Poświęcenie kościoła w Ząbkach

Ludna i rozległa podmiejska wieś Ząbki nie posiadała dotychczas własnego kościoła. Ludność, wynosząca z górą 3,000 katolików, była zmuszona udawać się do świątyń w sąsiednich miejscowościach, odległych o kilka wiorst; pod względem parafjalnym ludność Ząbek należy do parafji praskiej, odległej o 8 wiorst. Od szeregu lat istniał projekt wzniesienia własnej świątyni i podjęcia starań o zorganizowanie oddzielnej, nowej parafji.

Na krótko przed wojną, przy budowie w Ząbkach przez właściciela Adama hr. Ronikiera miasta-ogrodu, rozpoczęto pierwsze kroki w celu wzniesienia nowej, murowanej świątyni. Z ofiarną pomocą pośpieszyła, dzięki staraniom ks. Volkmera, proboszcza parafji praskiej Michałowa ks. Radziwiłłowa. Atoli wojna nie pozwoliła na wykonanie tych zamierzeń. Budowę murowanej świątyni odłożono z konieczności na czas nieograniczony. Aby jednak uczynić zadość gorącym pragnieniom parafjan z Ząbek, postanowiono wznieść tymczasowy drewniany kościół. Drzewo ofiarowała ks. Radziwiłłowa. Miejscowi gospodarze z Bębiem i Wendołowskim na czele utworzyli komitet budowy, Zebrali potrzebne fundusze, ofiarowali swą pracę. Skromny, choć dość obszerny, drewniany kościołek wiejski wzniesiono wraz z dzwonnicą w przeciągu pół roku.

Wczoraj odbyło się uroczyste poświecenie nowej świątyni. Przykry, drobny deszcz, padający bezustannie przez noc i ranek do południa, nie pozwolił na przybycie po błotnistej, kilkowiorstowej drodze zapowiedzianym licznym pielgrzymkom z Nowego Bródna i Wawra. Zebrała się natomiast w pokaźnej liczbie ludność miejscowa. Na uroczystość poświęcenia przybył najdostojniejszy Arcypasterz ks. Aleksander Rakowski wraz z kapelanem ks. Kępińskim. Na drodze bocznej, wiodącej do kościoła, ustawiono dla uczczenia Arcypasterza trzy bramy tryumfalne z zieleni i kwiecia z krzyżami pośrodku łuków.

J. E. Arcypasterza powitali chlebem i solą gospodarze miejscowi, oraz właściciel Ząbek, Adam hr. Ronikier i delegaci szpitala w Drewnicy, pp.: prezes, rejent Wasiutyński, naczelny lekarz, dr. Karol Rychliński i ks. rektor Choiński z Nowego Bródna. Po wprowadzeniu J. E. Arcypasterza pod baldachimem do świątyni, do zebranych pierwszy przemówił proboszcz parafji praskiej, ks. Volkmer, streszczając historję budowy i zaznaczając piękną ofiarność na cel powyższy. J. E. Arcypasterz mówił następnie o tem, czem jest kościół w życiu Polski i o cywilizacyjnom znaczeniu świątyń. Po tych przemówieniach i modlitwach J. E. Arcypasterz dokonał ceremonjału poświęcenia świątyni zewnątrz i wewnątrz, poczem odprawił mszę świętą. Kazanie wygłosił ks. prefekt Krocin. Po kazaniu Arcypasterz udzielił wiernym sakramentu bierzmowania.

W południe, po ukończeniu uroczystości poświęcenia kościoła, J. E. Arcypasterz udał się na zwiedzenie szpitala dla nerwowo i umysłowo chorych w Drewnicy. Objaśnień o tym szpitalu, liczącym dziś z górą 500 chorych, udzielał dostojnemu gościowi naczelny lekarz, dr. Karol Rychliński.

Kurjer Warszawski
wydanie poranne. R. 96, 1916, nr 280