W pełnym powagi nastroju, przy udziale licznych i szerokich mas społeczeństwa miasta Wołomina odbyło się w dniu 9 października b. r. poświęcenie kamienia węgielnego pod budowę gmachu szkoły powszechnej — pomnika — Imienia Józefa Piłsudskiego. Pamiętni na słowa Nieśmiertelnego Pierwszego Marszałka Polski, że istotną wartością w życiu jest czyn, garstka ludzi dobrej woli, w zrozumieniu, że młodzież jest przyszłością Narodu i w inna ona być otoczona opieką, dla tworzenia jej mocy duchowej i fizycznej, mozolną, wytrwałą pracą i trudem doprowadziła do dnia wzniosłej uroczystości.
Wystarczyło w zaczątku czynu trzech ludzi w osobach pp. Kowalskiego Edmunda mgst. pr., ławnika Zarządu Miejskiego i Prezesa Towarzystwa Przyjaciół Osiedla Wołominka, Sławka i okolicy, — Wyrzykowskiego Edwarda i Skrodzkiego Aleksandra, których grono powiększyło się z czasem innymi obywatelami, aby zakupić z ofiar 20.000 łokci ziemi na terenie Wołominka, zakupić tysiące cegły i innego materiału budowlanego przy pomocy oddanego sprawie gospodarza miasta, burmistrza p. Cicheckiego Józefa i współdziałających z nim członków Zarządu i Rady Miejskiej.
Przy bardzo pięknej pogodzie, po uroczystym nabożeństwie w miejscowym kościele, niezliczone szeregi dziatwy szkół powszechnych z transparentami o hasłach: „My przyszli żołnierze musimy być zdrowi — Budujcie szkoły” — „Dusimy się w ciasnych klasach” — „Chcemy silnej Polski Budujcie szkoły” i t. p. z orkiestrą Ochotniczej Straży Pożarnej na czele, przedstawiciel Władzy państwowej w otoczeniu członków Zarządu i Rady Miejskiej, organizacje ze sztandarami, związki zawodowe i niezliczona liczba publiczności, podążyły z kościoła na plac szkolny. Tu aktu poświęcenia kamienia węgielnego dokonał po wzniosłym przemówieniu prefekt szkół powszechnych ks. Józef Januszko. Następnie przemówił burmistrz Józef Cichecki, stwierdzając wielkie napięcie dobrej woli i ofiarność pracy pionierów akcji budowy szkoły i ofiarność społeczeństwa na ten cel. Wezwaniem do wytrwałej dalszej pracy dla dobra Polski, w zniesieniem okrzyków na cześć p. Prezydenta Rzeczypospolitej, Naczelnego Wodza zakończył Pan Cichecki swoje przemówienie.
Następnie p. Edmund Kowalski w imieniu I-go Komitetu Społecznego budowy szkoły, ilustrując zaczątek i rozwój akcji, do chwili przekazania dalszej pracy Miejskiemu Komitetowi, wyraził podziękowanie osobom, które współpracowały z nim oraz władzom miejskim z p. Burmistrzem na czele, za szczere poparcie pracy. W imieniu Związku Właścicieli Nieruchomości Chrześcijan przemawiał p. Albin Organiński, w imieniu Nauczycielstwa szkół powszechnych p. Jan Malik — Skarbnik Komitetu, w imieniu kupiectw a polskiego p. Stanisław Chrupek, w imieniu Związku Zawodowego Pracowników miejskich p. Marian Lubelski, który po przemówieniu złożył na ręce Przewodniczącego komitetu w imieniu Pracowników Miejskich kwotę 64. — zł na zakup cegły, w idei spełnienia realnego czynu i pociągnięcia do akcji innych na terenie miasta istniejących organizacji. Takąż ofiarę w wysokości 45 zł złożyła p. Janina Zarembina w imieniu członkiń Związku Pracy Obywatelskiej Kobiet.
Przed złożeniem i wmurowaniem Aktu Erekcyjnego, przemówił p. Vice Starosta radzymiński Stanisław Jeziorański, wskazując na doniosłość akcji budowy szkół, na chwalebny wysiłek społeczeństwa i organizacji, w chwili, kiedy wymaga tego mocarstwowe stanowisko Państwa Polskiego i sytuacja międzynarodowa, oraz na stały rozwój miasta dzięki dobrej gospodarce.
Akt Erekcyjny odczytany został przez p. Broszkowskiego dyr. K.K.O. Viceprezesa Komitetu, który łącząc do doniosłej dla miasta chwili, sprawę historycznego znaczenia dla Polski przyłączenia Śląska Zaolzańskiego, odczytał treść rezolucji do P. Prezydenta Rzeczypospolitej, Naczelnego Wodza i Ministra Spraw Zagranicznych, która przyjęta została niemilknącymi przez dłuższy czas okrzykami na Ich cześć.
Po uroczystości poświęcenia kamienia węgielnego i wmurowania Aktu Erekcyjnego dokonał p. Vicestarosta Jeziorański dekoracji Krzyżami Zasługi p. Stanisława Pindora za pracę w kolejnictwie i p. Władysława Owsiennego za pracę społeczną.
W miłym nastroju opuściła dziatwa szkolna i publiczność teren przyszłej szkoły, a Komitet Obywatelski przyjął, w baraku na terenie placu szkolnego, gości skromną lampką wina. I tu ofiarność społeczna znalazła swoje żywiołowe ujście. Parę tysięcy cegieł — zadeklarowanych przez pp. Czarnieckiego, Chrupka, Broszkowskiego, Szwarca, inż. Zaleskiego, Cech Wędliniarzy i 100 zł Tow. Przyjaciół Wołominka po gorących przemówieniach, powiększyły stan posiadania w materiałach i wzmocniły moralnie stanowisko i akcję Komitetu.
Cała Polska – dwutygodnik społeczno-gospodarczy
R. 1, nr 9 (15/31 październik 1938)
Autora wspiera Wołomin Światłowód
+ There are no comments
Add yours