Z inicjatywy kilku osób: Eustachego Kosa, Juliana Kruka – pracowników Urzędu Gminnego, Teodora Skurasa – pracownika Elektrowni huty i Karola Szczypiorskiego – udziałowca tej Huty, z dniem 1 stycznia 1933 roku założono Oddział Ligi Morskiej i Kolonialnej (LMiK). Oddział liczył około 30 członków, na prezesa został wybrany magister Michał Wysokowski, na sekretarza Teodor Skuras.Czytaj dalej
Przystępując do kreślenia kroniki ubiegłego roku, na pierwszy plan wysuwam wielkie zdarzenie w historii naszego narodu: śmierć największego człowieka naszych i przyszłych czasów na terenie Polski, a także i współczesnych w Europie i świecie całym: Pierwszego Marszałka Polski, Komendanta Józefa Piłsudskiego. Dzień 12 maja, niedziela, godz. 20, 28 minut. Zamilkło umęczone, wielkie serce, zgasła myśl strzegąca historii Polski przez lat kilkadziesiąt.Czytaj dalej
Dnia 25 grudnia nastąpi otwarcie Centralnego kursu instruktorskiego organizacji Hanoar-Hacijoni w Polsce. Kurs ten potrwa 14 dni i poświęcony będzie oświetleniu i pogłębieniu problemów wychowawczych ruchu młodzieży ogólno-sjonistycznej. Program kursu obejmuje cały szereg problemów ideowej i wychowawczej działalności org. Hanoar-Hacioni. Biorą udział w Kursie znani działacze i przywódcy sjonistyczni, m. in.: adw. A. M. Hartglas, dyr. Sz. Rozenhek, M. Ezrachi, dyr. A. L. Bloch, dr. Gelber, mgr. L. Halpem, dr. Estera Mangel, doc. Osterzecer, mgr. Cederbaum, dr. Estera Tress, N. Asz, P. Kaminer, L. Gutgeld, delegat kibucu Hanoar-Hacijoni w Palestynie Icchok Szuster i członkowie Komendy Naczelnej.Czytaj dalej
We wsi Franciszków koło Tłuszcza powstała bójka na zabawie między stryjecznymi braćmi 17-letnim Władysławem Sasinem i 20-letnim Marjanem Sasinem. Z pośród uczestników zabawy ktoś zaczął strzelać: obaj chłopcy zostali śmiertelnie postrzeleni i zmarli w szpitalu. Policja przeprowadziła dochodzenie i aresztowała braci stryjecznych zmarłych Jana i Józefa, podejrzanych o dokonacie mordu. Ponadto poszukiwany jest jeszcze piąty uczestnik Adam Sasin, który w niewiadomym kierunku zbiegł.
Gazeta Robotnicza – organ Polskiej Partji Socjalistycznej
pismo codzienne dla polskiego ludu pracującego
1935, nr 288 (29 października)
— „Kolego, za mało mówicie ogółowi o pracy na waszym terenie“. — Temi słowy zganiła mnie kol. Wanda Napłoszkówna, instruktorka pow. Radzymin. A było to w czasie jej obecności podczas zjazdu sąsiedzkiego Młodej Wsi, który odbył się w dniu 1.IX.35 r. we wsi Dybów, odległej o 3 kim. od Radzymina. „Kolego, dlaczego do „Siewu Mł. Wsi“ nie piszecie, dlaczego nie dajecie znaku życia o pracy na waszych terenach, a przeciwnie cichusieńko siedzicie i wszyscy płaczą, że u was praca stoi pod psem, a tymczasem, jak mogę zaobserwować, praca na waszym terenie jest pięknie zorganizowana i najlepiej w niej stoicie“. No, czy stoimy, to nie powiedziałbym, gdyż my zawsze jesteśmy w ruchu i dlatego może i praca nasza daje pewne rezultaty, czego koleżanka jest świadkiem.Czytaj dalej
Niedługo świeciły pustkami szaro zielonkawe płótna namiotów w Urlach. Ledwie się rozjechali uczestnicy Obozu Kadrowego, a już zaczęły się zjeżdżać grupy niebieskich koszul z terenu okręgu białostockiego. Dotknięte „obozową zarazą”, opanowane „bakcylem zadowolenia”, z pieśnią na ustach, a walizką lub plecakiem na ramieniu, ciągnęły wesołe grupy ze stacji nad leniwy, błękitnowody Liwiec, gdzie w ciemnozielonej otoczy sosen rozsiadło się buńczuczne państwo dziesięciu namiotów. Radośnie i ochoczo jechała młodzież do obozu i tą radosną pogodą i werwą wypełniła namioty. I nietylko weselem, nietylko rozgwarem pełni młodzieńczego życia, ale i pracą, solidną pracą wyszkoleniową rozpoczętą dnia 16 lipca, gdy Komendant Obozu ob. Rokosz Andrzej otworzył uroczyście obóz. W pogodny wieczór lipcowy, poraz pierwszy za brzmiała pieśń ompiacka, poraz pierwszy gromkie „Cześć Pracy” przeleciało ponad sennemi łęgami, poraz pierwszy na maszt obozowy wpłynął majestatycznie sztandar. I rozpoczęły się obozowe dwa tygodnie, pełne ompiackiej pracy nad sobą, dwa tygodnie pracowitego odpoczynku, zdala od zgiełku i gwaru miast, w bezpośredniem zetknięciu się z ożywczą naturą.Czytaj dalej
