Ur. 8 lipca 1903 w Szawlach (Litwa) – zm. 4 lipca 1980 w Wołominie
Działacz społeczny, prawnik (przed 1939), adwokat, s. Wincentego ps. „Gawęda” (1861−1935) – organizatora ruchów robotniczych i niepodległościowych. Kształcił się prywatnie (1910−1913, 1917–1920), był także uczniem pierwszej klasy VII Gimnazjum Rządowego (obecnie VIII Liceum Ogólnokształcące im. Króla Władysława IV przy ul. Jagiellońskiej 38) w Warszawie (1914−1915). W 1922 zamieszkał w Warszawie w celu przygotowania się do egzaminu maturalnego (8-letni kurs opanował w ciągu 3 lat). Maturę zdał jako ekstern przed Komisją Egzaminacyjną przy Kuratorium Okręgu Szkolnego w Warszawie (1925). Ukończył kursy w Szkole Podchorążych Rezerwy Piechoty (1929, 1930). Studia na Uniwersytecie Warszawskim rozpoczął na Wydziale Filozofii, ukończył na Wydziale Prawa (1932).
Działacz Polskiej Organizacji Wojskowej (1916–1918), harcerz Związku Harcerstwa Polskiego w Wołominie (1916–1922) – drużynowy Męskiej Drużyny Harcerskiej im. Króla Władysława Łokietka i Żeńskiej Drużyny Harcerskiej im. Królowej Jadwigi, Komendant Hufca ZHP w Wołominie, współorganizator wołomińskiego sportu, m.in. KS „Huragan” (1921–1923). Bombardier 2. Baterii, 12. Dywizjonu Artylerii Konnej w Ostrołęce (24 X 1924−22 XII 1925).
W latach 1926–1939 członek, następnie prezes (założonego przez jego ojca), Towarzystwa Przyjaciół Osiedli Wołominka, Sławka i Okolic (od 7 VI 1936). Inicjator i przewodniczący Społecznego Komitetu Budowy Szkoły na Wołominku (wg decyzji Kuratora Okręgu Warszawskiego rozpoczęto budowę Szkoły Podstawowej nr 3 im. Marszałka Józefa Piłsudskiego), po wojnie decyzja została utrzymana, obecnie w budynku tym jest Liceum Ogólnokształcące nr 1 im. Wacława Nałkowskiego przy ul. Mieczysława Sasina 33. Kierował Oddziałem Związku Strzeleckiego w Wołominie (1928), był dwukrotnie radnym i ławnikiem w wołomińskim Magistracie (1934–1939). Pracował w Starostwie Powiatowym w Błoniu oraz jako prawnik w Urzędzie Wojewódzkim Warszawskim i w Ministerstwie Komunikacji (1933–1939). Wybrany przez Radę Miejską w Wołominie brał udział w Zjeździe Związku Miast Polskich w warszawskim Ratuszu (1938), jako jedyny przedstawiciel powiatu radzymińskiego został powołany do składu Komisji Regionalnego Planu Zabudowania Okręgu Warszawskiego wraz ze stolicą Warszawą (1938). W okresie okupacji niemieckiej (1939–1944) żołnierz ZWZ/AK ps. „Korab” i „Gawęda”. Internowany przez NKWD i wywieziony do Związku Sowieckiego (1944−1947).
Wrócił do kraju jako repatriant. Pracował w Ministerstwie Skarbu (1948–1950), następnie w Zakładzie Emerytalno-Rentowym w Warszawie (1950–1952), jednocześnie odbywał aplikacje: sędziowską i adwokacką. Był członkiem Zespołu Adwokackiego nr 1 w Wołominie (1954–1956), kierownikiem filii tegoż Zespołu w Radzyminie (1955–1956), członkiem, założycielem i kierownikiem Zespołu Adwokackiego nr 2 w Wołominie (1 III 1963–31 VII 1976), zastępcą przewodniczącego koła Frontu Jedności Narodu, współtwórcą i prezesem Wołomińskiego Towarzystwa Społeczno-Kulturalnego (od 11 II 1972), inicjatorem i przewodniczącym (przez kilka kadencji) Społecznego Komitetu Budowy Ośrodka Sportowo-Wypoczynkowego „Białe Błota” Mironowych Górkach w Wołominie (projekt był realizowany do 1980, tj. do jego śmierci). Członek Związku Emerytów i Związku Bojowników o Wolność i Demokrację – Koło Wołomin.
Mieszkał w Wołominie, m.in. w willi Danuta przy ul. Tramwajowej (obecnie ul. Marszałka Józefa Piłsudskiego), w willi Dąbrowszczyzna przy ul. Przejazd (1930) przy ul. Warszawskiej 5/7 (1932).
Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi (1976). Upamiętniony na tablicy „W hołdzie ofiarom represji stalinowskich” umieszczonej na budynku przy ul. Henryka Sienkiewicza 1 w Wołominie (dawna siedziba Powiatowego Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego).
Źródło: Archiwum Uniwersytetu Warszawskiego, sygn. akt RP 21822; informacje uzyskane od K. Pytel; dokumenty ze zbiorów prywatnych J. Kowalskiej; Uwięzieni w Borowiczach, dz. cyt.
+ There are no comments
Add yours