Dom ludowy w Wołominie

D. 18 b. m. odbyła się w Wołominie uroczystość poświęcenia Domu ludowego imienia Wojciecha Korfantego. Był to szczęśliwy wynik niezmordowanych usiłowań grona inteligencji wołomińskiej, która pod egidą p. Heleny Wielobyckiej, od trzech lat pracuje nad utworzeniem samodzielnego ogniska we własnym lokalu, odpowiednim dla wszelkiego rodzaju zebrań, przedstawień teatralnych, odczytów, bibljoteki. I oto Wołomin posiada już własny Dom ludowy dzięki trudom zarządu, ofiarności pp. Szaniawskich, którzy pozwolili na stosowną przeróbkę sali w ich posesji oraz pomocy wielu z miejscowych członków.

Przy szczelnie zapełnionej salce dopełnił ks. kanonik Zagańczyk, dziekan z Kobyłki, poświęcenia lokalu, witając nowopowstałą instytucję gorącem przemówieniem. Następnie w imieniu za rządu Domu ludowego przemawiał p. Stanisław Lange, charakteryzując cel, jaki sobie nowe to gniazdo myśli i czynu patriotycznego zakreśla, i wiążąc jego zadania z postacią Wojciecha Korfantego i z całą jego dla narodu działalnością. Po odczycie okolicznościowym p. Aleksandra Byszowego, nastąpiła część koncertowa, w której śpiew, muzyka i deklamacja miały utalentowanych reprezentantów. Nastrój panował radosny, Ludzie, którzy od i trzech lat grupowali się przy p. Wielobyckiej, w tymczasowej skromnej świetlicy — dopięli szlachetnego celu — Wołomin wzbogacił się o intelektualny centr życia towarzyskiego i ideowego i może odpowiednio na ogół swych mieszkańców oddziaływać. Do posła Korfantego wysłano de peszę.

Kurjer Warszawski
R.101, nr 352 (21 grudnia 1921)