27 Szczep Drużyn Harcerskich i Zuchowych im. Tysiąclecia Państwa Polskiego przy Szkole Podstawowej nr 1 w Zielonce
Lata 30. Zanim powstał szczep, najstarsze udokumentowane wzmianki o harcerzach w Zielonce pojawiają się w latach 30-tych XX wieku. W 1935 r. chłopcy z 86...
“Dzień piłki” w Pustelniku
Staraniem "Marcovii" z Marek i "Zielonych" z Zielonki, odbył się w ubiegłą niedziele w Pustelniku, w celach propagandowych "dzień piłki”. Złożyły się na niego dwa...
Herman Fryderyk Ryszard Knothe
Ur. 4 VI 1879 w majątku Kraszkowice na ziemi wieluńskiej - zm. 3 IX 1961 w Zielonce. Architekt, wielki łowczy II Rzeczpospolitej, s. Hermana Fryderyka...
Wydarzenia z 11 listopada 1939 roku na podstawie relacji świadków
Jeden z dramatów II wojny Światowej rozegrał się w rembertowskim lesie 11 listopada 1939 r. Tego dnia hitlerowcy rozstrzelali sześciu harcerzy i trzech mieszkańców Zielonki....
Janusz Bublewski – (24 II 1936 – 26 VIII 2019)
Wołominianin z urodzenia, inżynier z wykształcenia, z zamiłowania podróżnik, mieszkaniec Zielonki. Sierpniowe spotkanie było zarazem ostatnim naszym pożegnaniem. Wówczas Janusz zostawił w mojej dłoni maleńki...
Pamiętajcie
Film to dokument historyczny pokazujący wojenną historię Marek, opowiedzianą ustami kombatantów (major Jerzy Zybert i kapitan Michał Babiuch), świadków tamtych wydarzeń. Reżyser prowadzi nas po...
Zosinek
Historia folwarku rozpoczyna się w roku 1906, kiedy to Helena Arkuszewska, po śmierci swego męża Karola, kupiła ziemię od rodziny Jana Marka. Były to tereny wzdłuż obecnej ulicy Lipowej (numery parzyste), tereny obecnego Osiedla Wolności do granicy dzisiejszych Glinianek. Po drugiej stronie torów zostały zakupione od Józefa Pisarskiego tereny wzdłuż obecnej ulicy Dziennikarskiej. Rodzina Heleny Arkuszewskiej miała majątek w miejscowości Krubki — Górki koło Zabrańca (dzisiejsza gmina Poświętne). Helena wraz z rodziną często przebywała na wakacjach w Zielonce, na terenach, które zakupiła. Folwark nosił wtedy nazwę Pustelnik.
Moje spotkanie z piecem – zarys historii Zakładów Ceramiki Budowlanej w Zielonce (IV)
Wtaczanie kuchni Co to jest rozruch pieca tunelowego? Zdawałoby się, że to prosta czynność polegająca na włączeniu wszystkich urządzeń i koniec. Niestety, nie tak to...
Moje spotkanie z piecem – zarys historii Zakładów Ceramiki Budowlanej w Zielonce (III)
Pracowałem przez 10 lat właśnie w Biurze Projektów „Bipropiec” w Krakowie w Oddziale Rozruchów i Serwisu „Ro-ser”, który zmienił nazwę na Przedsiębiorstwo Montażu i Dostaw Pieców Tunelowych i przypadł mi w udziale zaszczyt uruchomienia naprawdę prawdziwego kolosa wśród pieców tunelowych. Tak, tak – największego pieca tunelowego z instalacją „Octopus” w Europie. Niewykluczone, że za wschodnią granicą, w ówczesnym Związku Radzieckim, były takie piece, ale z pewnością w Europie – nie, jeśli chodzi o materiały ceramiki budowlanej typu cegła czy pustaki ceramiczne typu szczelinówka, kratówka.
Moje spotkanie z piecem – zarys historii Zakładów Ceramiki Budowlanej w Zielonce (II)
„Gigant” jednak w Zielonce Nieco szczegółów o budowie cegielni – „Zielonka” (streszczenie fragmentów z „Materiałów Budowlanych” nr 1/1952) Główny projektant Cegielni Zielonka inż. Drogowit Janaszewski...
Armia Krajowa w II Rejonie „Celków” VII Obwodu „Obroża” 1939-1944 (VI)
Dalsze losy żołnierzy II rejonu Po przegranej bitwie pancernej wojska radzieckie podjęły dalsze działania na przedmościu praskim dopiero jesienią 1944 r. 14 września została zajęta...
Moje spotkanie z piecem – zarys historii Zakładów Ceramiki Budowlanej w Zielonce (I)
Od zarania ludzkości surowiec, jakim była glina, miał przeróżne zastosowania w życiu człowieka. Jednakże najważniejsze z nich to z pewnością wytwarzanie cegieł. Wprowadzenie odpowiedniego wypalania...
Armia Krajowa w II Rejonie „Celków” VII Obwodu „Obroża” 1939-1944 (V)
Plan "Burza" na terenie II Rejonu W ciągu lat okupacji, w warunkach konspiracyjnych, nastąpiła rozbudowa struktury organizacyjnej ZWZ — AK, co było podyktowane realizacją zadań,...
Armia Krajowa w II Rejonie „Celków” VII Obwodu „Obroża” 1939-1944 (IV)
Na szczególną uwagę zasługują kobiety, które miały podwójne obowiązki – pracę, stanowiącą źródło utrzymania, codzienne zabiegi o zaspokojenie elementarnych potrzeb życiowych rodziny oraz działalność w konspiracji. Kobiety – żołnierze z WSK II Rejonu to przede wszystkim łączniczki, kolporterki poczty i podziemnej prasy, sanitariuszki, opiekunki lokali konspiracyjnych. Do ich zadań należało też przenoszenie, czy ukrywanie broni, sprzętu, dokumentów; zbieranie informacji o siłach i ruchach nieprzyjaciela, np. obserwacja przejeżdżających przez Marki pojazdów niemieckich; obsługiwanie punktów/skrzynek kontaktowych; szeptana i uliczna propaganda wśród miejscowej ludności.