakteru i wielkiej prawości.

Pamięć po Ś. p. Antonim Kirn Słaboszewiczu pozostanie wśród bliskich Mu, a żal po bolesnej stracie długo zasępiać będzie oblicza tych, którym dał się poznać.

W obrzędzie pogrzebowym wzięły udział liczne delegacje, a wśród nich i Polski Związek Przemysłowców Metalowych w imieniu którego nad trumną Zmarłego przemawiał dyr. Antoni Dunin.

Przemysł Metalowy
1938 nr 23