Przedstawicielka zagranicznej agencji fotograficznej powiedziała do mnie tajemniczo: — Poddam panu wspaniały temat do reportażu. Przecież to jest złota żyła. Znając pana… — tu następował szereg komplementów pod moim adresem, których przez skromność nie powtarzam: zresztą redaktor „Polski Zbrojnej“, sam człowiek przystępny i skromny, tępi zawzięcie megalomanję… Ów temat, to był wycinek z popularnego warszawskiego dziennika, gdzie „stojało“ ni mniej ni więcej, jak to przed sąd Rzeczypospolitej zjawiła się gromadka mieszkańców wsi Nadbiel, położonej o 24 km od stolicy, nie rozumiejących ani słowa po polsku… Że jest to rzekomo osada, w której grupuje się element niemiecki całego powiatu… Że rogatywka jest tam ulubionem nakryciem głowy i wisi w każdej chacie na kołku. Rogatywka i maciejówka. Tak…Czytaj dalej
Ś. p. ks. S. Sobczak zasnął w Panu w dn. 23 marca r. b. w Cygowie (Poświętne), w Dekanacie Jadowskim, jako tamtejszy od lat 10-ciu proboszcz. Światło dzienne po raz pierwszy ujrzał ks. Sobczak dn. 24 stycznia 1882 r. we wsi Rowy, w pow. garwolińskim, z bogobojnych rodziców Andrzeja i Franciszki z Płatków. Dzieciństwo swe spędził w rodzinnej wsi, gdzie uczęszczał do szkoły początkowej. W gimnazjum był w Warszawie a w 1898 r., idąc za głosem powołania, wstąpił do seminarjum duchownego.Czytaj dalej
Podczas do rocznych zawodów motocyklowych w Czarnej Strudze pod Warszawą, urządzanych przez Centralne Warsztaty Samochodowe, zdarzyła się tragiczna katastrofa, która pociągnęła za sobą śmierć dwóch i ciężkie obrażenia trzech osób. Zawodnik Polskiego Klubu Motocyklowego Janusz Żmijewski na mecie chcąc wyminąć jednego z motocyklistów, wpadł w tłum osób, przyglądających się zawodom. Zawodnik spadł z motocyklu i uderzywszy głową o słup, poniósł śmierć na miejscu. Czytaj dalej
W dniu 28 kwietnia b.r. o godz. 20.30 uległ śmiertelnemu wypadkowi przejechania przez pociąg na stacji Zagościniec pod Wołominem sekretarz kołą praskiego Stronnictwa Narodowego ś.p. Gracjan Hamerski.Czytaj dalej
Jest rzeczą wielce ciekawą obserwować życie szeregu małych miast. Ileż dają nam tego rodzaju obserwacje wrażeń, o naprawę wielce rozpiętej skali. Istnieją miasta, które mimo bliskiego sąsiedztwa z wielkiemi ośrodkami — są od nich bardziej oddalone, niż jakieś dziury na zapadłej. prowincji. Poprostu tego rodzaju miasta, zupełnie nie wykorzystując swe położenie, podlegają jakimś prawom odśrodkowym, zamiast — wedle logicznego myślenia — w kierunku dośrodkowym. Miasta te pędzą żywot wegetujący z dnia na dzień. Nie jest bynajmniej spowodowane jakiemiś przyczynami dekonjrnktury gospodarczej. Poprostu senna atmosfera i brak jakichś zewnętrznych pobudek sprawiły ten letargiczny sen.Czytaj dalej
W gminie Ręczaje został wybrany na radnego gminnego nasz ob. Adam Peranowski z Grabia Nowego. Nie podobało się to niedoważonym wodzom sanacyjnym z terenu gminy (ponieważ zagrodził im drogę), więc nagrali p. Janiszewskiego, inspektora samorządowego — który w czasie wyborów w dn. 20. XII. 1933 r. — wrzeszczał, krzyczał, straszył wyborców, a nawet rozkazał aresztować ob. Sobczaka Ad. za rzekomą agitację (napisał niepiśmiennemu numer na kartce do głosowania) i to nic nie po mogło, zdecydowana postawa wyborców zrobiła swoje, banialuków słuchać nie chciała. Pan ten aż się pienił ze złości — tymbardziej, że lista sanacyjna nie uzyskała przepisanej ilości podpisów do zgłoszenia. Inspektor wyjednał od p. Starosty unieważnienie wyborów niby z powodu agitacji na listę, z której kandydował ob. Peranowski.Czytaj dalej
Czesław Szulich z Wołomina, oszust, karany już za podobne popisy, przystąpił ostatnio do zorganizowania wspólników, którzyby się zajęli rozsprzedażą fałszywych znaczków pocztowych wartości 25 gr. O tych wstępnych pracach dowiedziała się policja i Szulicha pochwyciła wczoraj na ul. Wielkiej, gdy powracał z narady z jakimś wspólnikiem. Przy S. znaleziono kliszę cynkograficzną ze znaczkiem 25-groszowym oraz wzór znaczka rządowego do skopjowania. Szulicha osadzono w więzieniu
Kościół murowany pod wezwaniem Przemienienia Pańskiego; patron parafji św. Jan Chrzciciel. Parafja erygowana w roku 1473 przez Kazimierza Księcia Mazowieckiego, Biskupa Płockiego. W roku 1779 — 1781 wybudowany murowany kościół przez księżnę Eleonorę Czartoryską w roku 1897 został przebudowany i konsekrowany przez Jego Eminencję ks. Kardynała Aleksandra Kakowskiego w 1919 roku. Do parafji należy miasto Radzymin z przedmieściami i wioskami; Aleksandrów, Alojzów, Benjaminów, Borki, Ciemne, Cisie, Cegielnia, Dqbrowa, Dybów, Emiljanów, Mokre, Opole, Ruda, Rżyska, Łosie, Siwek, Sokołówek, Trzcianno, Teodorów, Wolica, Załubice, Zawady.Czytaj dalej