Feliks Szturo (ur. 27 X 1922 w Wiereńkach na Wileńszczyźnie – zm. 7 I 1999 w Warszawie), kw. B 2
Nauczyciel geografii, s. Pawła i Kazimiery z d. Kościewicz, mąż Zofii z d. Zglinickiej (1928−2006) [zob.] – nauczycielki, ojciec Tomasza − nauczyciela i Grzegorza (1953−2015) [zob.] − nauczyciela. Absolwent Liceum Pedagogicznego w Radzyminie (1950), Wydziału Geografii na Uniwersytecie Łódzkim (1953–1957). W czasie II wojny światowej żołnierz Armii Krajowej ps. „Fel”, „Wojski”, walczył w Okręgu Wileńskim pod dowództwem ppłk. Aleksandra Krzyżanowskiego ps. „Wilk”, był żołnierzem 6. Samodzielnej Brygady Partyzanckiej AK Wilno, żołnierzem plutonu osłonowego Dowództwa Oddziałów Partyzanckich AK Pole stacjonującego w Wołkorabiszkach.
Po ewakuacji AK do Polski centralnej ukrywał się, zamieszkał w Kraśniku Lubelskim, został przydzielony do Frontowej Szkoły Oficerów Piechoty w Lublinie, prześladowany za przynależność do AK, ukrywał się pod przybranym nazwiskiem Stanisław Startek (1945–1947). Skorzystał z tzw. ustawy amnestyjnej uchwalonej przez Sejm w 1947, ujawnił się w Powiatowym Urzędzie Bezpieczeństwa Publicznego w Kraśniku i powrócił do nazwiska rodowego.
Nauczyciel w 1-klasowej Szkole Podstawowej w Antolinie k. Janowa Lubelskiego (1945–1946) i w Krypach Szlacheckich, pow. Węgrów (1946–1947). Nauczyciel języka polskiego i historii w Szkole Podstawowej w Prostyni, pow. Węgrów (1947–1950) i w Szkole Podstawowej w Gwizdałach, pow. Węgrów (1950–1951). W Wołominie zamieszkał w 1951. Nauczyciel w Państwowej Szkole Ogólnokształcącej (1951–1958), podinspektor szkolny w Wydziale Oświaty i Wychowania Prezydium Powiatowej Rady Narodowej (1958–1960), nauczyciel w Szkole Podstawowej nr 3 przy ul. Przejazd 53, obecnie ul. Mieczysława Sasina 33 (1960–1965), prezes Oddziału Powiatowego ZNP (1963–1965), kierownik Szkoły Podstawowej nr 5 przy ul. Lipińskiej 16 (1965–1970). Organizator, nauczyciel, dyrektor Zasadniczej Szkoły Zawodowej Dokształcającej w Kobyłce (1970–1972). Dyrektor Liceum Ekonomicznego i Zasadniczej Szkoły Zawodowej przy ul. Miłej 22 w Wołominie (1972–1978), po otwarciu nowego budynku – Zespołu Szkół Ekonomicznych przy ul. gen. Karola Świerczewskiego 38 (obecnie al. Armii Krajowej 38) w Wołominie (1978–1983), nauczyciel geografii zatrudniony w niepełnym wymiarze godzin w Zespole Szkół Ekonomicznych (1983–1992).
Autor książek Nasza szkoła (1980) i Nasza szkoła: 50 lat (1990), opracowań: Program adaptacji zawodowej młodego nauczyciela, Przyczynek do historii o działalności społeczno-politycznej i oświatowej nauczycieli na terenie Mazowsza, Kurpi i Podlasia, Prehistoryczne dzieje na terenie byłego powiatu wołomińskiego (z przeznaczeniem dla szkół), a także biogramów nauczycieli zasłużonych dla powiatu wołomińskiego (1978). Członek ZNP, prezes Rady Zakładowej ZNP przy ul. Henryka Sienkiewicza 1 w Wołominie (1972–1980), przewodniczący Komisji Historycznej ZNP – współorganizator powstania tablicy upamiętniającej nauczycieli, którzy zginęli w okresie okupacji niemieckiej (1939–1944), odsłoniętej na budynku dawnej Biblioteki Pedagogicznej przy ul. Ogrodowej 1 A w Wołominie (1985), członek Zarządu Okręgu Warszawskiego ZNP, kierownik Wydziału Pracy Społeczno-Oświatowej w Zarządzie Głównym ZNP w Warszawie. Jeden z organizatorów reaktywowania Związku po stanie wojennym (1983). Członek Sekcji Emerytów i Rencistów ZNP w Wołominie, członek Towarzystwa Przyjaciół Miasta Kobyłka, Towarzystwa Przyjaciół Wołomina, Towarzystwa Przyjaciół Dzieci, Światowego Związku Żołnierzy AK.
Przewodniczący Miejskiej Rady Narodowej w Kobyłce (1988-1990) i Rady Miejskiej (1990–1992).
Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1980), Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (1988), Krzyżem Armii Krajowej (1993), Krzyżem Partyzanckim (1995), Srebrnym Krzyżem Zasługi (1969), Złotym Krzyżem Zasługi (1974), Medalem Komisji Edukacji Narodowej (1975), Złotą Odznaką ZNP (1963), Odznaką Pamiątkową w 50-lecie Akcji „Burza”, Odznaką Weterana Walk o Niepodległość (1995), Honorową Odznaką Żołnierzy Armii Krajowej Okręgów Wileńskiego „Wiano” i Nowogródzkiego „Nów”, Odznaką „Zasłużony Działacz Kultury” (1968), Złotą Odznaką „Za Zasługi dla Województwa Warszawskiego” (1972), Honorową Odznaką Ruchu Przyjaciół Harcerstwa (1975), Srebrną Odznaką 10-lecia Towarzystwa Przyjaciół Wołomina (1982).
Źródło: dokumenty ze zbiorów Oddziału Powiatowego ZNP w Wołominie; B. Kadaj, Moje osobiste wspomnienia o Panu Feliksie Szturo z lat 1946–1949 i lat późniejszych – rękopis uczennicy, [Tłuszcz 8 VIII 2014]; B. Stolarz, Wspomnienie o śp. Feliksie Szturo, maszynopis [Warszawa 1999]; M. Kubacz, Nauczyciel i społecznik, Wspomnienie o Feliksie Szturo, ps. „Fel”, „Wojski”, „Stanisław Startek” (1922–1999), „Wspólny Wołomin” 1999; A. Wojtkowska, Drogi przyjacielu, „Wieści Podwarszawskie” 1999, nr 3; E. Kopówka, ks. P. Rytel-Andrianik, Dam im imię na wieki…, Drohiczyńskie Towarzystwo Naukowe Kuria Diecezjalna w Drohiczynie, Oksford−Treblinka 2011, s. 416–418; informacje uzyskane od syna Tomasza Szturo [Kobyłka 28 I 2017].
+ There are no comments
Add yours