Dzieje parafii Kobyłkowskiej można podzielić na III okresy. Okres I obejmuje opis od założenia do kasaty OO. Ojców Jezuitów t. j. od XIII wieku do 1775 roku. Wzrost i stan kwitnący.
Okres II, od 1775 r., pomimo zabiegów i pracy proboszczów: Upadek moralny, ruina gmachu kościelnego, zniszczenie klasztoru i zabudowań.
Okres III, od 1888 r. do dzisiejszych czasów.
Odrodzenie.Czytaj dalej
Nadanie imienia Marszałka Józefa Piłsudskiego wołomińskiej szkole bierze swój początek w drugiej połowie lat trzydziestych XX wieku. Miała być z kolei piątą szkołą powszechną. Powstał piękny „Projekt 7-mio klasowej Publicznej Szkoły Powszechnej im. Józefa Piłsudskiego w Wołominie”. Wówczas w murach rozpoczętej budowy pozostawiono Akt Erekcyjny następującej treści:Czytaj dalej
Od wiosny 1921 roku Polska wkroczyła w okres stabilizacji państwowej i ustrojowej. W Wołominie zjawisko to przebiegało trochę w wolniejszym tempie, wzrosła minimalnie liczba ludności. Procesy urbanizacyjne wykroczyły poza granice administracyjne miasta i objęły przylegające do niego wsie: Sławek, Lipiny Nowe, Lipiny Stare oraz osady Leonardów i Ronówkę. Na tym terenie łącznie z Wołominem mieszkało wtedy około 7409 osób. Podobieństwo zawodowo-ekonomicznej struktury ludności zadecydowało o tym, że rada miasta zabiegała u kompetentnych władz administracyjnych o przyłączenie do miasta: Wołomina-Krępe, Wołomina-Wiktoryna, Wołomina-Henrykowa, Zosina i Lipin A oraz zaszeregowania Wołomina-Lasu, Sosnówki, Wołominka, Annopola i Helenowa do kategorii przedmieść tak poszerzonego Wołomina. W ten sposób zostałyby stosunki administracyjno-prawne przystosowane do tendencji rozwoju demograficzno-społecznego.Czytaj dalej
W roku 1895 wieś Wołomin składała się z folwarku i 11 chałup chłopskich, miała ponad 90 mieszkańców. Według Przewodnika po Królestwie Polskim A. Bobińskiego i J. M. Bazewicza (Warszawa 1901) w kilka lat później (1898) powstała tu cegielnia zatrudniająca 30 robotników. Wieś należała do gminy Ręczaje i parafii Kobełka (tak wówczas pisano i mówiono). Najbliższa poczta i telegraf znajdowały się w Radzyminie, sąd gminny w Międzylesiu. W Wołominie nie było wówczas żadnego urzędu czy instytucji, ale była stacja kolei petersburskiej, istotny w dziejach dawnej wsi czynnik miastotwórczy. Pierwszy przystanek z Warszawy mieścił się w Ząbkach, drugi w Wołominie, trzeci w Tłuszczu.Czytaj dalej
25 maja 1936 r. mgr Edmund Kowalski1, ławnik Zarządu Miejskiego w Wołominie, zamieszkały przy ulicy Ogrodowej 9 m 7, skierował do Pana Starosty Powiatowego w Radzyminie Stefana Morawskiego pismo, w którym informuje:
“Pragnąc ująć nieskoordynowane poczynania szeregu osób w kierunku rozwoju dzielnicy Wołominek w ściśle określone ramy organizacyjne, zwołuję za imiennymi zaproszeniami na dzień 7 czerwca 1936 r. (niedziela) na godz. 16, w lokalu pani Zofii Bamburskiej na Wołominku przy ulicy Przejazd 17 (obok willi pana Jędrzejewicza, ulica prowadząca od przejazdu przez tory kolejowe w kierunku Mironowskiech Górek, czwarta równoległa do ulicy Marszałka Józefa Piłsudskiego), zebranie organizacyjne osób zainteresowanych. Zebranie to będzie miało na celu wznowienie działalności istniejącego, ale zahamowanego w swej pracy stowarzyszenia p.n. “Towarzystwo Przyjaciół osiedla Wołominka, Sławka i Okolic”, którego statut został zatwierdzony przez Pana Wojewodę Warszawskiego postanowieniem z dnia 4/III 1930 r. L.B.S. IV-10/14 (Nr rejestru 2281) […]”.
Towarzystwo Przyjaciół osiedli
Wołominka, Sławka i okolic w WOŁOMINIE
ul. Trakt Warszawski 9, lub Błońska 16-a
Działające na podstawie zarejestrowanego przez Urząd Wojewódzki własnego statutu Towarzystwo Przyjaciół Wołominka, Sławka i okolic, podjęło prace głównie w kierunku uporządkowania, przekształcenia w miasto-ogród i należytego rozwoju Wołominka, dzielnicy miasta Wołomina, posiadającej place budowlane i zajmującej około 170 hektarów, tj. trzecią część obszaru całego miasta w jego obecnych granicach.Czytaj dalej
Kościół murowany pod wezwaniem św. Trójcy, wy budował ks. Załuski Marjan, Biskup Płocki, oddając ten kościół pod zarząd Towarzystwa Jezusowego, do którego i sam wstąpił; pod tem zarządem kościół trwał do czasu kasaty przez rząd zaborczy Rosyjski, po kasacie ks. ks. Jezuitów kościół zostawał pod zarządem ks. ks. Bernardynów do 1873 włącznie. Fundowany był w początku XVII wieku, konsekrowany był w roku 1740. Do parafji należą wsie: Czarna duża, Czarna mała, Czuchowice, Duczki, Grabicz, Janków Nowy, Janków Stary, Janina, Jaroszew, Kobylak, Kozłówek, Kobyłka-wieś i osiedle składające się z kilku okręgów jak: Antolek, Dqbrówka, Żródnik cegielnia, Jędrzejek, Danina, Mareta, Piotrówek, Przejma, Natalin i Wieniec, (dalszy ciqg wiosek) Maciołki, Marcinków, Mironów-górki. Nadarzyn, Nadma, Pólko. Nowawieś, Nowiny, Słupno, Sieraków, Sławek, Sosnówka, Lipiny, Lipinki, Turów, Helenów, Ulasek. Zagościniec, Zenonów, ZielonkaCzytaj dalej
Dyrekcja kolejowa warszawska rozpoczęła w tych dniach wznoszenie długiego parkanu wzdłuż toru kolejowego po przeciwległej stronie stacji. Parkan ten odgradza od Wołomina miasta i od dworca mieszkańców leżących po lewej (od Warszawy) stronie plantu wsi Sławek, Mironów-Górki, Zenonów, Annopol, Czarna, Nowa Wieś i Białe Błoto. Niektóre słupy parkanu wkopywane są na terytoriach ogrodów i sadów, w związku z czem niszczone są drzewa owocowe. Parkan przecina i zamyka całkowicie dwie drogi, z tych jedna z torem tramwajowym. Mieszkańcy wyżej wymienionych wsi, stanowiących gospodarczą całość z Wołominem, wnieśli do ministerjum podanie w tej sprawie, w którem, powołując się na art. 30 ustawy o rozbudowie miast, domagają się pozostawienia im dostępu do szkół powszechnych, sklepów z żywnością, pomocy lekarskiej, straży ogniowej i t.p., leżących po przeciwnej stronie plantu w samym Wołominie.