Dyzma Szymanowski

Dyzma Szymanowski h. Jezierza (ur. 1719 − zm. 1/2 IV 1784 w Warszawie) spoczywa w podziemiach kościoła pw. św. Jana Chrzciciela i św. Wojciecha Biskupa Męczennika przy ul. Jana Pawła II 20 w Poświętnem k. Wołomina

Pierwszy właściciel dóbr cygowskich, podczaszy warszawski, poseł na sejm, s. Michała (zm. 1731) i Krystyny Katarzyny z d. Wołczyńskiej h. Ciołek, brat Macieja, Błażeja Kazimierza, Franciszka Melchiora, Franciszki, Barbary, Katarzyny i Zofii Cecylii, dwukrotnie żonaty: z Marianną z d. Szydłowską h. Lubicz (zm. ok. 1760) i Franciszką Marianną z d. Szołdrską (1726−1796), ojciec Teodora Dyzmy (1756−1804), Teresy, Ewy i Józefy − dzieci z pierwszego małżeństwa i Andrzeja, Adama i Anny Krystyny − dzieci z drugiego małżeństwa.

W lipcu 1733 na sejmiku relacyjnym ziemi warszawskiej podpisał akt konfederacji. Od 18 VIII 1733 poseł na Sejm z powiatu błońskiego. 5 X 1733 uczestnik w elekcji Augusta III. W latach 1738−1748 paź królewicza Fryderyka Chrystiana, następnie królewicza Karola. Szambelan królewski, poseł na sejm grodzieński (21 VIII 1752). Cześnik warszawski (od 3 VII 1758), asesor warszawskiego sejmiku przedkonwokacyjnego (1764), konsyliarz konfederacji (1764), asesor sejmiku poselskiego w Warszawie (1766), podczaszy warszawski (25 VIII 1780). Właściciel dóbr dziedzicznych w powiecie błońskim ziemi warszawskiej. W powiecie warszawskim od 1755 właściciel ziem w parafii Stanisławów i w parafii Poświętne − Cygowa, Turza, Woli Cygowskiej, części Poświętnego oraz młynów Gural i Laskowizna. Fundator drewnianego kościoła w Poświętnem (ok. 1762) i obrazu do ołtarza głównego „włoskim malowaniem w cieniu Crucifixi Domini bardzo prześlicznego”.

Zmarł w Warszawie „o samej północy” z 1 na 2 IV 1784. Pochowany w podziemiach kościoła parafialnego w Poświętnem wraz z synem Teodorem Dyzmą h. Jezierza (1756−1804) i wnukiem Feliksem Szymonem h. Ślepowron (1791–1867). Nie zachowało się jego kamienne epitafium ani portret w mundurze wojewody mazowieckiego. Majątek po nim odziedziczył syn Teodor Dyzma. Ród Korwin-Szymanowskich pieczętował się pierwotnie herbem Jezierza, następnie używał h. Ślepowron.

Źródło: A. Haratym, M. Korwin-Szymanowski, Dyzma Szymanowski, [w:] Polski Słownik Biograficzny, t. 50, z. 204, Instytut Historii PAN, Warszawa−Kraków 2014–2015, s. 50−51.

Anna Wojtkowska

„Gdy gaśnie pamięć ludzka…”

Można?, Można! Uchronić ją od zapomnienia…

“Serdecznie zapraszam na sentymentalne spotkania w miejscach magicznych, pełnych wspomnień o zdarzeniach i ludziach, którzy tworzyli historię wiosek i miast powiatu wołomińskiego.”

Dwutomowa praca „Za bramą wiecznego spokoju. Zwykli niezwykli związani z Ziemią Wołomińską” wciąż do nabycia u Autorki! Może to dobry prezent dla kogoś zainteresowanego lokalną historią?