Socjaliści wołomińscy w czasach II Rzeczypospolitej
Komitetem Miejskim PPS w Wołominie kierował Antoni Dermo przy współpracy Józefa Kwapiszewskiego. W wyborach do Sejmiu 4 marca 1928 r. partia zdobyła w Wołominie 636 głosów, tj. prawie 19% ogółu. Natomiast w wyborach do Rady Miejskiej 14 kwietnia 1929 r. ruch socjalistyczny wystąpił już rozbity, bowiem powstała nowa partia rozłamowa – PPS dawna Frakcja Rewolucyjna, opowiadająca się po stronie Józefa Piłsudskiego. Grupa ta zdobyła dwa mandaty (A. Czyżewski i J. Sęk), natomiast sama PPS – sześć, w tym Dermo).
Wołomin w latach kryzysu gospodarczego 1930-1933
Rada Miejska stanowiła w tamtych latach arenę ostrej walki politycznej między zwolennikami BBWR a przedstawicielami opozycji. Ofiarą rozgrywek politycznych padł zasłużony burmistrz Wołomina Mieczysław Czajkowski, którego 21 maja 1932 r. odwołał ze stanowiska starosta powiatowy. W dwa tygodnie później grupa radnych zgłosiła votum nieufności dla wiceburmistrza Stanisława Langego, także zasłużonego działacza samorządowego w Wołominie. W rezultacie władze powiatowe powołały w Wołominie zarząd komisaryczny z Samkiem, a potem Teodorem Roszko na czele.
Poglądy polityczne mieszkańców Wołomina na podstawie wyników wyborów w latach 1918-1938 (VI)
Lata 1935 i 1938 Wybory w latach 1935 i 1938 zostały przeprowadzone wg nowej ordynacji wyborczej. Ordynacja ta została wytworzona zgodnie z pryncypiami zdefiniowanymi przez...
Poglądy polityczne mieszkańców Wołomina na podstawie wyników wyborów w latach 1918-1938 (V)
Wybory "brzeskie" 1930 Wybory w 1930 roku były przedterminowe, spowodowane rozwiązaniem parlamentu przez prezydenta Mościckiego. Była to oczywiście decyzja Józefa Piłsudskiego. Ugrupowanie parlamentarne piłsudczyków, czyli...
Poglądy polityczne mieszkańców Wołomina na podstawie wyników wyborów w latach 1918-1938 (IV)
Wybory roku 1928, choć przeprowadzone wg tej samej ordynacji, miały już zupełnie inny charakter, niż te z roku 1922. Od poprzednich wyborów miały miejsce przełomowe...
Poglądy polityczne mieszkańców Wołomina na podstawie wyników wyborów w latach 1918-1938 (III)
Wybory w 1922 roku Wybory 1922 roku odbyły się w warunkach po uchwaleniu nowej konstytucji tzw. marcowej, uchwalonej 17 marca 1921 roku. Konstytucja powołała druga...
Poglądy polityczne mieszkańców Wołomina na podstawie wyników wyborów w latach 1918-1938 (II)
Wybory w 1919 roku Wybory roku 1919 były wyborami szczególnymi – pierwszymi, powszechnymi, wolnymi do polskiego sejmu. Dość powiedzieć, że frekwencja w gminie Radzymin wyniosła...
Poglądy polityczne mieszkańców Wołomina na podstawie wyników wyborów w latach 1918-1938 (I)
Powyższe opracowania były już wykorzystane przez Ludwika Hassa w artykule „Wołomin w okresie międzywojennym”. Wyniki wyborów zostały jednak poddane bardzo fragmentarycznej analizie i w specyficznym kontekście skupienia się głównie na dziejach ruchu komunistycznego, co częściowo jest uzasadnione ówczesnym ustrojem komunistycznym i wymogami cenzury, częściowo zapewne również poglądami autora, ideowego komunisty, tajnego współpracownika służb PRL, w III RP współtworzącego ruch neomarksistowski. Uzasadnia to konieczność ponownego przyjrzenia się wynikom głosowania w wyborach w powiecie radzymińskim ze szczególnym uwzględnieniem Wołomina.
Życie społeczno-polityczne w Radzyminie w okresie międzywojennym (I)
Mieszkańcy Radzymina z entuzjazmem powitali nadchodzącą Niepodległość i aktywnie włączyli się w organizowanie zrębów polskiej władzy w mieście. Już 10 listopada 1918 r. miejscowy oddział POW, pod dowództwem Juliusza Dudzińskiego, rozbroił stacjonujący w Radzyminie oddział żołnierzy niemieckich. Z gmachów publicznych zniknęły obce flagi oraz plakaty z zarządzeniami władz okupacyjnych. 14 listopada w radzymińskim kościele odbyło się nabożeństwo dziękczynne “za Ojczyznę”, które w obecności licznie zgromadzonych wiernych odprawił proboszcz parafii ks. Aleksander Kobyliński. Ludzie płakali ze wzruszenia, śpiewając “Boże coś Polskę”, a na ulicach miasta powiewały biało-czerwone flagi.
Zarys dziejów społeczności żydowskiej w Radzyminie (II)
W dwudziestoleciu międzywojennym większość Żydów mieszkała w centrum miasta – przy Starym Rynku oraz w tzw. “okrąglaku”, czyli w skupisku domów i sklepów między ulicami: Warszawską, Konstytucji 3 Maja oraz Placem Tadeusza Kościuszki. W Radzyminie były wówczas trzy bóżnice – przy ulicach Warszawskiej i Zduńskiej. Istniały także szkoły religijne: cheder – elementarna szkoła żydowska, jesziwa – odpowiednik świeckiej szkoły średniej oraz utworzona w 1922 r. przez Agudas Izrael szkoła dla dziewcząt pod nazwą Bejt Jakow. Wymienione szkoły miały wyłącznie prywatny charakter. Ponadto część dzieci uczęszczała do państwowych szkół powszechnych, np. od 1934 r. dzieci żydowskie uczyły się w budynku obecnej Szkoły Podstawowej nr 1.
Stanisław Kielak – wójt, poseł, marszałek Sejmu
To jedna z najwybitniejszych postaci historycznych związanych z okolicami Tłuszcza. Warto przypomnieć, kim był ten ambitny polityk, a nade wszystko niestrudzony chłopski działacz. (więcej…)
Kobiety Polki
W dniu wyborów do Rady Miejskiej, w dniu 21 maja 1939 roku stajemy wszystkie do urny wyborczej, ażeby głosem swym zadecydować o przyszłości Wołomina na...
Wielkie uroczystości narodowe w kraju
W sobotę 15 sierpnia w 16-tą rocznicę „Cudu nad Wisłą", Stronnictwo Narodowe zorganizowało 12 większych zjazdów, około 50 zjazdów powiatów oraz wiele drobniejszych uroczystości lokalnych....
Ksiądz zwalcza Wyzwolenie i Wici
Po śmierci ks. Sadowskiego — ogromnego wroga młodzieży wiciowej, przybył do parafji Klembów ks. Roguski Władysław, który zastrzegł się, że ambony nie będzie używał do...