W końcu stycznia 1946 r. odbył się pierwszy bal karnawałowy dla młodzieży w naszej szkole. Przygotowaniom nie było końca. Każda klasa chciała popisać się na balu występując z jakimś atrakcyjnym skeczem, tańcem czy piosenką. Nasza klasa, tzn. kl. II b, której wychowawczynią była p. prof. Dzwonkowska przygotowała taniec marynarski. Brali w nim udział: Buczyński, Górecki, Miłakowski i ja.

Pani prof. Dzwonkowska przeprowadziła wiele prób, aby taniec był naprawdę wspaniały. Po ostatecznym przygotowaniu w grę wchodził nowy kłopot, a mianowicie skąd wziąć stroje marynarskie. Przecież tacy jak my 14-letni marynarze nie przebierzemy się w ojcowskie spodnie! Jednak z pomocą przyszły nam troskliwe mamy, które chcąc uświetnić naszą zabawę przygotowały nam stroje – i to niebywałe! Każdy był ubrany w długie granatowe spodnie, piękną bluzę marynarską i czapkę wykonaną z beretu ze wstążkami. Taniec wypadł wspaniale. My, malcy, cieszyliśmy się, że  mogliśmy sprawić radość naszej wychowawczyni, która poświęciła nam tyle czasu i serca.

T. Kielak

 361 odsłon,  1 odsłon dzisiaj

Łukasz Rygało

Autora wspiera